J-hope's POV
Pagkagaling ko sa bahay nila Jmin ay naisipan ko munang pumunta sa isang sikat na coffee shop dito. Mukhang kelangan ko ng kape ngayon ah
Nag-order ako at umupo sa may pinakagilid, while I'm drinking coffee someone caught my attention and its Irene with a guy, ang problema ay naka mask ang lalaki kaya hindi ko makita kung sino nga ba iyon. Pero ang mga mata nya ay napaka-pamilyar, hindi ko lang alam kung sino o kung saan ko ba nakita
Dali-dali ko kinuha ang cellphone ko at nagkunwaring nagse-cellphone lang, pero ang totoo ay palihim ko silang kinukuhaan ng video
Umupo sila medyo malapit sakin at sa pwesto ko ay makikita mo talaga ang mukha ni Irene
"Bae, thank yyou for in inviting me ha? You really the best boyfriend ever! I really love you"sabi nito at hinalikan ang lalaki, hindi nila alam ay palihim ko na sila kinukuhaan ng video
'Mukha man akong gago, hindi nyo naman naiisip kung ano nga ba ako, malay nyo? Ako na pala ang tatapos sa masasayang araw nyo'
Napangisi ako, sorry pero hindi ibig sabihin na naging mabait kami sayo ay kakalimutan mo ng tao din ang kaibigan namin. Nasasaktan. Pano kaya kung malaman ito ni Jin? Gustuhin ko man manahimik pero ayoko ng ganun
Nakita kong tumingin sa banda ko si Irene kaya pinatay ko muna ang video at kunwareng nagse-cellphone lang nung nakita kong hindi na sya nakatingin sakin ay nakahinga ako ng maluwag, hindi pa nya ako nabisto
Tinapos ko ng inumin ang kape ko at umalis na sa shop na yun, hindi ko lang talaga alam kung sino iyon but I hope I'll know him soon did he know about Irene and Jin o wala talaga syang alam?
Jin's POV
Pagkatapos namin tumambay sa bahay nila Jimin ay umuwi na kaming magkakaibigan, medyo madami din kasi ang ginawa namin
Bumuntong hininga ako nang makaupo ako sa sala, nakakapagod din palang kasama ang mga yun matagal kong tinitigan ang kisame namin
"Bakit ba kelangan maging si Jimin ang kuya ni Jennie? O bakit kasi naging kaaway ko sya?-- eh ano bang pake ko kung magkaaway kami? Tsk"sabi ko sa sarili ko at umiling, ipinikit ko ang aking mata
Naalimpungatan ako at tinignan ang oras. 11 pm na. Ang sabi ko ay iiglip lang ako hindi ko naman akalain na makakatulogh pala ako ng matagal
Nagtooth brush ako at dumeretso sa higaan ko. Sinubukan kong ipikit ang aking mga mata, pero hindi na ako makatulog kaya bumangon nalang ako at nagisip ng maaring gawin kaya kinuha ko ang laptop ko
I don't now but I shocked to see Jennie's name in the screen, hindi ko namalayan na ang pangalan nito ang sinearch ko sa Facebook
"Hanggang ba naman dito? Ang tindi nga naman ng kamandag ng kaaway kong yun! Bwiset!"sabi ko at binura ang pangalan nya, sinearch ko nalang ang pangalan ni Irene
"Ito, ganito dapat! Dapat ay isang anghel ang aking nakikita at hindi isang... Ewan!"sabi ko pinakatitigan ang mukha ni Irene
*Kinabukasan*
Naligo ako at dumeretso na sa baba para kumain
"Anong makakain mom?"tanong ko habang papunta sa lamesa namin
"Kuya, bakit kasi hindi mo muna tignan kesa tanong ka ng tanong"sabi ng kapatid kong si Jiyoung
"Pake ko kungg gusto kong itanong? Saka pwede bang kumain ka nalang"sabi ko sa kapatid kong madaldal
"Kumain ka nalang"panggagaya nito sakin, kumuha na ako ng pagkain ko at kinain yun, kelangan na rin namin bilisan at baka malate si Jiyoung. Wala naman akong pakeng malate eh, sya lang
YOU ARE READING
I'm Inlove With My Enemy
Teen Fiction"Why do I need to apologize to him when in the first place it was his fault? Hmm... Katangahan? Hindi ba dapat sya yung manghingi ng tawad sa akin?" Jennie. "She don't need to apologize to me, cause first of all I don't need her insincere apology...
