The Final Exam

TFE 20: Deja vu

"Uy, Piñeda! May dalaw ka!"

Tawag ng isang pulis sa binatang nasa may bandang gilid lamang ng kanyang seldang si Richard.

Halos tatlong araw nang hindi kumakain ang binata matapos siyang makulong at maakusahang siyang pumatay sa lahat ng kanyang mga nasawing kaklase.

Nang malaman kasi nitong nahatawan na pala siya ng kamatayan, tila ba'y tuluyan na siyang nawalan ng pag-asa.

But after everything that has happened, the young man never shed a tear.

++

"Ikaw? --Anong ginagawa mo dito?" Takang tanong ng binata, matapos na makaharap ang taong dumalaw sa kanya.
Kasalukuyan siya ngayong nasa harapan ng isang wari ba'y telephone booth, hawak-hawak ang isang telepono upang makausap ang taong bumibisita sa kanya, na nasa kabila lang din ng transparent na salaming pumapagitna sa kanila.

At aa lahat ng mga taong kakilala niya, itong kasalukuyang nasa kanyang harapan ang hindi niya inaasahang siyang unang bibisita sa kanya.

Not even his siblings paid him any visit, nor any of his best friends.

Pero naisip nalamang ng binata, sino ba naman kasi ang mag-tatangkang bumisita o sumilip manlang sa isang mamamatay taong kagaya niya?

Even though, he knows to himself that he never really killed anybody.

He couldn't even kill the rats from his own room, let alone a person.

"Long time no see, friend," naka-ngising wika noong tao kay Richard.

"Tss. Sa pagkaka-alala ko, ikaw ang kaklaseng ni-minsan ay hindi ko pa nakaka-usap. Maliban nalang no'ng mga araw na nagkaka'n deletche na ang lahat," sagot ni Richard.

"Yeah. But that doesn't really matter now doesn't it?" Muling sabi nito.

Richard sighs, clearly already loosing his temper. Mukha palang kasi ng kaharap niya ay talagang napupuno na siya.
"Ano ba kasing sinadya mo dito?"

The person infront of him smiles, and then took gazes from around them. Making sure that the others, specially the officers aren't paying attention to them.

The person then, put his pointy finger in between his lips, and whispered to the telephone, "Shhhh."

Dahil dito'y mas napa-kunot lamang ng kanyang noo ang binata dahil sa pagtataka.

"Napunta ako dito hindi para makipag-kwentuhan sa'yo. At alam ko 'rin namang wala ka 'ring paki-alam sa mga bagay-bagay eh," aniya.
"I came her just to deliver you a message," aniyang muli.

"Ano?" Medyo pabalang na tanong ni Richard.

"Three weeks from now, bibitayin ka na nila dahil sa nagawa mong pag-patay. But we both know it wasn't really you right?" Says the person.

"A--At ano naman ang alam mo?" Sabi naman ni Richard.

Muling napa-ngiti lamang ang tao.
"Everything," ani nito.
"But I still want to know more."

"Teka... Ano bang ibig mong sabihin?" Richard asks in curiosity.

"You want out? Then you'll do exactly as I say," says the person, as he comes closer.
"Mamayang hating gabi, wag na wag kang matutulog. Wag ka 'ring gagawa ng kahit na anong ingay. Cause someone's coming to get you tonight. I've heard from the producers na magkakaroon daw mamaya dito ng isang death game. It might sound weird, but all you have to do it get the weapon of your choice closer to you tonight. I know you want to save your friends and put an end to this game. But in order to do that, you're gonna have to survive this night first," sunod-sunod na sinabi sa kanya ng kaklase, dahilan upang mas maguluhan lamang ang binata.