The Last Flower (ZOMBIE apocalypse)

Chapter 4 Guns and Swords

Dumaan sila ng ilang shortcuts bago pa sila nakarating sa bahay ni Bron.

Ang bilis ng mga pangyayari kahit saang sulok makaka salubong ka ng mga zombies. Stray dogs are zombies now too.

They met some survivors na tulad nila. Trying to survive by themselves. Gustohin man nila, hindi naman nila basta-bastang matutulungan ang mga ito. Bron and Erick doesn't have the right weapon for this yet.

Narating na nila ang bahay ni Bron. Hindi mawalay ni Erick ang tingin sa magarang bahay. Siguradong mayaman sina Bron. Hindi mapigilang ihalintulad ni Erick ang pamumuhay niya kay Bron.
Manghang mangha niyang kinalat ang tingin sa buong salas.

" Nasa'n ba pamilya mo, Bron? Nag iisa ka lang na? " - Erick

"No. I have my mom and my sister pero wala sila ngayon dito." - Bron

" Ganun ba? So nasa'n sila? " - Erick

"Don't ask.. Hindi mo na problema yun." Bron coldly replied habang pinupuntahan ang isang kwarto.

Ilang sigudo't di na lumabas si Bron, sumunod na si Erick. Nakita niyang may dalang malalaking bag si Bron na nilapag niya sa mesang nasa gitna ng silid.

Nabaling ang attention ni Erick sa isang sword na naka lagay sa gitnang pader ng kwarto'ng iyon. Akma na sana niyang hawakan ito ng biglang nag salita si Bron.

" Pag hinawakan mo iyan, ikaw ang unang hihiwain ko. " - Bron

Kinabahan si Erick. Pero lalo siyang naging curious.

" Wow. Grabe pre. Sa'yo ba to? Astig! Samurai ka ba o swordsman?" Napansin ni Erick ang nag iisang litratong naka lagay rin doon.

Bron sighed. Ngunit wala rin naman siyang choice. In order for Erick to shut up, sasagutin na lang niya ang mga tanong nito.

Parehong senior student ang dalawa sa highshool na pinupuntahan nila. Section lang ang magkaiba sa kanila.

" That's my father's sword. Matagal nang wala si Papa. That sword symbolizes my fathers memory." ani ni Bron na isinara na ang zipper ng kanyang bag.

" He died as a swordsman? " -Erick

" 'lam mo, ang dami mo'ng tanong. He was a swordsman and he helped protect the government decades ago. Pero hindi yon ang ikinamatay niya. He died because he got ill. " Sabi ni Bron at kinuha ang sword.

Manghang mangha si Erick. Inisip niyang mabigat siguro ito.

Tumango si Erick. " Ah.. Ayos. Sobrang astig talaga! Grabe.. "

" Ah, oo nga pala. Punta rin tayo sa bahay ko. " -Erick

"  Akala ko ulila ka. Bigla bigla ka kasing sumasama sa stranger na tulad ko. " Bron's sarcasm.

Lumabas sila nang kwartong iyon dala ang bag na puno ng supplies at dala na rin niya ang kanyang sword; wrapped and tied around his waist, handa na siya.

" Oy.. Sumama ako sa'yo. Dahil sa tingin ko, magiging ligtas ako pag kasama ko ang isang taong tulad mo. Aahhh basta! Sumama ka na rin sa bahay. May kukunin rin ako. May sasakyan kaming pwede nating gamitin. Malapit lang 'yon sigurado. " Patuloy na aya ni Erick.

Bron tossed a bag to Erick. May mga lamang mga preserved food, at mga surviving tools.

" Fine. " -Bron

-----

In just a few minutes narating nila ang bahay ni Erick. Buti nalang Naka tunton ang pansin ng mga zombies sa mga survivors na kinakain nila sa highway. Mas madami pa palang eating zombies kaysa sa carrier. Mga aso lang ang tanging sunod ng sunod sa kanila. Yes, zombie dogs. Thats why Bron cant help but kill them. Nakaka lungkot ngunit to Bron, they're already dead.

Malaki rin naman ang bahay nina Erick. But compared to Bron's, hindi ito gaanong magara. Pagka bukas ni Erick sa kanilang gate, napansin ni Bron ang isang mataba, ulo na hugis itlog, magkarugtong ang kilay na babae. Parang galit kung makatingin. May hawak pa itong shotgun. Sinara agad ng babae ang bintana nung pumasok na ang dalawa.

