One More Night

kabanata 60

Ellaine's POV

Matapos kong magising ay sinailalim na ako sa mga tests, and the doctor said that I'm improving each day. My brain is now functioning well and they started to give me a physical therapy.

At ngayon ay ika walong linggo na ng therapy ko. Medyo nahirapan ako noong una dahil sa papamanhid na nararamdaman ko. Pero, hindi naman ako pinabayaan ni Revierre. Kaya ngayon, mas gumaganda na ang pakiramdam ko at mas mabilis akong nakaka-recover.

Like now, I can walk but I still need someone who will assist me. Pero, at atleast, nagagawa ko na iyon.

At ngayong araw, nandito lang ako sa hospital bed at nakaupo. The therapist is currently massaging my hands and arms. At habang nandito ako sa ospital, may mga taong dumating na hindi ko kilala. Mula nang dumating sila hanggang ngayon ay wala man lang akong narinig na salita mula sa kanila. Wala akong ideya kung sino sila, at tila ba nagulat ang mga ito dahil hindi ko alam kung sino ang mga ito.

But, good thing that dad is here. And, he introduced them to me. He's doing it now.

"Anak, siya ang tita Sally mo," dad said and pointed the woman with a curly hair. "Your tita Judith," at itinuro naman ang babaeng katabi ng tita Sally.

May dalwa pang lalaki na parehong naka-corporate attire, at dalawang babaeng parang ka-edad ko lang. Nakatingin silang lahat sa akin. Pero sa kanilang lahat, parang ang babaeng naka-cocktail dress lang ang hindi makatingin ng diretso sa akin.

Pero, hindi ko alam kung bakit. Ngunit, hindi ko na lang ito pinansin.

"The man with black neck tie is your tito Simon, at si tito Rey mo naman ang katabi niya. And this is Conie, at iyon naman si Georgia, your cousins. " he said.

Georgia pala ang pangalan niya.

Tumango na lamang ako at ngumiti sa kanila. Pero, ni isa ay wala man lang ngumiti pabalik sa akin. Tiningnan ko na lamang si Revierre, and he smiled at me.

gay akong itinanong kay Revierre. Yung mga bagay na hindi ko maalala. And he's answering all of that.

"Actually, you have one more cousin. Her name is Cassy, and she's in Korea. You'll meet her soon, kapag umuwi na siya rito."

And I just nod.

"So, are you okay now?" napalingon ako nang marinig iyon. And Revierre's dad asked that. Kaya, tumango ako.

"She's now alright. The doctor said that she will be discharged if she manage to walk on her own. And she can do it now, so she'll be discharged within days."

"That's great! I'm happy for your recovery, Ellaine." he said, and smiled. And I smiled back.

"Talaga bang wala kang naaalala?" napatingin kaming lahat nang marinig iyon. At napagtanto kong si Georgia ang nagsalita.

I didn't speak. I just shook my head. At with that, hindi na siya nagsalita pang muli.

"She's just from coma and she didn't remember anything, Georgia. So, don't be mean to her. Huwag mong gayahin ang ginawa ng mama mo last time." dad said, but she just rolled her eyes.

"Doon na ako maghihintay sa labas." she said at kaagad na lumabas ng kwarto. Pansin ko rin na nagsilabasan ang mga taong ipinakilala sa akin ni dad.

"I'll just talk to them. Lalabas muna ako." he said, at tumango ako. Lumabas siya ng kwartong ito, at kaming tatlo na lamang ang naiwan.

"Get well, Ellaine." sabi ng papa ni Revierre.

I nod, "I will, papa."

Ngumiti lang siya matapos kong sabihin iyon ay naglakad na siya papalabas ng kwarto.