Bal'ım [TAMAMLANDI]

0.3

Anonim: Ne laf soktun ama Batu'ya. Üffff. İçimin yağları eridi. 3 yıldır yapmak istediğimi 2 saniyede yaptın. A be aslanım sana bir kahve ısmarlayam. Az sonra 9. sınıflardan biriyle gönderirim.

Poyraz: Sağ olasın.

Poyraz: aHa!!

Poyraz: Bir ip ucu dahaaaaaaa ehehehe.

Poyraz: Batu Türkiye'ye 3 sene önce lise için geldi. Sen de 3 senedir yapmak istiyorsaan. 3. sınıf mısın? Bendeki de soru, tabi ki öylesin.

Anonim: Anonim değerlendirmen bittiyse sınıfa çık da ben de alabileyim kahveyi.

Anonim: Kantinde şu an 100' yakın öğrenci varken öyle etrafa bakınıp beni bulabilecek misin sence?

Poyraz: Tamam gidiyom.

Anonim: Mal mıyım ben? Sınıfa çık diyorum kalk o merdivenden! İyi sen bilirsin. Ben kahveyi de 9. sınıfa aldırırım.

•••

"Kim olduğumu söylersen sevdiğin çocuğa makyajsız halini gösteririm."

"Tamam abla valla hiçbir şey söylemicem. Sakın gösterme allah rızası için."

"Tamam al bu kahveyi 11/C Poyraz Ayaz'a ver."

"Ver."

•••

Anonim: Afiyet olsun.

Poyraz: Hayır o bu değil de, kahveyi bile nasıl içtiğimi nerden biliyon?

Anonim: Nasıl bilmem? Her gün, her sabah, 2. teneffüste, kantinde, 1 filtre kahve ve ardından satış yerinin sağındaki en köşede kalan masanın köşe tarafında oturuyorsun. Bir yandan da kitabını okuyorsun. Eğer kitabın yoksa ayıldıktan sonra kütüphaneye gidip bir kitap alıyorsun.

Anonim: Eminim derslerinde bu kadar başarılı olmanı ve bu konuda tüm okula adını duyurmanı çok kitap okumana borçlusun. En azından ben böyle düşünüyorum. Haksız mıyım?

Poyraz: Yok artık amaaa!

Poyraz: Ne kadar zamandır takip ediyorsun sen beni?

Anonim: 9. Sınıfın bittiği yaz tatilinde okuldan öğrencilerle gidilen kampta dikkatimi çekmiştin, herkesten farklıydın. Diğerleri eğlenmeye gelmişti, dağlarda geziyor avlanmaya falan çalışıyordu. Sen gittiğin her yerde elinde bir kağıt, bir şeyler araştırıyordun. Sırtından çantanı asla bırakmıyordun. Arkadaşların eğlenelim dediğinde tekliflerini geri çeviriyor, araştırdığım şeyler bitmedi diyordun. O günlerde sana çok darılmışlardı.

Anonim: Bir keresinde yabani arıya sokturmuştun kendini, bilerek. Ardından sırtından bir iğne çıparıp saplamıştın koluna.

Poyraz: Yok artık, o zamandan beri izliyor musun beni cidden?

Poyraz: Amacın işletmek falan sanmıştım.

Poyraz: Sen bildiğin sapık çıktın.

Anonim: Öyle deme Poyraz,

Anonim: O kamptan sonra seni araştırdım, instagram, twitter, facebook herşeyini buldum. Sonra okul açıldı. 10. sınıfta takip etmeye utanıyordum çünkü insanların ve en önemlisi senin fark etmenden korkuyordum.

Anonim: Uzaktan uzaktan bakıyordum sana.

Anonim: Herkesin o; çok bilmiş, inek, asosyal dediği Poyraz'a ayrı bir sempati duymaya başladım.

Anonim: Her gün onun gittiği yerlere gittim, içtiği içeceklerin, yediği yiyeceklerin tadına baktım; onun sevdiği şeyleri sevmeye çalıştım.

Anonim: Onun sevdiği şeyleri sevmeye çalışırken kendisini sevmeye başladım.

Anonim: Platoniktim ama, mutluydum. Hala öyleyim. Çünkü seni görmek başlı başına mutlu ediyor beni.

Poyraz: Ben, gerçekten ne desem bilemiyorum.

Anonim: Bir şey demek zorunda değilsin. Sadece beni bilmesen de beni bırakma. Sabret. Cesaretimi toplayıp karşına çıkana kadar bekle. Sonunda beni sevmeyecek olsan da, sonsuza dek bir anonim olarak başında duramam.

Anonim: Bir kış mevsimini sevdiğin derece nefret etsen de benden, hiçbir şey seni sevdiğimi değiştiremez.

Anonim: Belki istemeyeceksin seni sevmemi ama,

Anonim: Seni sevdiğim için özür dileyemeyecek kadar seviyorum seni.

Anonim: Belki şimdi engelleyeceksin beni ama haksızsın diyemem.

Poyraz: Kim olduğunu söyle bana, lütfen.

Poyraz: Böyle güzel severken bırakamam seni. Belki bilmiyorum kim olduğunu ama, yine de engelleyemem seni. Ne buradan,ne hayatımdan, ne de sevgini engelleyemem.

Anonim: Üzgünüm, söyleyemem.

Anonim: Birdaha konuşmayalım.

Poyraz: Az önce bırakma diyordun.

Anonim: Vazgeçtim. Daha sana yazabileceğimi düşünmüyorum.

Anonim: Vedalar acıtsa da bazen gitmek gerekir. Hoşçakal bakmaktan bile zevk aldığım çocuk.