Kumatok muna si Erick sa pinto. Maya maya lang, may naririnig na silang mga locks na isa-isang binuksan. Ang dami; mula sa ibabaw ng pinto hanggang sa baba ng door knob.

The door creaked open. Lumantad sa paningin nila ang babae. Parang may edad na ito. Siguro nasa mid-40's na.

" Tyang! Ginugulat mo naman kami! At may hawak pa talaga kayong shotgun? Mas nakatakot ka pa sa zombie niyan tyang. " Pabirong sabi ni Erick sabay akap saglit saa kanyang tiyahin.

Hindi kumibo ang babae at naka titig lang ito kay Bron.

" Ah.. Nga pala, si Bron, tyang! School mate ko po. " -Erick

" Bron, pare, pasensya kana. Di ka kasi pamilyar sa kanya. Mga barkada ko lang kilala niya. " He patted Bron's shoulder.

Bumaba si Erick sa basement at sumunod naman si Bron.

" Not to be mean pero ang sama ng tingin ng tiyahin mo sa'kin ha. Gusto niya yata akong barilin eh."  Simula ni Bron.

Napatawa si Erick, a laugh na yung nakakainis para kay Bron..

" Ganyan na talaga si tyang, masungit tignan. Kaya nga hindi nagka asawa. Pero mahal ako nyan. Siya na naging magulang ko simula nung nangaliwa si papa at lumayas si mama. 'Wag kang magalala hindi ka nya babarilin. Kumukunot lang iyang buong mukha niya kasi hindi siya nakakapag salita at hindi rin siya nakakarinig. Exaggerated kung kausapin ko siya, binabasa niya lang kasi bibig at emosyon ko. Astig rin noh?"  - Erick

" Titig na titig sa'kin eh. "

" Baka may gusto sayo? HAHAHAH!" - Erick

" Tss. "

Naka pasok na sila sa kwarto sa basement at  laking gulat nalang ni Bron nang nakita niya ang mga ibat-ibang klaseng baril hanging on the walls.

Laglag ang bunganga ni Bron sa nakita niya. Grabe. Erick grabbed a few bags from a huge locker. Hinagis niya ang dalawang bag kay Bron.

" Pumili ka sa mga ito at ilagay mo sa mga bag na 'yan. Huwag mo ring kalimutan kumuha ng mga bala sa drawer. " - Erick

" Marunong ka pala talaga gumamit ng mga 'to? " Tanong ni Bron.

Pinulot ni Erick ang isang hand gun at itinutok kay Bron. Lalong nanlaki ang mga mata ni Bron. Naguguluhan.

Nakatutok parin ang baril kay Bron na hindi maka galaw sa kanyang kinatatayuan.

Tumawa ng malakas ang sira ulong si Erick at binaba ang baril.
"Natakot ka? Pare chill. Bata palang ako nung tiniruan na'ko ni papa gumamit ng baril. Tulad ng papa mo, dad was one of the armies na lumaban para sa bayan. He also helped protect people. At ako naman, lumaki sa marahas na disiplina ni papa. Koleksyon nina papa at mga kapatid niya ang mga baril na'to. Kapatid nga pala niya si tyang. " - Erick

" Kung marunong kang gumamit nyan, ba't hindi mo natamaan ng maayos yung zombies dun sa labas ng ospital? " tanong ni Bron habang nilalagay na ang mga bala ng baril sa ikalawang bag.

" Hindi ako handa sa panahong yon. Ano ka ba! Tska, Bron, pare. Iisang bala lang ang laman nun. Haha.. Oy... Ikaw nga, hindi mo nalabanan yung zombie na humabol sa atin dun sa hospital. Nag tago nga tayo. Tinakbuhan pa natin yung guard. Ibig sabihin, were both not ready to fight. Ang bilis kaya ng mga pangyayari. " - Erick ..

" Hmm. Nga naman. Sino bang mag aakalang dadating ang panahong ganto. " - Bron

Puno na ang tatlong bag ng mga bala't baril. Nagka tinginan ang dalawa.

" Nagugutom nako. Ikaw b--

BANG!
BANG ! BANG !

Galing sa taas ang mga malalakas na putok na narinig nila.

" Ang tyang! "  Sigaw ni Erick. Agad niyang pinulot ang isang hand gun at nag madaling umakyat pa taas.

Sumunod naman agad si Bron. Dala-dala ang mabibigat na bag.

-----------------