𝐼𝑛 𝑗𝑜𝑢𝑤 𝑎𝑟𝑚𝑒𝑛 - Lyra Coulter

Hoofdstuk 9 "Gevoelens"

Drie maanden later

"Over een paar dagen is het kerstfeest al!" Hermelien en ik lopen door de gangen van Hogwarts, op weg naar onze volgende les. "Ik weet het! Ik heb wel geen date. Niet dat ik dat erg vind natuurlijk" zeg ik al lachend. "Ik ook nog niet. Maar geloof me, we hoeven echt geen date om ons te vermaken op dat feest!" Ik grinnik "Je hebt gelijk, maar dat heb je altijd" Ze geeft me een duwtje en al lachend lopen we naar de les.

"Lyra? Kan ik je even spreken?" Vraagt een stem achter me. Het is Daan. "Uh, ja tuurlijk" verward loop ik met hem mee naar een eindje verder op. Ik zie dat Simon en Marcel met Hermelien aan te praten zijn. Plots kijken ze onze richting op, en met grote ogen staren ze ons aan. "Je weet over het feest t-toch?" Begint hij al stotterend. Ik knik. Oh god, wat zal er nu komen.

"Zou je misschien met mij naar het feest w-willen gaan?" Vraagt Daan, en hij kijkt zenuwachtig naar de grond.

Ik haal even diep adem. Voor het dramatische effect laat ik even een stilte tussen ons vallen. "Natuurlijk wil ik met je naar het feest!" Zeg ik plots lachend en ik geef hem een knuffel. "Echt? Lyra ik dacht dat ik een hartstilstand ging krijgen!" Lacht hij opgelucht. "Dat zag ik!" Ik grinnik. "Zie ik je dan?" Vraagt hij enthousiast. "Natuurlijk" ik lach naar hem, en loop richting Hermelien.

Ik zie nog net dat hij een beetje moet blozen, en hij gaat richting Marcel en Simon. Ze kloppen op zijn rug en lachen vrolijk. "Lyra, ben jij zonet meegevraagd naar het feest?" Hermelien kijkt me met grote ogen aan. "Volgens mij wel" Ik staar een beetje verward voor me uit, nog steeds nadenkend over wat er is net is gebeurd. "Lyra! Je gaat met Daan Tomas! Jij mag wel van geluk spreken!" We moeten allebei lachen. Ik ben inderdaad blij dat ik ja tegen hem heb gezegd. We komen wel goed overeen. Het is goed dat ik met een vriend ga, niet met iemand waar ik bijna nooit tegen spreek. "Nu moet alleen ik nog een date vinden. Maar eerst snel naar de les, straks komen we weer te laat." Hermelien trekt me mee door de gangen. Ik hoop zo hard dat Ron haar vraagt. Die twee zijn echt voor elkaar gemaakt.

Ik en Hermelien rennen naar het lokaal en stormen er binnen. "Mevrouw Coulter en mevrouw Griffel, ik zal tien punten van Griffoendor moeten aftrekken, omdat jullie blijkbaar besloten hebben dat mijn les niet belangrijk genoeg is om op tijd voor te komen!" We gaan beiden niet in discussie met hem, aangezien dat in elk opzicht geen goed plan is. Hermelien gaat naast Vincent zitten en ik naast Draco, aangezien die idiote vaste plaatsen nog steeds verplicht zijn. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik de laatste maanden niet meer aan hem heb gedacht. Ik heb namelijk wél nog aan hem gedacht. Aan wat hij met me doet, waarom ik dat wit-blonde haar zo vreselijk irritant vind, waarom zijn blauwe ogen zo idioot lijken als het zonlicht er op schijnt, waarom ik hem wil slaan als hij lacht, hoe boos hij me maakt... Ja dus, ik heb echt een absolute hekel aan hem.

"Vandaag zullen jullie per twee de Alihotsy drank creëeren. De drank word gemaakt van de Alihotsy plant, het effect van deze plant veroorzaakt een hysterische lach. Het uittesten van deze drank is dan ook sterk afgeraden." Zegt Sneep luid voor de hele klas, met dezelfde ongevoeligheid als altijd. "Begin!"

Sommige leerlingen lopen naar voren om de ingrediënten te pakken, maar ik en Draco blijven zitten. Harry draait zich om naar mij. "Lyra!" Fluistert hij luid. "Ja?" Zeg ik terwijl ik onderuitgezakt in mijn stoel zit. "Is Hermelien al gevraagd voor het feest?" Vraagt hij. "Nee nog niet, waarom?" "Ron wil haar meevragen, maar hij wist niet zeker of ze al gevraagd was!" zegt hij stil. "Ga jij met iemand?" Vraag ik. "Ik ga met Fee Dunbar, gewoon een vriendin. Ik heb vorig jaar zwerkbal met haar gespeeld." Natuurlijk heeft Harry een date. Ik vind het alleen jammer voor hem dat het niet Cho Chang is. Er zijn zo veel meisjes die met hem zouden willen gaan. En niet enkel omdat hij de 'uitverkorene' is. Ook omdat hij gewoonweg geweldig is. Hij is geen complete zak, zoals de meeste jongens. En daarmee verwijs ik naar meneer Malfidus naast mij.

"Mevrouw Coulter en meneer Potter, ik zou maar beginnen werken als ik jullie was" sist Sneep en hij gaat weer door met het schrijven in een of ander boek.

