The Last Flower (ZOMBIE apocalypse)

Chapter 29 Monsters

Namulat si Bron sa isang napakaliit na kwarto.

'Akala ko katapusan ko na. Nasaan ako?'

Dahan dahang bumukas ang pinto ng kwartong kinaroroonan ni Bron. May pumasok, naka itim na jacket Na may hood. Dahan dahan niyang ni-lock ang pinto at tinanggal ang hood sa ulo.

'Panaginip ba to? Si Hannah ba talaga itong nakikita ko?'

Lumapit si Hannah kay Bron at ngumiti. “Kumusta pakiramdam?” Her soft voice. Hindi agad nakapag sagot si Bron. Hinding hindi siya makapaniwalang nakita na niya si Hannah.
Ngumiti lang si Bron ngunit tumutulo na ang mga luha nito. Gusto niya sanang yakapin si Hannah pero nauna nang humiga ito sa dibdib niya sabay yakap ng mahigpit sa katawan nito.

“I missed you..”

Hindi makagalaw ng maayos si Bron. Medyo mahina pa ang katawan niya. But he still hugged back.

“Na miss din kita. I looked for you everywhere.. Hindi mo alam kung gaano ako kasayang makita ka na. You saved me.. Twice." Sabi ni Bron habang haplos nito ang pulang buhok ni Hannah.

“ Alam kong mahahanap mo rin ako..” -Hannah

“ Teka.. How long have I been asleep? Baka maya2 di nako magising dahil tapos na 12 hours ko..” Sabi ni Bron na pilit bumangon.

Tumayo ulit si Hannah at kinuha ang empty tube na naka lagay sa mesita at ipinakita kay Bron.

“ Ginamit ko na ang white fey serum sayo. You're free from the virus, Bron.” Sabi ni Hannah na may sabay pang ngiti.

Nasiyahan si Bron at gusto niya sanang halikan si Hannah pero naisip niyang hindi ito ang tamang panahon. “ Ah.. Galing... At kung sa ganun, maaari na akong bumangon. Aalis na tayo dito.” pilit binabago ni Bron ang mood dahil akma na sana nitong halikan ang dalaga.

Pinigilan ni Hannah si Bron sa pag bangon. “ Sorry Bron.. Hindi ka pa fully recovered. You need to rest for a bit. Tska hindi ako aalis ng basta-basta na hindi ko pa napapatigil si papa sa mga kasamaanh ginagawa niya.” 

“ Oo nga.. Ano bang nangyayari dito? Bakit kayo nandito sa simabahan? Bakit may mga naka hubad na mga lalake?” -Bron

Hannah sighed. " Sa tingin ko wala na talaga siya sa katinuan. Yung mga lalakeng naging kasabay mo, they were hypnotized to follow everything. Kung sino mang pure sa kanila, kukunin ang dugo nila. Maliligo si papa sa dugo nila.” Sambit ni Hannah na galit at may halong kahihiyan.

Nangunot noo si Bron " For what reason??”

“He wants to become immortal, Bron. Sabi pa nga miya marami siyang magagawa sa white fey. He mixed it with men's pure blood. Sa bath tub na nga siya natutulog eh. Kasalukuyan pang pinupuno ang tub ng dugo. Hindi raw magiging succesful ang gagawin niya kung hindi mapupuno ang tub. Naawa ako sa mga lalakeng iyon.” Halatang malungkot si Hannah.

Bumangon si Bron at hinawakan niya ang mga kamay ni Hannah. “ Sa tingin ko kaya natin siyang pigilan. Magkasama tayong pipigil sa kanya."

“ Sa totoo lang, gustong gusto ko siyang mamatay na. Na ako mismo ang puputol sa buhay niya.." Nag simula nang tumulo ang mga luha ni Hannah at nanginginig pa siya sa galit.

Naawa si Bron na para bang nasasaktan rin siya sa pwesto ni Hannah. Hinagkan niya ito. “ Kasama mo ko.. Tataposin na natin ang lahat ng ito. Okay? Kaya natin to, hindi ba?" hinalikan pa niya ang kamay ni Hannah.

Lalong napaiyak si Hannah. Letting all pain out; parang bata. “Pagod na pagod na ‘ko.. I’ve already lost too much. Ayo’ko nang mawalan pa. Ayokong mawala ka. Kaya we have to do this in the most careful way. Ayoko pang mamatay. Gusto pa kitang makasama..”

