Lise Belası 2

53.Bölüm "Sen Kimsin?"

                               7 YIL SONRA

Gençlikte yaşanan şeyler , bazı olaylar , çoğu pişmanlıklar , bitmeyen sevgiler , anlatılamayan açıklamalar , unutulamayan anılar...

Aradan yıllar geçmişti. O kadar çok şey değişmişti ki hayatın bizi bu noktalara getireceğini kimse bilemezdi. Herkes her şeyden ders almıştı. Hayat gerçekten suratımıza tokat gibi vururken iyi şeylerde olmuştu tabi . Hepimiz büyümüş okullarımızı bitirmiş iş güç sahibi olmuştuk. Rüzgar ile İpek üniversiteden mezun oldukları gibi evlenmişlerdi , aşkları her zaman ilk tanıştıkları gün gibiydi hep öylede kalacaktı.
Emir ise hayallerinin peşinden koşup yüksek lisansını tamamlamak için yurt dışına gitmişti , hayatta hepte başarı olmuştu.

Ben mi? Ben ise tamda yedi sene öncesi yaptığım gerizekalılıkla birlikte Kaan ile evlenmiştim. Tabi tanımadığınız ama sadece birlikte yattığınız bir adamla evlenince her şey karman çorman olabiliyordu. Gençken yapılan hatalar sizi ileride çok yanlış yerlere getirebiliyordu. Kaan gerçekten hayatımı sömüren etkenlerden birisiydi. İlk zamanlar aşk acısının verdiği psikolojiyle ondan hoşlanırım sanmıştım , ama yaptığım tam bir aptal , Bencil ve ukala karakteri dışında kendisi kocamdı.

Bunun haricinde güzel olan tek şey ise kendi psikolog kliniğimi açmıştım. Hayallerime ulaşmış bir iş kadınıydım. Muayeneme oldukça sevdiğim ve ilgiyi oldukça gösterdiğim hastalarım geliyordu. Onlar harikaydılar ve onlarla dertleşmek benim için bir iş değilde etkinlik gibiydi.

Annem ve babam İstanbul'un havasından , kalabalığından bıkmıştı bu yüzden küçük bir kasabaya taşınmışlardı koskoca evimiz ise bana kalmıştı.

Ve Tuna... Yıllarca onu bir kere bile görmemiştim. Onu çok aramıştım, ve merak etmiştim. Ama yer yarıldı ve içine girmişti sanki. Kaan ile evlendikten sonra ve onun davranışlarını görünce Tuna kafama dank etmişti ama çok geçti. Ki zatende yıllar geçmişti Tuna beni hatırlamazdı bile. Kim bilir belki de oda evlenmişti...

Tuna Sarel

Acı , öfke , şiddet , alkol , sinir krizleri , yalnızlık...

Hayatım yılladır bu 6 döndü içerisinde bok çukuru gibi dönüp duruyordu.

Büyümüştüm , aynı zamandada acılarımda benimle birlikte büyümüştü.

Yıllarca yaşanan sorunların üstesinden gelmek insanı psikolojisi bozuk birisine çeviriyordu.

"Dostum artık tedaviye başlayacaksın değil mi sana çok iyi bir psikologdan randevu aldım."

Diyerek dalgınlaşmamı bozdu Emir.

Görüntülü konuşmadan suratını inceledim. Yurt dışına gittiğinden beri bana destek oluyordu. Yaprak'ın en yakın arkadaşlarından birisi olmasına rağmen bana destek çıkıyordu.

"Ne psikoloğu başlatma yine !"

Diyerek yükseldim. Her seferinde beni bu konuyla boğuyordu. Yıllardır tedavi olmam gerekirken geciktirdiğimi düşünüyordu ve bu yüzden bana randevu alıyordu ama ben asla gitmiyordum.

"Tuna yemin ederim bugünde randevuna gitmezsen kötü oluruz bu sefer."

Saçlarımı kaşıdım sinirle bir kere gitsem
çenesinden kurtulurdum sanırım.