"Jij gaat de ingrediënten halen." Snauwt Draco plots. "Was wel te verwachten dat jij weer niets ging doen." Ik zucht diep en sta op. Ik wil tenminste wel goede punten. Snel loop ik naar de ingrediënten tafel en pak wat er nodig is om de drank te brouwen. Als ik eenmaal terugloop zie ik dat er twee meisjes aan onze tafel staan. Ze zijn overduidelijk aan het flirten met Draco. Ik voel me plots erg geïrriteerd. Typisch Draco. Ondanks het feit dat ik er echt niet bij wil gaan zitten, doe ik het toch nadat Sneep mij met een strenge blik aankijkt. Ik negeer hun alle drie compleet, en begin met het brouwen.

"Oh Draco, dus dit modderbloedje is jouw slaafje?" Spot het ene meisje en ze moeten alle drie lachen. Ik negeer hun volledig, en ga verder met het snijden van de plant. "Zeg modderbloedje? Heb je je tong verloren?" Zegt het meisje genaamd Patty Park. Mijn woede groeit met de seconde. "Ik niet, maar jij straks wel als je niet ophoud met praten" mompel ik, onbewust net luid genoeg zodat ze het horen. Plots hoor ik Simon en Daan grinniken van enkele banken verder. Ik kijk op, en zie hun met hun hand voor hun gezicht geslagen. Ik rol speels met mijn ogen en ga verder aan het werk. Niet door hebbende dat de drie sukkels aan mijn bank me met een mond vol tanden aan zitten te staren. "Luister eens goed modderbloedje-"

"Mevrouw Park en mevrouw Goedleers, naar uw plaatsen alstublieft. Volgens mij werken we per twee, niet per vier." Roept Sneep vanaf de andere kant van het lokaal. Gelukkig maar. De meisjes glimlachen dromerig naar Draco, en huppelen weer naar hun plaatsen.

Even later komt Daan aan onze bank staan. "Lyra heb jij nog een stuk over van die plant? We hebben net iets te weinig" Vraagt hij en hij lacht naar me. Mijn hart word een beetje warm. "Neem dit maar, we hebben het niet nodig." Zeg ik, en geef hem vervolgens het grootste deel van de plant. "Bedankt!" Hij glimlacht nogmaals en loopt weer naar zijn tafeltje. Ik ga verder met het toevoegen van water aan de drank. Terwijl ik nog steeds mijn best doe om de jongen naast mij te negeren. Dan draait Harry hem met een ruk om.

"Ga jij met Daan naar het feest??" Zegt hij iets te luid, en staart me met ongeloof aan. "Uh, hehe" Ik lach nogal ongemakkelijk. "Sinds wanneer?" Deze jongen kan echt geen hints opvangen. "Sinds... het gaat jou niets aan." Ik schenkt hem mijn meest sarcastische glimlach. "Typisch Lyra" Zegt hij plagerig en ik geef hem een duwtje in de rug. Voor het eerst kijk ik Draco's richting uit, sinds hij niet eens de moeite doet om het staren subtiel te maken.

"Jij kunt ook echt geen genoeg krijgen, of niet soms? Typisch modderbloedjes, ze pakken alle liefde die ze maar kunnen krijgen." Zegt hij spottend. Aw. Dat deed pijn. Al zou ik dat nooit toegeven aan mezelf. "Jezus, iemand is hier met het verkeerde been uit bed gestapt" Mompel ik, expres op dezelfde toon als hij. "Eerst Potter, nu Tomas. Straks nog Wemel?" Hij kijkt me met de meest giftige blik aan die ik ooit heb gezien. "Geef me één goede reden waarom ik jou al die dingen moet vertellen Malfidus" sis ik, ondertussen woedend door zijn gedrag. Hij kan mijn beledigen, maar mijn vrienden erbij betrekken is een ander level. "Welke Wemel het word, is nog een verassing. Of niet soms, Coulter. Jij neemt gewoon iedereen die je krijgen kan. Dat verklaart waarom je Potter hebt bekwijlt-" "GENOEG" roep ik en steek het mes in de houten bank voor mij. Iedereen in het lokaal kijkt naar ons. Ik probeer me op mijn ademhaling te focussen. Adem Lyra, adem. Ik ben gewoonweg woedend. Hij staart me geschrokken aan. Na een tijdje draait de ondertussen muisstille klas zich weer om. Ik ga weer zitten, en iedereen gaat weer door met werken. Ik hou mijn hoofd tussen mijn handen, en focus op mijn ademhaling.

Pov Draco

We zeggen de hele les geen woord tegen elkaar. Waarom zouden we ook. Ze haat me als de dood. En insgelijks. Maar nog steeds heb ik dat verdomde schuldgevoel, na alles wat ik haar heb aangedaan. Wat ook logisch is. Maar een Malfidus voelt geen spijt, of schuld, of verdriet. En al zeker niet om zo iemand zoals zij.

Ons Zwadderich groepje loopt langzaam de klas uit. Grappend over hoe boos ik Lyra heb gemaakt. Ik vind het minder grappig eigenlijk, maar forceer toch een glimlach op mijn gezicht. We worden ook constant herinnerd aan het feest. Ik en Patty gaan samen, maar ik heb er niet bepaald zin in. Ze heeft me al twee keer proberen zoenen, terwijl ik duidelijk maakte dat ik dat niet wil.

Het is middag en dus gaan we naar de eetzaal. Voordat we binnen willen lopen houd Sneep me tegen. "Draco, je moet even meekomen." Hij trekt me mee naar zijn bureau. Als we daar aankomen zie ik al meteen wat er aan de hand is.

Mijn vader is er.