Let Me Start Again [Completed]

LMSA 48

Unicode

ခက် သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်း​ပေါ်က စိုစွတ်စွတ်အထိအ​တွေ့​ကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိ​တော့ သူ့အ​ပေါ်မှ အုပ်မိုးကာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်း​နေတဲ့ စစ်။ ခက်နိုးလာတာကို​တွေ့​တော့ စစ်လည်း ခက်ရဲ့အ​ပေါ်က​နေ ဖယ်​ပေးလိုက်ပြီး ခက်ရဲ့​ဘေးမှာ၀င်လှဲလိုက်သည်။ ခက်​ခေါင်း​လေးကို သူ့လက်​မောင်း​ပေါ် ​ခေါင်းအုံး​စေရင်းနဲ့​ပေါ့။

" မောင့်​ကြောင့်နိုးသွားတာလား "

" အွန်း .... "

ရင်ခွင်ထဲမှာ​နေရင်း အပျင်း​ကြောဆန့်​နေတဲ့ ဖြူလုံး​လေးကို စစ် အသည်းယားစွာ ကြည့်မိသည်။

" ကြည့်ပါအုံးကွာ ... ပျင်း​နေလိုက်တာ။ ​မောင်မရှိလို့ ပျင်း​နေတာလား ။ ​နောက်​နေ့​တွေ အလုပ်မသွားပဲ​ နေလိုက်​တော့မယ် "

" အာ ... အလုပ်က​တော့ သွားရမှာ​ပေါ့ အစိုးတစ်​ယောက်ထဲ အားနာစရာကြီး "

" မောင့်ပူတူး​လေး သ​ဘောအတိုင်းပါပဲဗျာ။ ကဲ အိပ်​ရေး၀ရင် ထ​တော့​နော်။ ခက်မှာလိုက်တာ​တွေ အကုန်၀ယ်လာခဲ့တယ်။ ထစား​တော့ "

" အွန်း  ချီ "

ခက်က လက်​လေးနှစ်ဘက်ကို ဆန့်တန်း​ပေး​တော့ စစ်လည်း အလိုက်တသိပဲ ခက်ကိုချီလိုက်သည်။ ခက်ရဲ့ ​​ခြေ​ထောက်​လေး​တွေကို သူ့ခါးမှာခွထား​စေပြီး ခက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ချီထားတာ​ကြောင့် သူ့ပူတူး​လေးရဲ့ မျက်နှာအမူအရာ​လေး​တွေကို ​တွေ့​နေရသည်​လေ။ နှုတ်ခမ်း​လေးက စူပုတ်​နေ​တော့ ကြည့်ရတာ အိပ်​ရေးမ၀​သေးဘူးထင်တယ်။

" ခက် ... အိပ်​ရေးမ၀​သေးဘူးလား ။ စူပုတ်​နေတာပဲကွာ။ "

ပြော​နေရင်းနဲ့ ခက်ရဲ့နှုတ်ခမ်း​လေးကို အသာ​လေးနမ်းလိုက်ပြန်သည်။

" အွန်း .. အိပ်ချင်​သေးတယ်။ ထမင်းစားခန်းထဲ​ရောက်ရင်​ပြော​နော် "

ဟုဆိုကာ စစ်ရဲ့ပုခုံး​ပေါ် ​မေးတင်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ထား​လေသည်။

ခက်ကိုချီထားရင်း ထမင်းစားခန်းထဲ၀င်ခဲ့​ပြီး ချီထားလျက်နဲ့ပဲ ၀ယ်လာခဲ့သမျှကို ပန်းကန်ထဲ​ပြောင်းထည့်​နေရသည်။