“ Shh... Tahan na. Dito lang ako.. Hindi kita iiwan. M-mahal na mahal kita. Tandaan mo iyan. Kahit anong mangyari, mahal kita..” Hinalikan ni Bron ang noo ni Hannah, and wiped her tears away.

--

AHhhhgggggh !!!

Nagulat sina Bron at Hannah nang narinig nilang sumigaw ang galit na scientist. Tumayo si Bron at nagmadaling sinuot ang t-shirt.

“ No.. Huwag ka nang umalis. Ako ang haharap kay papa. Ako na bahala. I've been pretending to be very obedient sa kanya. Kaya dito ka nalang.. " Sabi ni Hannah. " Please? " Patuloy pa niya..

' I don't wanna lost Bron too..' Inisip niya habang naka tingin sa mga mata ni Bron.

Hindi na nagsalita si Bron at binigay nalang niya ang buong tiwala kay Hannah. Lumabas sa kwarto si Hannah at kinandado si Bron sa loob. Hindi niya inasahang ikakandado siya ni Hannah sa loob. He tried to open the door.. Kinabahan siya sa kung ano mang mangyari kay Hannah.

Tumatakbo sa hallway si Hannah at nakatagpo niya ang tauhan ng kanyang ama.

" Bakit? " Tanong ni Hannah na pilit pinapakalma ang sarili.

“ Nakita kong pumasok si Allan sa kwarto mo, ma'am.. Pero hanggang ngayon, hindi pa siya lumalabas. Tska may dala siyang isang lalake eh...Nasaan sila?” Nakaharang ang lalake at hindi makadaan si Hannah.

“ Kahit pumunta ka pa sa kwartong iyon, wala kang makikitang Allan. And kung sa tingin mo. Pinatay ko siya.. Mmm pwede. Pero alam kong alam mong hindi na makatarungan ang ginagawa ng papa ko. Whatever I'm doing, it's because I want to save everyone. Kasali ka na dun! ” Hannah was full of confidence. Nirerespeto siya ng mga tauhan ng kanyang papa.

Nagkatitigan pa sila bago ng salita ang lalake " Yung lalakeng karga ni Allan, nasaan? ” Pilit pa rin niyang tinatanong.

Lumapit si Hannah sa lalake. At ang lalake namang alam na kayang lumaban ni Hannah ay napa atras habang naka tingin pa rin sa naiiritang mukha nito.

“Kulang pa rin ang dugo!!!!!!” Malakas na sigaw galing sa pinaka dulo ng hallway kung saan may kwarto at nandoon ang scientist.

Napalingon si Hannah at ang tauhan.
Napansin ni Hannah na may hinablot na itong kutsilyo mula sa jacket niya. " Alam ko rin, ma'am Hannah na walang paki ang boss kung mamatay ka.. Sa tingi ko pa nga, hindi niya mapapansing wala ka na..” Masama na ang tingin ng lalake.

Nanlaki ang mga mata ni Hannah pero ayaw niyang magpahalatang natatakot siya. Kahit marunong siyang magkarati, maari pa rin siya nitong masaksak kahit saang parte sa katawan niya. Maari siyang mamatay. Kinalat niya ang paningin aa paligid, nag hanap ng pwede niyang matakbuhan at mataguan.
Katabi ng maliit na kwarto (kung saan tinago niya si Bron), may isang pinto. Ito ay siguradong papunta ng underground ng simbahan.
Naisip ni Hannah na dito mag tago.

Sumunod ang lalake kay Hannah. Walang pinto ang kwartong ito. Nagmadaling bumaba ng hangdan si Hannah. Agad siyang nagtago dahil madilim rin naman doon. Alam niyangnmaka sunod pa rin ang lalake sa kanya. Habang nagtatago, may naamoy siyang hindi maganda.

“ Ma'am..... Lumabas ka na..” Tawag ng lalake na mahigpit paring hawak ang kutsilyo.

Hindi sumagot si Hannah. Nakita ng lalake ang light switch kaya binuksan na niya ang ilaw.
Pagka bukas ng ilaw, nagulat sila sa nakita nila. Napatakip si Hannah sa kanyang bibig.

May dalawang naglalakihang halimaw na nasa loob ng piitan. Natutulog ang mga ito at sa paligid nila ay mga buto ng tao. Dambuhalang mga halimaw na mukhang aso ngunit wala itong mga balahibo. Pahaba ang hugis ng uo nito ay may mga matutulin na mga ngipin at kuko. Parang aso na natutulog ng mahimbing.

'Ano nanaman to!???' Hindi makapaniwala si Hannah sa nakikita niya.