TRUTH ~Bughead

Özür Dilerim

İyi okumalar... Satır arası yorumlarınızı unutmayın ♥♥

"Veronica!?"

Hiram Lodge hemen kapının önünden çekildi ve yandaki koltuğu Jughead'a gösterdi. Hermione Lodge aile doktorlarını arıyordu.

"Ne oldu?"

Veronica mırıldanarak konuştu.

"Baba? Anne? Jughead!"

"Burdayız mija."

Hiram Lodge kızının saçlarını okşarken annesi dehşet içinde kızına bakıyordu.

"Ne oldu Jones?!"

Jughead hafif kekeleyerek konuşmaya başladı.

"Beni aradı. Bir çete yapmış olmalı. Oraya gittim ve onu oradan kurtardım."

Üçü beraber başında beklerken birisi ilk yardım çantası getirdi. Hermione Lodge elinden geldiğince bir şeyler yapmaya çalışırken doktor geldi. Veronica'yı sıkı tutmalarını söyledi ve kurşunu çıkardı.

"Neyseki kurşun çok kritik bir yere gelmemiş. Kemikte sıkıntı yok."

Herkes rahatça nefes alırken Veronica acıyla bağırıyordu.

O sırada Hermione Lodge, Jughead'a döndü.

"Teşekkürker Forsythe."

"Veronica için her zaman yaparım."

Lodgelara yaklaşması gerekiyordu değil mi?

Hermione elindeki pamuğun üzerine biraz antiseptik bir şeyler damlattı ve Jughead'ın yanına geldi.

"Jughead yüzün çok kötü olmuş."

Jughead kafasını salladı.

"Şu an beni umursamayın. Çok ciddi bir şey yok. Önce Veronica iyi olsun."

Aslında yüzü çok acıyordu. Dudağının ve kaşının patladığını biliyordu. Büyük ihtimalle vücudunun çoğu yerinde ve yüzünde morluk vardı. Sırf gerçekçi olması ve Veronica'nın sesleri duyup inanması için böyle yapmışlardı ama ajanlar biraz abartmıştı bu şekilde Jughead da abartmak zorunda kalmıştı.

Hiram Lodge ise acayip sinirliydi. Nasıl kızına bunu yapmışlardı? Onları bulup acı çektirerek öldürmek istiyordu.

"Jughead, Veronica'dan nasıl haber aldın? Neredeydi?"

Jughead derin bir nefes aldı. Veronica'ya üzgün olmasına özen gösterdiği bir bakış attı.

"Veronica beni aradı. Telefonu nereden bulduğunu bilmiyorum. Kan kaybettiğini söyleyince Serpentları toplamama zaman yoktu. Zaten hastane yolundaydım. Yolumu hemen Veronica'nın attığı konuma çevirdim. Kasabanın biraz dışında bir et deposunun alt katındalardı. Biraz zor oldu ama elimden geleni yaptım."

"Teşekkürler Jughead. Doktorun asistanları gelince seni de bir kontrol etsinler."

Jughead kafasını hayır anlamında salladı. Veronica'ya değer veriyormuş gibi gözükmek istiyordu.

"Veronica iyi olduktan sonra hallederim. Veronica acı çekerken ona destek olmak istiyorum."

Bu söylediği ona da saçma gelmişti. Veronica'nın yanında durup ne yapacaktı ki. Ayrıca yüzündeki yaralara burada da bakabilirlerdi. Ama Jughead, Charles'ın dediği gibi yapmak zorundaydı.

Veronica'nın yanına geldi. O sırada doktor son dikişi de attı. Veronica yorgun düşmüş gözlerle Jughead'a baktı.

"Jughead teşekkür ederim."