Paralyzed

04. Υπόσχομαι

Ismini's POV (i missed you)

Τρίβω τα μάτια μου νυσταγμένη και κοιτάζω τριγύρω το σκοτεινό δωμάτιο.

Ο Στέφανος κοιμάται δίπλα μου ήσυχος και χασμουριέμαι, ενώ σηκώνομαι από το κρεβάτι φορώντας την ρόμπα μου.

Βγαίνω από το δωμάτιο και κλείνω την πόρτα αθόρυβα, ενώ προχωράω στον διάδρομο.

Περνάω από το δωμάτιο του Ανδρέα και κοντοστέκομαι, αλλά τελικά ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα.

Πλησιάζω το κρεβάτι του για να τον βρω να κοιμάται ξεσκέπαστος, μούσκεμα από τον ιδρώτα και να τρέμει.

Ακουμπάω το χέρι μου στο πρόσωπό του για να ελέγξω την θερμοκρασία του και τότε πετάγεται πάνω αλαφιασμένος, τρομάζοντας με.

"Σσσς, αγοράκι μου, εγώ είμαι εδώ. Ένα όνειρο ήταν μόνο!"

Ξαπλώνει ξανά και χαϊδεύω τα βρεγμένα μαλλιά του για να τον ηρεμήσω.

"Κρυώνω..."

Τραυλίζει και γνέφω καταφατικά, ενώ πιάνω το πάπλωμα και τον σκεπάζω.

Φεύγω από το δωμάτιο και πηγαίνω στην κουζίνα για να πάρω τα αντιπυρετικά από το ντουλάπι και βάζω ένα ποτήρι νερό.

Ακουμπάω το θερμόμετρο στον δίσκο και επιστρέφω ξανά στο δωμάτιο του Ανδρέα.

Του βάζω το θερμόμετρο και πηγαίνω πίσω στην κουζίνα, ενώ γεμίζω ένα μπολ με χλιαρό νερό.

Κάθομαι δίπλα στον ξαπλωμένο Ανδρέα και παίρνω το θερμόμετρο στα χέρια μου.

Ξαφνιάζομαι όταν βλέπω πως έχει 39,9 πυρετό και το αφήνω στο κομοδίνο.

Βρέχω την πετσέτα στο νερό, την στραγγίζω καλά και την ακουμπάω διπλωμένη στο μέτωπο του Ανδρέα.

Χύνω λίγο από το σιρόπι στο κουτάλι και σηκώνει ελάχιστα το κεφάλι του για να το πιει.

Πίνει λίγο νερό και μετά ξαπλώνει πίσω, κλείνοντας τα μάτια του.

Βουτάω την πετσέτα ξανά στο νερό και την βάζω πίσω στο μέτωπό του.

"Πώς νιώθεις αγόρι μου;"

Ρωτάω λίγη ώρα αργότερα και με κοιτάει με μισόκλειστα μάτια από την κούραση και τον πυρετό.

"Νυστάζω."

Μουρμουρίζει και χαϊδεύω το μάγουλό του.

"Προσπάθησε να κοιμηθείς ξανά, ναι; Εγώ εδώ θα είμαι, δεν φεύγω."