Güçlü bir aşktan doğan güzel bir kız...Yaprak Soykan.
Babası ve Dayısıyla birlikte yaşayan Yaprak hayatı boyunca Annesi'nin ölumünü kendisi yüzünden olduğunu düşünerek yaşar.
Kendisine Anne'sinin yolunda ilerleyeceğine bir , Mira Soykan olacağına s...
Tuna terleyen saçlarımı geriye attı ve alnımdan öptü.
"Dayan güzelim daha az kaldı."
Canım çıkacaktı. Gerçekten bütün kemiklerim kırılıyormuş gibi hissediyordum.
Tabi biz şu an nerdeymiydik ? Doğumhanede , ve ben ne mi yapıyorum ? Doğuruyorum!!!
Tuna ile harika bir evlilik ve ardından gezip bitmek bilmeyen turlarımızdan sonra sonunda kıçımız eve bulabilmişti ve artık çocuk yapmanın vakti gelmişti. Düğünden hemen bir sene sonra hamile kalmıştım. Ve bu süreçte o harika bir baba olacağını kanıtlamıştı. Çok duygusal zamanlar geçiriyordum ve bir an bile yanımdan ayrılmamıştı. Tuna ile bebeğimizi merakla bekliyorduk. Doktorumuzdan özellikle cinsiyet yada herhangi bir şey öğrenmek istememiştik. Bizede sürpriz olsun istiyorduk. Kontrollerime giderken bile ekrana bakmamış sadece bebeğimin iyi olup olmadığını öğrenmiştim. İlginç bir şekilde karnım çok fazla kocamandı sanırım bizim tosun içerde iyi beslenmişti...
Düşüncelerimden çıkarak bu dokuz ayın acısını çıkaracak şekilde son gücümle ıkındım bu sırada Tuna sımsıkı elimi tutuyor ve saçlarımı okşuyordu.
"Ahh!"
Diye çığlık attığımda bir bebek ağlama sesi gelmişti ama ben neden hala acı hissediyordum?
"Yaprak hanım son kez ıkının ikiz doğuruyorsunuz. "
"Ne ikiz mi?"
Tuna haykırarak sorduğunda neredeyse ağlayacaktı. Hemşirenin elindeki bebeğim ağlamaya devam ederken son kez bağıra bağıra ıkındığımda ikinci bebekte çıkmıştı.
O kadar halsizdim ki...
Bebeklerime baktığımda ağlamaya başlamıştım. Tuna'ya gözlerimi diktim. Oda ağlıyordu.
"Sen benim herşeyimsin."
Diyerek alnımdan öptü.
"Cinsiyetleri ne?"
Diyerek hevesle sordum.
Doktor gülümsedi.
"Bir kız birisi erkek , kız olan ilk doğdu. Hayırlı uğurlu olsun Yaprak hanım."
Diyerek oğlumu benim kucağıma verirlerken kızımıda Tuna'ya verdiler.
Durmaksızın ikimizde ağlarken onları kokluyor , öpüyorduk o kadar huzur vericiydi ki...
Tuna koşarak kucağında kızımızla dışarı çıkarken bağırdım.
"Tuna yavaş ol!"
Tuna koridorda bekleyen ailemize öyle bir bağırmıştı ki kahkahalar atmama sebep olmuştu bu adam deliydi...
"İkizimiz oldu lan ikiz!!!"
Annem , babam ,Meriç dayım , eşi ,Rüzgar , Batu , Emir , herkes buradaydı...
Gururla bana bakarlarken bense mutlulukla onlara bakıyordum...
3 Sene sonra...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
