𝐼𝑛 𝑗𝑜𝑢𝑤 𝑎𝑟𝑚𝑒𝑛 - Lyra Coulter

Hoofdstuk 17 'Verjaardagscadeau'

Ik schrik en draai me zo snel mogelijk om.
Voor mij staan de jongen met het wit-blonde haar. De jongen waar ik verliefd op ben geworden.

"Draco in godsnaam!" Roep ik geschrokken in een fluistertoon. Hij trekt me voorzichtig in een knuffel.

"Ik heb je gemist" fluistert hij. "Ik jou ook" Hij drukt een zacht kusje op mijn voorhoofd en vlecht zijn vingers in de mijne. Elke keer als hij mij aanraakt lijkt het alsof duizenden vlinders rondvliegen in mijn buik.

"Wat je daarnet in de trein deed was echt cool Lyra" Ik kijk omhoog in zijn heldere ogen en hij glimlacht. "Jullie denken soms echt dat jullie alles zijn hé, of niet soms?" Plaag ik. Hij fronst en kijkt me aan. "Ik zou maar oppassen als ik jou was." Zegt hij met een dreigende toon. Maar die word al snel overspoelt met een lachje.

Al glimlachend brengt hij zijn gezicht dichter bij het mijne. Hij legt zijn hand aan de zijkant van mijn gezicht, en kijkt me diep in de ogen aan. Onze lippen raken elkaar.

Het voelt net zoals onze allereerste kus: op het dak van Zweinstein, onder de sterren. Hij drukt zijn lippen eerst zachtjes tegen de mijne, maar onze kus versterkt steeds. Ik wikkel mijn armen rond zijn rug en hij doet hetzelfde. Het is geweldig om zo dicht bij hem te zijn. Als ik in zijn armen ben voel ik me zo veilig, maar op een andere manier weer zo kwetsbaar.

Na een tijdje trok hij zich langzaam weg. "Ik denk dat we beter teruggaan. Straks zijn je vrienden nog bezorgd" grinnikt hij. Ik por hem in de arm maar ik kan de glimlach die rond mijn lippen verschijnt niet onderdrukken.

"Oh ja dat doet me er aan denken," begint hij. "Weet iemand over... zeg maar... ons?" Hij klinkt een beetje bezorgd. "Nee geen zorgen, ik heb het nog niemand vertelt... maar zou je het heel erg vinden als ik mijn vrienden over ons vertel?" Hij fronst een beetje. "Alleen mijn beste vrienden!"

Hij trekt me in een knuffel en wikkelt zijn armen rond mijn nek. Hij brengt zijn mond naar mijn oor wat me zachte rillingen bezorgd. "Ik vertrouw jou Lyra. Als jij je vrienden vertrouwd, dan ik ook."

Ik glimlach lief naar hem, en weg is hij. Daar sta ik, alleen in de koude gang. Het is tijd om terug te keren naar de grote zaal.

𝗣𝗼𝘃 𝗗𝗿𝗮𝗰𝗼

"Hoe was je vakantie Draakje?" Vraagt Patty met een zoete stem. Ik kijk haar met een frons aan en loop dan de leerlingenkamer binnen, gevolgd door de mensen die ik mijn vrienden noem. We vallen neer op de smaragd groene zetels die nauwelijks gebruikt zijn deze vakantie. Dan komt Patty naast me zitten, zo maar. Uit het niets. Gezellig.

"Ik ga slapen, zie ik jullie morgen?" Vraag ik terwijl ik subtiel recht sta. Patty kijkt me eerst beledigd aan, maar die gezichtsuitdrukking verandert al snel naar een flirterige lach. Ze doet haar mond open om iets te zeggen maar gelukkig snijd Benno haar af. "Tot morgen Draco" zegt hij vlug, gevolgd door de rest van de mensen op de zetels.

Ik loop snel door naar de slaapkamer. Zodra ik binnen ben, laat ik een zucht vrij waarvan ik het gevoel heb dat die er al lang uit moest. Ik begin met het legen van de donkergroene koffer die op mijn bed staat. Als ik alles weggestoken heb haal ik voorzichtig de dubbele wand van de koffer er af. In de vorige jaren heb ik die dubbele wand eigenlijk nog nooit echt gebruikt, tot nu toe.

Ik haal een goud doosje uit de wand, met een klein rond spiegeltje op de voorkant. Het ziet er nogal antiek uit. Ik doe het doosje open, en de foto's van Lyra verschijnen. Er komt automatisch een glimlach op mijn gezicht. Op de eerste foto zit ze met haar moeder en vader aan het haardvuur, naast een kerstboom die veel te veel versierd is. Op de volgende foto's is te zien in haar kamer, bij haar thuis, op reis... Het zijn er te veel om alles op te benoemen.

