Paralyzed

22. Σέξυ ντολμαδάκι

Andrew's POV

"Τι με ήθελες;"

Ρωτάω μόλις μπαίνω στο γραφείο της μαμά μου και την βλέπω να φοράει το παλτό της, έχοντας το όπλο της μέσα στην θήκη πάνω στην ζώνη της.

"Λοιπόν, σήμερα θα έρθεις μαζί μας σε μία σύλληψη."

Μου ανακοινώνει και την κοιτάζω έκπληκτος αφού πρώτη φορά θέλει να πάω μαζί της, μιας και λέει πως δεν είμαι έτοιμος ακόμη και πρέπει να τελειώσω την σχολή.

"Σοβαρά;"

Λέω κι εκείνη κουνάει καταφατικά το κεφάλι της, ενώ πηγαίνει πάνω από το γραφείο της κοιτώντας κάτι χαρτιά.

"Ποιος είναι ο τυχερός;"

Σηκώνει το βλέμμα της για να με κοιτάξει υψώνοντας το φρύδι της ειρωνικά και κρατάει ένα χαρτί στα χέρια της.

"Αυτός. Σου θυμίζει κάτι, Ανδρέα μου;"

Απαντάει και γυρνάει το χαρτί προς το μέρος μου φανερώνοντας το πρόσωπο του τυχερού και πνίγομαι με το σάλιο μου μόλις βλέπω τον τύπο που συναντήσαμε τις προάλλες με τον Παύλο.

"Όχι."

Ψελλίζω με βραχνιασμένη φωνή και ξεροβήχω για να επαναφέρω την φωνή μου, ενώ εκείνη με κοιτάζει στα μάτια.

"Αυτός, Ανδρέα, είναι ο Κώστας, ο μπάσταρδος πρώην της Κασσάνδρας. Είσαι σίγουρος πως δεν σου θυμίζει κάτι; Μήπως τον έχεις δει κάπου; Ίσως στο συνεργείο που δουλεύει και τον είχες επισκεφτεί με τον Παυλίτο μας τις προάλλες; Ε;"

Λέει στην αρχή με ένα ειρωνικό χαμόγελο, αλλά μετά σοβαρεύει απότομα κάνοντάς με να ξεροκαταπιώ.

"Ε, εντάξει, ίσως να τον είχαμε επισκεφτεί μια φορούλα."

Μουρμουρίζω και εκείνη ξεφυσάει, πιάνοντας το μέτωπό της.

"Πραγματικά, πιστεύατε πως δεν θα το μάθαινα; Διάολε, την δική μου μηχανή χρησιμοποιεί ο Παύλος. Κι ας πούμε πως ο Παύλος δρούσε από συναίσθημα, εσύ; Τι έκανες εκεί;"

Ρωτάει εκνευρισμένη σταυρώνοντας τα χέρια της και ανοίγω το στόμα μου για να πω κάτι, αλλά το ξανά κλείνω.

"Πήγα μαζί του για να τον αποτρέψω από το να κάνει καμιά βλακεία. Εντάξει, ίσως να του έδωσε κάτι μπουνίτσες, αλλά τον σταμάτησα εγκαίρως."

Αποφασίζω να πω και εκείνη αναστενάζει, κοιτώντας τριγύρω με ένα μυστήριο βλέμμα και μετά γυρνάει να με κοιτάξει.