TRUTH ~Bughead

Nefret et

İyi Okumalar....

5 gün sonra...

Jughead 5 gündür eve gitmiyordu. 2 gün Veronicalarda kalmış, 3 gün ise Charles'ın onun için ayarladığı Five Season'daki otel odasında kalmıştı. Şu an ise Charles'ın ofisindeydi.

"Güzel ama hâlâ Betty'i sevdiğini düşünüyorlar."

Jughead sinirle gözlerini Charles'ın gözlerine dikti.

"Ne düşünmelerini bekliyordun ki!?"

"Jughead başarılı bir ajan değilsin."

Jughead, Charles'ın kısık monoton sesiyle konuşmasına karşılık sinirle tısladı.

"Bak!! Biraz bize baksana! Betty'nin haline! Bana!! Tamam kendimi bıraktım. Bunu ben seçtim ama Betty?? Betty'nin bu kadar kötü olması benim suçum!!"

"Her şeyin daha iyi olması için bunu yapıyorsun ve evet Betty'nin böyle hissetmesi senin suçun."

"Sağol yaa(!)"

Jughead sinirle ayağa kalktı.

"Sana Betty'le arana yavaş yavaş mesafe koymanı söylemiştim. Bu sayede Betty bu kadar üzülmeyecekti. Senden nefret edecekti ve bu daha iyi olacaktı."

Jughead sinirle kapının önüne ilerledi.

"O kadar kolay değil!!!"

"Değil!! Biliyorum Jughead!! Ama yapmak zorundasın! Bunu sen seçtin. Şimdi burada yaşadığın duygu patlamalarını çekemem. "

Jughead kapının önünde durdu.

"Şimdi gel ve şuraya otur. Bilgilendirmeler yapacağım."

Jughead yavaş yavaş arkasını döndü ve Charles'ın masasının önündeki koltuğa oturdu.

"Sana eski karavanınızın olduğu yerde bir karavan ayarladım. Serpentların senin için ayarladığını söylersin."

"Peki."

"Betty'i sorup durma. Ben sana onun hakkında bilgi vereceğim ve onun iyi olmasını sağlayacağım."

Charles aslında içten içe kardeşleri için üzülüyordu.

"Teşekkürler."dedikten sonra Jughead odadan çıktı. Ne yapacağını bilmiyordu. Charles'ın ona ayarladığı karavanına gitmeye karar verdi. Belki de tek başına kalmak ve olanları düşünmek ona iyi gelirdi.

Ezbere bildiği Sunny Side Karavan(Adı bu muydu yaaa...) Parkı'nın yollarında yavaş yavaş yürümeye başladı. Betty ile anıları canlanırken gözleri doldu. Şapkasını düzeltti ve eskiden yalnızken yaptığı gibi kulağına kulaklığını taktı ve ellerini cebine geçirip yürümeye devam etti. Her dinlediği şarkıda Betty'nin olduğu bir sürü anısı aklında canlanırken karavana gelmişti.

Kapıyı açıp içeri girdi. Ve gördüğü manzarayla daha fazla duramadı ve her duygunun üzerine gelmesiyle beraber ağlamaya başladı.

Mutluluk, acı, üzüntü, merak....

Evin içi neredeyse eski karavanlarıyla aynıydı. Aynı düzen, neredeyse aynı mobilyalar...

Nasıl aynısını yapmışlardı ki? Daha doğrusu bilerek mi aynısını yapmışlardı. Hızla yatak odasına gitti. Evet her yer aynıydı.

Hemen telefonunu aldı ve Charles'ı aradı.

"Charles!!"

"Evet??"

Charles neden aradığını anlamıştı.

"Serpentların benim için ayarladığı karavanı görmelisin. Tıpatıp eski karavanımızla aynı."