Paralyzed

07. Εγκυμοσύνη

Author's POV

Ο Ανδρέας αφήνοντας ένα φιλί στο μέτωπο της κοιμισμένης Μελίνας βγαίνει από το δωμάτιο της και φεύγει από το σπίτι της.

Λόγω της κοντινής απόστασης αποφασίζει να πάει στο αστυνομικό τμήμα με τα πόδια και να μην καλέσει κάποιο ταξί.

Όταν φτάνει στο τμήμα, οι αστυνομικοί τον χαιρετούν βιαστικά κι εκείνος γνέφει ελάχιστα, ενώ ανεβαίνει τις σκάλες μέχρι το γραφείο της μητέρας του.

Ο αστυνόμος Παπαδόπουλος μόλις τον βλέπει, σπεύδει να χαιρετήσει τον μερικής απασχόλησης βοηθό του.

Μετά από μία ολιγόλεπτη συζήτηση ο Ανδρέας πλησιάζει την πόρτα του γραφείου της Ισμήνης και ακούει μουρμουρητά από μέσα.

Χτυπάει την πόρτα με την γροθιά του και ανοίγει την πόρτα όταν ακούει την θετική απάντηση της μητέρας του για να περάσει.

Μόλις ανοίγει την πόρτα, βλέπει την μαμά του εκνευρισμένη πίσω από στοίβες χαρτιών και φακέλων να καταριέται θεούς και δαίμονες.

"Τέλεια περνάς, απ' ό,τι βλέπω."

Σχολιάζει με παιχνιδιάρικο τόνο ο Ανδρέας και η Ισμήνη σηκώνει το κεφάλι της για να αντικρίσει τον γιο της.

"Πότε ήρθες; Δεν σε κατάλαβα!"

Αναφωνεί εκείνη και σηκώνεται από την καρέκλα της για να αγκαλιάσει τον γιο της ξαφνιασμένη και χαρούμενη από την επίσκεψή του.

Εκείνος αφήνει ένα φιλί στα μαλλιά της και κάθεται σε μία από τις δύο καρέκλες απέναντι από το ξύλινο γραφείο.

"Με τι ασχολείσαι;"

Ρωτάει περίεργος και παρατηρεί τους διάφορους πολύχρωμους φακέλους που ήταν ανοιχτοί μπροστά της.

"Αυτή την στιγμή; Με μία ηλίθια συμμορία που καίει αμάξια, κάτι βλαμμένα κλεφτρόνια, μία δολοφονία και τον μπάσταρδο Καρυστηνό. Αυτός ο πούστης δεν είναι πουθενά!"

Λέει τόσο αυθόρμητα, που δεν συνειδητοποιεί σε ποιον μιλάει μέχρι να επαναλάβει τα λόγια της στο μυαλό της.

"Ανδρέα μου, συγγνώμη, δεν ήθελα να σε ταράξω. Απλώς έχουν μαζευτεί πολλά στο κεφάλι μου!"

Απολογείται παρατηρώντας το ταραγμένο και σφιγμένο πρόσωπο του Ανδρέα.

"Είμαι εντάξει, αλήθεια. Αλλά, εσύ; Είσαι καλά; Φαίνεσαι κάπως χλωμή."

Απαντάει κοιτώντας προσεχτικά το πρόσωπό της και την ώρα που πάει να μιλήσει, σκύβει απότομα το κεφάλι της προς τον κάδο δίπλα στο γραφείο της και αποβάλλει από μέσα της το πρωινό και το δεκατιανό της.