TRUTH ~Bughead

Çete

İyi okumalar...

"Betty. Sevgilim. Dün yanına tekrar gelemedim. Affet beni bir tanem. Kendimi kötü hissettim. Senin de kötü hissetmeni istemedim. Merak etme şu an iyiyim. Camının önünden ayrılmıyorum Betty. Dün babam zorla sen annenle konuşurken beni uzaklaştırdı. Cam demişken. Odanda camının önünde beraber santranç oynadığımız zamanları hatırlıyor musun? O zamanlar ben Stonwell'deydim ve sen benim gelmemi beş gün boyunca bekliyordun. Şimdi de ben seni beş gün bekleyeceğim güzelim. Uyanacaksın. Yine o güzel gözlerinle güleceksin bana. Bak sana ne getirdim. En sevdiğin kitap. Bana okuduğun kitap hani. Ben hastanedeyken her gün okul çıkışı yorgun argın gelip gece geç saatlere kadar okuduğun kitap. Seni gitmen için ikna edemiyordum. Eve gidip uykunu alabilmen için sen kitap okurken uyuma numarası yapıyordum Betty. Sen de aynısını uyanarak yapabilir misin? Yoksa buradan asla gitmeyeceğim. Sen olmadan asla buradan çıkmayacağım. "

Jughead, Betty'nin elindeki ellerinden birini Betty'nin saçlarına koydu ve saçlarını okşamaya başladı.

"Seni seviyorum. Sana ilk seni seviyorum dediğim zamanı hatırlıyorsun değil mi? Sana her seni seviyorum dediğinde hala ilk defa seni seviyorum demiş gibi oluyorum. Hani bilirsin karşındakine ilk defa seni seviyorum derken zorlanırsın. Emin olmak istersin. Ben hiç zorlanmadım Betty. Hayatım boyunca seni sevdiğim farkındaydım. Seni ilk eve yürüyerek bıraktığım gün benim içimde ilk defa kendimi normal ve değerli bir insan olarak hissetmemi sağlayan gündü. Asla normal bir insan olamamıştım Betty. Annem ve babamın yaşamları beni diğerlerinden farklı yapmıştı. Kendime bir dünya yaratmama sebep olmuştu. O dünyamın kapılarından sadece Archie içeri girebiliyordu. Daha sonra sen geldin. Dünyamın kapısını açtın ve beni o dünyamdan çıkarıp dünyamın ne kadar karanlık olduğunu fark ettirdin. Sen benim hayatımı düzelttin Betty. Sen olmasan kaybolup giderdim ben. "

Jughead hafifçe doğrulup Betty'nin alnına bir öpücük kondurdu.

"Yine alnına böyle öpücükler kondurup senin gülüşünü izlemek istiyorum Betty. Sen yokken gülemiyorum. Bir yanım eksik kalıyor. Sana o kadar fazla aşığım ki Betty Cooper."

Jughead, Betty'e özlemle baktı.

"Beni henüz bırakıp gidemezsin değil ki Betty. Seninle daha güzel bir aile kurmak istiyorum."

Jughead gözünden akan bir damla yaşla hafifçe gülümsedi.

"Hayali bile çok güzel Cooper. Düşünsene ikimizin de yuva dediği yer birbirimizin, çocuklarımızın yanı."

Jughead gözündeki yaşı sildi.

"Eğer annen veya Cheryl yanında ağladığımı görürse beni öldürür ama bunlar mutluluk yaşları öyle değil mi?"

Jughead öylece Betty'i izledi. Çok yıpranmıştı. Ruh hali, bir an Betty'nin asla uyanmayacağını düşününce değişti. Şu an bayağı bayağı ağlıyordu.

"Doktor eğer uyanmazsan hayatım boyunca yalnız kalacağımı söyledi Betty. Beni yalnız bırakmazsın değil mi? Ha? Eğer öyle bir şey olursa ne olur bilmiyorum. Betty eğer öyle bir şey olursa bunu sana yapanları ve onun yanında olan herkesi öldürürüm. Hapise girmek umrumda olmaz. Hepsini öldürürüm."

Jughead derin bir nefes aldı. Bu haline sinir olmuştu. Onun buradan gitme ihtimali kafayı sıyırmasına neden oluyordu. Az önce Betty'nin yanında negatif davranmıştı. İçinden küfür etti.

"Betty. Bebeğim biliyorum çok tutarsız davranıyorum ama lütfen affet. Seni üzecek bir şeyi asla yapmam. Onları boşver. Gelecek planlarımızı yapalım. Hikayeyi başlatıyorum."