Unseen Battle

PROLOGUE

DISCLAIMER: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales and incidents are either products of the author's imagination or used in fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Please be advised that this story contains sensitive content, mature themes and strong language that are NOT suitable for very young audiences.

Read at your own risk.

PROLOGUE

***

"Ash, please wag kang matutulog parating na ung ambulance! Please stay with me. Kapit ka lang sakin ok! Please" nararamdaman ko ang pag tapik niya sa pisngi ko para hindi ako makatulog. Hindi ko na maaninag ang mukha niya pero kilalang kilala ko ang boses niya.

Rinig na rinig ko ang tunog ng ambulance na papalapit, naririnig ko din ang iyak ng taong pinakamamahal ko.

Nararamdaman ko ang dugo at sakit ng katawan ko, nanlalabo na ang mga mata ko, inaantok na ko. May gusto kong sabihin pero hindi ko alam kung may lalabas pa na boses sa bibig ko.

"Ryden, find her." Hindi ko alam kung narinig niya ang sinabi ko or kung may lumabas ba na tinig sa bibig ko. Bigla na lang naging madilim ang paligid, pati ang mga nagkakagulo at huni ng mga sasakyan biglang nag laho.

Now I can rest. I found my peace. Lahat ng pain ko nag laho. I am ready...

Flashback 4 yrs ago

"Ash, bumaba ka na, malelate ka na sa unang araw ng trabaho mo"

Bigla ako napabangon ng marinig ko ang boses ng lola ko, shet 7:00 AM na dapat nasa byahe na ko ng gantong oras. Unang araw ko pa naman sa trabaho, baka sabihin ng boss ko porket dun ako nag OJT e nag pabaya na ko sa oras ko, or baka isipin niya na porket close kami inaabuso ko sila.

Ang daming pumapasok sa isip ko habang naliligo ako, nag madali na ko at sinuot ang scrub suit ko and nag rubber shoes na lang ako ng white, nag suot na din ako ng jacket para matakpan ung pangalan ko na naka engraved sa uniform ko. Dali dali ko kinuha ang susi ng kotse ko pati ung tote bag ko at bumaba na sa kusina.

"Inay, mag dadala na lang ako ng tinapay tapos po mag baon na lang po ako ng coffee, late na po pala ko."

Mabilis ako lumabas ng bahay at dali dali ko binuksan ang pinto ng sasakyan ko. Haist. Sigurado akong may traffic na!

After 1 hr and 30 minutes of driving nakarating na din ako sa Building kung nasaan ung clinic kung saan ako papasok, buti na lang may parking malapit sa entrance mg building kaya di na ko mahihirapan mag hanap ng parking.

Agad-agad akong nag punch sa time card ko at pumunta ko sa office ng boss ko.

"Sir Travis, sorry for being late po na traffic lang po" seryoso ung mukha ni Sir Travis ngayon ah baka mapagalitan ako, hinanda ko na lang ung sarili ko kung sakali na masigawan ako.

"It's ok Ash, gusto mo ba next time sumabay ka na lang sa shuttle para di ka na din mahirapan mag drive ang layo pa naman ng bahay niyo dito sa clinic"

"Ok lang po, aagahan ko na lang po ung gising ko"

"Since hindi ka na naman bago dito sa Dominican Psychological Clinic, bibigyan na kita ng schedule para dun sa ABA therapy ng mga kids na assign sayo."

Sobrang excited na ko kasi mahilig talaga ko sa mga bata. Naiiba man sila sa ibang mga bata at sa ibang tao na walang ginawa kundi manghusga pero you can learn more things kapag kasama mo sila and hindi nila pinili na mag karoon sila ng developmental disorder. Challenging pero it will be worth it.

Inabot sakin ni Sir Travis ung schedule ko and names ng mga bata na naka assign sakin. Ichecheck ko na lang din ung papers nila kung saan nakalagay ung assessment sa kanila ni Dra. Laura.

Yun lang muna ang gagawin ko for today kaya nag observe din muna ko para ma recall ko din ung mga natutunan ko.

Nag assist na din ako kay Dra. Laura since free naman ako at madami nag papa assess sa kanya. I also help her to observe ung mga kids na binibigyan niya ng assessment and take down notes to the things na napansin ko during the assessment regarding sa behavior nila during the test.

5:00 pm na ng matapos ung shift ko, dumaan muna ako sa mall para bumili ng needs ko.

At syempre hindi mawawala ang traffic sa pilipinas kaya gabi na din ako ng nakauwe.

Naligo muna ko bago bumaba para kumain, bukas panibagong araw na naman.

I check my phone if may message si Joshua at ang dami:

Josh: by! Bat di ka nag uupdate di ba sabi ko mag picture ka kung ano gingawa mo at kung sino kasama mo.

Josh: ano suot mo? Baka naka shorts ka.

Josh: baka nakikipaglandian ka lang dyan kaya di ka nag chat! Sige lang tutal malandi ka naman talaga di ba?

Josh: by sorry sa mga nasabi ko reply kana.

Haist... Lagot ako hindi ako nakapag update tinawagan ko na lang si Josh at inexplain kung bakit di ako nakareply at di man lang nakapag update as usual napurga na naman ako ng mga mura niya.

"By, sorry na talaga di ako nakapag update hindi na mauulit okay? Wag kana magalit. I love you!" maiyak iyak pa ko nung sinasabi ko yan almost mag 4 years na kami pero ganto pa din.

Nakatulog na lang ako sa sama ng loob.