↬Δημοσιεύω

2.3K 231 12
                                    

Chapter 28

«Ει!»

Βγήκα από την τάξη, αφού τελείωσε το μάθημα, πλήρως εξαντλημένη.

«Σε σένα μιλάω, σταμάτα.»

Ένιωσα το σώμα μου να ακινητοποιείται με ένα απότομο άρπαγμα και στράφηκα προς το μέρος της κοπέλας που με τράβηξε κυριολεκτικά στις τουαλέτες.

«Τι έγινε με τον Ace;»

Ρώτησε γεμάτη περιέργεια και σταύρωσε τα χέρια της.

«Κοίτα, δεν είμαι από τις κοπέλες που θα χώσουν το κεφάλι σου μέσα στην λεκάνη τώρα επειδή ο Ace Smoker σου εξομολογήθηκε τα συναισθήματα του. Είμαι η αρχισυντάκτρια της σχολικής εφημερίδας και είμαι σίγουρη πως με ένα τέτοιο άρθρο θα ανεβάσω τον βαθμό μου. Είναι κάτι που απασχολεί όλο τον γυναικείο πληθυσμό του σχολείου και με μια τέτοια επιτυχία δε θα μείνει καμία εφημερίδα, θα τις πάρουν όλες!»

Γούρλωσα τα μάτια μου και κοκκάλωσα, κοιτάζοντας την κατενθουσιασμένη κοπέλα που κρατούσε ήδη σημειώσεις σε ένα μπλοκάκι.

«Τι έκανε λέει ο Ace; Νόμιζα οτι έχασα το μυαλό μου.»

Ψέλλισα την τελευταία πρόταση, περισσότερο για να το ακούσω εγώ, παρά αυτή.

«Είσαι τόσο έκπληκτη που δεν πιστεύεις οτι είναι πραγματικότητα;»

Τσίριξε και ξίνισε το πρόσωπο μου λόγω της άκρως άβολης θέσης που μόλις βρέθηκα.

«Το σημειώνω!»

Δίχως να ελέγχω τις κινήσεις μου, άρπαξα το μπλοκάκι απ'τα χέρια της.

«Τι κάνεις;»

Της έκανα νόημα να σωπάσει και ακούμπησα το σώμα μου στον τοίχο.

«Δεν θέλω να αναφέρεις το όνομα μου.»

Με κοίταξε μπερδεμένη.

«Μα πως; Είναι αυτό που όλες θέλουν, να ακουστεί το όνομα τους δίπλα στο όνομα του Ace στην εφημερίδα για να τους ψηφίσουν ως το ζευγάρι της χρονιάς στο τέλος!»

Δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις την αηδία που νιώθω αυτή την στιγμή.

«Δεν με ενδιαφέρει καθόλου, μην αναφέρεις κανένα όνομα, μην ανεβάσεις καν το άρθρο. Δεν χρειάζεται να το μάθει κανένας, σε παρακαλώ σεβάσου το.»

Έγνεψε καταφατικά και ήλπιζα να μην δημοσιεύσει τίποτα, παρόλο που βαθιά μέσα μου ήξερα οτι θα το κάνει και θα είναι ολέθρια τα αποτελεσματα. Ίσως όλο αυτό που πάει να γίνει να είναι λάθος.

[...]

Ace

Έχει περάσει κάμποση ώρα από τότε που το κουδούνι χτύπησε και δεν κατάλαβα πότε η Sky σηκώθηκε και έφυγε. Τόσο αδιάφορα της ήταν τα λόγια μου;

Θέλω τόσο πολύ να την ψάξω, αλλά για κάποιο λόγο δεν την έβρισκα πουθενά και ένιωθα ήδη το σώμα μου να αποζητά το βλέμμα της, το άγγιγμα της.

Στερεώθηκα επάνω στο ντουλαπάκι της και περίμενα να έρθει, σίγουρα θα ερχόταν.

Οι πόρτες των γυναικείων τουαλετών άνοιξαν και το μικροσκοπικό κορίτσι που ταξιδεύει συνεχώς μέσα στο μυαλό μου ξεπρόβαλε μαζί με την μεγαλύτερη κουτσομπόλα του σχολείου από πίσω της.

Αυτό μόνο καλό δεν μπορεί να είναι.

Συνειδητοποίησα οτι η παρουσία της δεν ήταν ευχάριστη για την Skylar και τις πλησίασα.

«Έχουμε αφήσει κάτι στην μέση.»

Ψιθύρισα στο αυτί της και ανατρίχιασε ολόκληρη. Χαμογέλασα με το κατόρθωμα μου και με ένα νεύμα έδιωξα την Elsa σε δευτερόλεπτα από κοντά μας.

«Πόσες ώρες έμειναν;»

Ρώτησα και κοίταξε την ώρα στο ρολόι της.

«Μόνο μια.»

«Τέλεια, φύγαμε. Που θέλεις να πάμε;»

Ένα χαμόγελο χαράχτηκε στο γλυκό πρόσωπο της και ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει όπως δεν είχε ξαναχτυπήσει ποτέ ξανά για καμιά.

Φλογερές ΨυχέςΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα