just mad

ნაწილი ოცდამერვე

აუცილებლად წაიკითხეთ თავის ბოლოს დართული ინფორმაციაც 💙

ანას ხედვით.

მუცომდე მისვლას, მის მონახულებას და სახლში დაბრუნებას მთელი დღე მოვანდომეთ და სახლში გვიან ღამით მივედით.
- მერაბი ძიას სძინავს ალბათ. - ჩუმად შევედით სახლში და ხის მაგიდას შემოვუსხედით.
- გეძინებათ? - იკითხა თათამ.
- არა რაიყო?
მან თავისი ჩანთა გადმოიღო და იქიდან მონოპოლია ამოაძვრინა.
- ოღონდ ეგ არაა. - დაიყვირა თამომ და ფეხზე წამოხტა, მაგრამ ვინ უსმენდა? ისევ ადგილზე დავსვით.

- რაზე ვთამაშობთ?
- დალევაზე?
- არა ეგ ისედაც მოგვიწევს, თათას აქვს პირობა შესასრულებელი. - გაეცინა დემეს.
- მაშინ წაგებული მდინარეში ჩავა.
- ამ ღამით? იმ გაყინულ წყალში? - წამოიყვირა ანასტასიამ.
- ჰო, რა იყო? - ჩაეცინა ანდრიას და თამაში დავიწყეთ.

3 საათის შემდეგ.

- არა, არა გთხოვ ოღონდ სამი არა. - ჩაიჩურჩულა ანამარიამ, კამათელი გააგორა და სამი ამოვიდა.
- არააააა. - დაიკივლა მან.
- კიიი. - წინასწარ ვკვდებოდი სიცილით, თუმცა მაინც მეცოდებოდა იმ წყალში ჩასასვლელად.
- თუ გაცივდა, სახლში წასვლა მოგვიწევს. - ვითომ უინტერესოდ თქვა ნიკამ, რომელიც ტელეფონს ატრიალებდა ხელში. ჰმმ ვილაპარაკებთ ვაჟბატონო ჩვენ.
- არ გავცივდები. - მგონი მის ჯიბრზე უფრო თქვა გოგომ, ვიდრე თამაშის წაგების გამო და სახლიდან გავიდა, დანარჩენებიც მიჰყვნენ. ბიჭმა ღრმად ჩაისუნთქა, კულულები ნერვიულად აიჩეჩა და ისიც გაუყვა მდინარისკენ მიმავალ ბილიკს.