ONSE ELEMENTOS

42: ONSE ELEMENTOS

Alexyz' P.O.V

Napatingin ako sa nagsasalita. Ang bilis ng tibok ng puso ko nang nakita ko siya. Nakaitim, nangingitim ang ibaba ng kanyang mata pero 'di mawawala ang kagwapohan niya.

"Maligayang Pagbabalik mahal na prinsesa!" Sarkastiko niyang sabi.

Tinignan ko siyang mabuti. Inikot ko ang paningin ko sa paligid at binalik sa kanya. Ngumingiti siya, pero ibang iba sa ngiting nakasanayan ko.

"Wag kang mag-alala ako lang mag-isa dito!" Sabi niya at tinitigan ako.
"Hindi mo ba ako yayakapin? Hindi mo ba ako namiss?" Dagdag niya pa.

Weird.

"Hindi i-ikaw yan!" Sabi ko sa kanya.

Ngumiti siya ng kakaiba, "Ako pa rin ito Uno..."

"Hindi ikaw ang Dos na nakilala kong mabait, masunurin at... M-mahal ako!" Sabi ko.

"Mahal pa naman din kita hanggang ngayon, pero hindi na ako mabait at masunurin... Bakit?! Gusto mong sundin ka all the time kahit mali? Hindi ka karapat-dapat sa posisyon mo!" Sigaw niya at sumabay ang malamig na ihip ng hangin.

Medyo sumakit ang puso ko ng narinig sa kanya mismong bibig ang mga salitang ayaw ko marinig sa kanya. Tinignan ko lang siya at alam kong hindi siya iyan.

"Bakit? Masakit ba ang katotohanan Uno?" Tumawa siya. "Kung alam mo lang, noon pa kitang gustong pabagsakin... Masaya nga akong nawala ka eh, solo ko ang pagiging lider." Sarkastiko niyang sabi.

"Hindi totoo yan!" Sigaw ko at sinugod siya. "Hindi ka si Dos... Saan si Dos?!" Nakakunot noo na tanong ko.

Ginamit ko ang sword and shield ni Dos, nilabas niya rin ang weapon niya. Pero alam kong impostor lang siya, hindi ako maniniwala sa hayop na yan kung sino man siya. Dahil hinding-hindi ni Dos masasabi ang ganun kahit nasa itim na kapangyarihan siya. Kilalang kilala ko si Dos, Ang Eman ko.

 Naglalaban na kami ngayon, medyo mabigat itong hawak ko pero tiniis ko iyon. Dahil ngayon ko lang ulit na gamit ang mga weapon ko ay medyo nababaguhan ako. Nakaiwas ako sa bawat pag tuon niya ng espada sa akin, alam kong mas malakas siya sa akin dahil lalaki siya pero hindi ito hadlang para tumigil ako. Kakayanin ko siya dahil ako ang prinsesa. Nagpatuloy lang kami hanggang sa hinihingal na ako, pero nag patuloy pa rin ako para makita ko na ang totoong Dos.

"Pagod ka na ba?" Sarkastiko na tanong ko sa kanya.

Tumawa siya ng malakas, "Baka ikaw ang pagod? Nakita mo bang pagod ako?" Tanong nito.

"Hindi napapagod ang prinsesa!" Sigaw ko at hinablot ulit ang espada.

"Talaga?! Maganda kung ganon para magamit naman ang malaki kong katawan!" Sabi niya.

Ngumiti lang ako sa kanya at tumakbo papunta sa likod ng malaking kahon. Tumawa pa siya lalo.

"Hindi ka makakatakas dito Uno!" Sabi niya. "Kahit saan ka pupunta makikita at mahahanap kita Uno!" Dagdag niya pa.

"Hanapin mo ako, wag kang maraming satsat!" Sigaw ko sabay takbo sa ibang kahon.

Ginamit ko ulit ang starknife ni Seven at pasimpleng itatapon sa kanya, napasigaw naman siya. Palipat-lipat ako para hindi niya matrace kung saan nanggaling ang starknife. Pinatuloy ko lang ang ginawa ko. Nang hindi ko na narinig ang pang sisigaw niya ay nagdesisyon akong lumabas na. Dahan-dahan akong lumabas at mas lalong naging seryoso baka biglang magpakita na hindi ko malaman. Tumakbo ako kung saan pero may kung anong sumakit sa binti ko.

"Akala mo mapapatay mo ako?!" Patawang sabi niya. "Bobo kaba?!" Dagdag niya pa.

"Mapapatay talaga kita!" Sabi ko.