De gedachten aan haar laten mijn hoofd zweven. Het is gek, dat ik ooit voor iemand zoals zij ben gevallen. Had ik het verwacht? Nee, natuurlijk niet. Ik kijk al naar haar sinds het eerste jaar. Natuurlijk ben ik geen stalker, ik zag haar eerder als een obstakel. Net zoals Potter en andere onwaardige Griffoendors. Maar om eerlijk te zijn, heeft ze me veranderd. De manier hoe ik denk, me gedraag. Ze heeft zo een invloed op mij, waardoor ik zelfs respect heb gekregen, voor andere studenten, en zelfs andere huizen. Niet te veel hoor, maar het is een begin.
Lyra is geweldig. Ze is grappig, lief, zorgzaam, mooi, sociaal. Niet echt zoals ik.

Wat als ik haar ophoud? Wat als ze beter verdient? Draco serieus, stop met overdenken. Natuurlijk horen we bij elkaar. Toch?

Ik lig op mijn bed en staar naar het plafond. Duistere gedachten spoken rond in mijn hoofd. Tot mijn ogen langzaam toevallen.

𝗣𝗼𝘃 𝗟𝘆𝗿𝗮

"Als ik nog één keer kerstdiner moet eten, ga ik overgeven." Klaagt Simon bij het ontbijt. Ik vind het wel grappig om eerlijk te zeggen. "Is dat niet waar kerstmis om draait slimmerik?" Lach ik. Hij trekt zijn wenkbrauwen op, maar zodra de rest van onze vrienden in de lach schieten kan hij niets anders maar mee lachen. Ik leun een beetje naar achter om te kunnen zien wie er nog aan de Griffoendor tafel zit. Als ik twee roste koppen zie weet ik dat ik gevonden heb wat ik zocht.

Als het eten van de tafels verdwijnt sta ik snel recht om Fred en George tegen te houden voor ze uit de zaal kunnen rennen. "Fred, George!" Roep ik en ze draaien hun met een ruk om. "Kan ik jullie even spreken?" Vraag ik stil. Ze kijken elkaar aan en knikken dan ja. Ik sleur hun praktisch gezien mee uit de grote zaal, naar een van de vele gangen op Zweinstijn. Als we bij de eerste en de beste lege gang aankomen kom ik meteen ter zake.

"Weten jullie nog dat verjaardagscadeau dat jullie me gaven?" Begin ik. George lijkt even na te denken maar schud dan met zijn roste haren van nee. Ik grinnik, ik had het wel kunnen denken. "Die bruine enveloppe met die kaar-" "Jaja rustig we weten waar je het over hebt!" Lacht Fred stil. Ik haal de kaart uit mijn jaszak. "Je vertelt me dat je niet weet wat het is?" Vult George hem aan. "Als ik het zou weten zou ik het toch niet vragen!"

Fred kijkt George even kort aan en begint dan met fluisteren. "Dat is de Sluipwegwijzer" Ik kijk hun met een frons aan. "Hier, laat het ons tonen." Fred neemt de kaart uit mijn handen.

"Ik zweer plechtig dat ik snode plannen heb" Zegt hij terwijl zijn toverstok op de kaart gericht is. Plots verschijnt er inkt op de kaart. De inkt vormt letters, en de letters vormen woorden. "Wat is dit?!" Ik ben even verbaasd als geamuseerd.

"En dat is nog niet eens alles!" Lacht Fred. Hij plooit de kaart open, en een gigantische bewegende tekening vertoont zichzelf. "Wacht eens... die tekening beweegt!" Ik ben zowel gefascineerd als verbaasd. "En er staan namen bij..."
"Dat, mevrouw Coulter, is een kaart van onze school." George wijst trots naar de kaart. "En niet zo maar een kaart!" Vult Fred hem aan. "Je kunt iedereen er op zien!" "Wie waar is, en wat ze aan het doen zijn!"

"Jongens dit is geweldig!" Ik omhels de tweeling overgelukkig. "Hoe komen jullie hier aan?"
Ze kijken elkaar snel even aan en dan zijn hun ogen weer op mij gericht. "We moeten naar de les!" "We zien je later!" En weg zijn ze.

Ik zie hun de gang uit spurten. Mijn ogen zoeken op de kaart naar Draco's naam. Ze glijden van de binnentuin naar de gangen waar ik nu ben.
Dat is raar...

"Kijk eens aan... wie we hier hebben!"