The Final Exam

TFE 42: Everlasting Cold

"I--Is it gone?"
Nanginginig na tanong ni Marvie, habang kasalukuyan silang parehong nagtatago ni Nicole sa isang makitid na espasyo mula sa loob pa'rin mismo ng building.

They were both hiding from the beast that have almost attacked them.

"Shhh," tanging isinagot ni Nicole kay Marvie.
"Wag ka munang lalabas hangga't hindi ko sinasabi," aniya pa. Bagay na ikinatango naman ni Marvie.

Matapos iyo'y dahan-dahan namang lumalabas si Nicole mula sa pinagtataguan nila, at minabuti ang pagmamasid mula sa buong pasilyo, pinapakiramdaman kung naroroon pa'rin ba malapit sa kanila iyong leon.

May kinuha 'rin siyang kahoy mula lamang sa malapit, upang gamitin iyong panlaban kung sakaling muli nanaman sila nitong atakihin. At sakto lamang dahil may matulis itong dulo.

Halatado mang kinakabahan ay minabuti nalamang ng dalagang magpakatatag.
Nang hindi maramdaman ang presensya noong leon ay agad na nilingon ni Nicole mula sa likuran niya ang kasamang si Marvie, at senenyasan itong mag-dahan-dahan sa pag-labas.

"Let's go," aniya. Bagay na sinunod naman ng dalaga.

"S--S'an na tayo pupunta ngayon?" Marvie asked.

"Just follow my lead," aniya.

+++

"A--Aray..."
Mula sa kanyang mahimbing na pagkakatulog ay unti-unti nang nagkakaroon ng malay ang dalagang si Rejielyn.

Agad siyang nakaramdam ng pananakit mula sa kanyang ulo, kaya nama'y kaagad siyang napa-hawak mula 'rito. At bukod pa dito'y sinalubong din siya ng napaka-tinding  ginaw.

Dahan-dahan siyang napapa-upo mula sa kanyang kinahihigaan, at doon lamang napag-tanto ng dalaga, na nasa loob pala siya ng isang hindi niya makilalang kwartong punong-puno ng yelo sa kahit saang-sulok man siya mapatingin.

"Th--This i--isn't h--happening!" Tanging naiwika nalamang ng dalaga sa kanyang sarili matapos niyang makita ang buong paligid ng kwartong kanyang kinaroroonan.
Lubusang kinakabahan at natatakot.

Dahan-dahan siyang napa-tayo, at muling nagpalinga-linga, nagbabakasakaling makakakita ng lagusan palabas.

At sa may di lamang kalayuan ay nakakita nga siya ng isang pinto. Kaya nama'y kahit halos matumba na sa panginginig ay pinilit pa'rin ng dalagang mag-lakad papalapit doon, makalabas lamang mula sa kwarto na iyon.

Ngunit muli lamang pinang-hinaan ng loob ang dalaga nang malamang naka-lock ito.

"P--Please! M--May tao ba diyan? I--Ian? Heide? S--Somebody?" Rejielyn shouted behind the door, hoping for somebody to hear her.
"P--Pakiusap! N--Nasa loob ako! Tulungan niyo 'ko!" Muli niyang sigaw na ngayo'y mahahalatang naiiyak na, ngunit wala pa'ring may nakakarinig sa kanya.

She even tried to knock the door down, ngunit dahil sa sobrang panghihina sa nararamdamang lamig ay hindi niya manlang iyong magawang magalaw.

Muli siyang napatingin mula sa loob ng buong kwarto at napa-linga-linga. Trying to find some other ways to get out.

Mayamaya nama'y mayroon siyang nakitang isang bagay na bigla nalamang gumalaw mula sa may sulok ng kwarto.

Dahan-dahan siyang napalapit mula dito, wearing the face of curiosity. Ngunit hindi pa man siya tuluyang nakakalapit ay una na iyong lumapit mula sa kanya.

It was a toy.

A small bear toy riding on another small toy truck.

Nang makalapit ito sa kanya ay agad na may napansin ang dalaga dito...

May hawak-hawak na parang isang maliit na papel iyong laruang oso, kaya nama'y dahan-dahan iyong pinulot ng dalaga, at pagkatapos ay binuksan.

At hindi siya nagkamali sa kanyang hinala. It was indeed some kind of letter. And it was put there by someone whom she think is also probably the person responsible for her sudden abduction.