✨Chapter 35

62 2 0
                                    

"Bakit hindi mo ako hinanap?" tanong nya, ah si Jin.

"Tatawagan nalang kita sana," sagot ko, "saka pwede ba, bumitaw ka na. Nakakahiya."

Bumitaw naman na sya kinalaunan, "bili tayong ice cream," suhestyon nya.

"Mamaya na, kain na muna tayo," sagot ko napatango nalang sya.

Naghanap kami ng restaurant na konti lang yung kumakain, hanggang sa nakita na namin yung perfect place. Sabay na kaming pumasok.

Nag-order kami, naupo naman kami sa gilid ng restaurant, parehas kaming tahimik. Hindi man lang kami nagpapansinan ang nakakatawa pa kung paanong hindi namin matignan ang isa't isa.

No one attempt to break the silence. I bit my lips, so what's just happening? Para kaming ewan, hanggang sa dumating na yung pagkain namin.

Kinuha namin sa tray ang mga plato namin.

"Kain na tayo," sabi ni Jin. I nod my head.

"Bakit ang awkward?" out of nowhere kong tanong.

"I don't know either," he replied, bigla naman kaming nagulat ng may tumugtog na kanta.

[Hindi ko na nilagay kasi konti lang naman yung exposure ng kanta, pero kung gusto nyo, ito yung Falling in Love nila Jinyoung at Hyunsoo.]

'nuneul majuchyeotteoni kkotgaruga baengbaeng
meorissoge saireni wengweng'

I gulped, eto na naman yung kanta. Napatingin naman kami ni Jin sa isa't isa, "sinusundan ata tayo ng kantang to?"

"Okay lang, maganda naman ah?" sagot ni Jin, sa bagay Jennie, sa bagay. The song is so catchy one more thing, gusto mo yung kantang yan, right? Yung kanta yung isipin mo at hindi yung alaala.

"Oo, gusto ko yung kanta."

"Jennie, Jin? Is that you?" napatingin kami kung saan naggaling yung boses at nakita namin si Lillian, isa sa mga kaibiggan ni Irene.

"You thinking wrong," pangunguna ko sakanya.

"Y-yeah right, what are you doing here?" nakiupo naman sya sa table namin, she's wearing a uniform pero hindi pang-school it looks like she's working here.

"Sinamahan lang ako ni Jennie dito. Bumili ako ng gift para sa pamangkin ko," sagot ni Jin saka pinakita yung plastik ng binili namin, she nod her head.

"I'll never tell this to Irene... just don't tell anyone that I'm working here," she asked as she hold my hands tightly.

"W-why? Why are you working here? Ang alam ko you are from wealthy family right?" tanong ko.

"P-pinalayas nila ako. I did something wrong that's why I'm here working my ass out, oh god please don't tell anyone lalo na kay Irene, for sure hindi na nya ako ituturing na kaibigan," pakiusap nya pa.

"Hindi naman ganon si Irene---"

"I know, I know but think about it. In this story she's like the antagonist so for sure she will. Ayoko ding itakwil nya ako as a friend at maliitin ako," nakangusong sabi nya.

"Hindi namin sasabihin pero bakit parang hindi ko nakikita sa school si Irene?" tanong ko in curiosity, last time I saw her was when she blocked my way, nung Monday.

"I don't know either, kami lang ni Willow ang magkasama for the past few days, and hindi rin namin sya makontact ni Willow. She's not answering our calls... and I kinda miss her attitude, the way she nags at us and how she secretly protect us," agad namang napangiti si Lillian.

"What do you mean?"

"Nasanay na kami kay Irene, sa tagal naming magkakasama we already learned her attitude. Hindi nya pinapakitang concern sya, lagi nyang pinapakita yung mga kaartihan, kamalditahan, kayabangan, katarayan nya but she's just being herself, one more thing. She o-once save you," agad namang napaiwas ng tingin si Lillian, "hey Jennie, wag mong sasabihin kay Irene na sinabi ko to sayo ha?"

I'm Inlove With My EnemyWhere stories live. Discover now