1973 yılı..
Gidecekti gitmesine ama nereye? Onu bile bilmiyordu Celal. Akrabalarından göçen bir kesim Eskişehir'de ikamet ediyordu. Aldığı duyumlara göre iyi iş ve geçim vardı. Eşi Meryem'i ve üç çocuğunu da alıp taşınmaya karar verdi.
Tepebaşı'nda bir kasabanın aşağı mahallelerinde küçük, bahçeli ve el ile kerpiçten yapılmış gecekonduyu andıran yıkık dökük bir eve taşındılar. Arka tarafı boş arazi olan, bazen buğday ekilen bir tarla, ön tarafı düz yola bakan bir ev. Yanlarında yine kendi evi gibi bahçesi olan genelde tek odalı evler vardı.
Burada düzeni oturtmak gerekti. Çocukların nüfus cüzdanını çıkartacaktı. Ne kadar kasaba da olsa gurbette bir şehre taşınmışlardı neticesinde. Fakat ondan evvel eşi ile resmi nikah kıyması icab ediyordu. Küçük yaşta evlenmiş haliyle bu zamana kadar dini nikah ile yetinmiş ve hiç resmiyetin bu kadar lazım olduğunu düşünmemişlerdi Meryem'le. Ya da ücra bir köyde olduklarından gerek duymamışlardı.
Bir an önce nikahını kıyıp, çocukların kimliklerini çıkardıktan sonra ikamet işleri ile ilgilendi Celal. Nihayetinde burada yaşayabilirlerdi artık..
Adile 2 yaşını geçmişti bu süreçte. Uysal bir bebeklik geçirmiş ve bir kız kardeşi daha olmuştu. 5 yaşına vardığında baş örtüsüne alışması için kesilen küçük bir parça beyaz bezi başına bağlamışlardı. Ömrünün geri kalanını tesettürlü geçirecekti..
أنت تقرأ
ANNEMİN HİKAYESİ 🥀 (Gerçek Yaşanmış)
غير روائيAllah'ın rahmetinin en güzel tecellisidir anne.. En çok onlar sever, en çok acıyı da onlar çeker. Her fedakarlıkta bulunurlar evlatları için. Her annenin vardır bir hikâyesi. 🌿 Bende annemin hiç bir kurguya yer verilmeyen hikayesini yazıyorum. 🌾...
