Φλογερές Ψυχές

↬Βοηθώ

Chapter 19

Skylar

«Είσαι μια χαρά. Δεν χρειαζόταν να σε φέρουν στο νοσοκομείο. Μπορείς να πάρεις εξιτήριο από σήμερα, έτσι είπαν.»

Είπε νευρικά ο θείος μου, ο οποίος έδειχνε αγχωμένος.

«Η κ. Riley επέμενε.»

Ψέλλισα.

«Αν σε ρωτήσει ο γιατρός για να εγκαύματα, ξέρεις τι πρέπει να πεις.»

Έγνεψα καταφατικά. Ήταν η πρώτη φορά που αναφερόταν στις πληγές που μου είχε δημιουργήσει.

Η πόρτα του δωματίου άνοιξε. Μετά από μια σύντομη συζήτηση με τον θείο μου, ο γιατρός με πλησίασε και ζήτησε από τον θείο μου να βγει έξω.

«Εσύ πρέπει να είσαι η Skylar Bretton.»

Είπε καθαρίζοντας τον λαιμό του. Κρατούσε έναν φάκελο με τα στοιχεία μου.

«Λιποθύμησες εξαιτίας της έλλειψης τροφής. Θα σου χορηγηθούν βιταμίνες. Όσο για τα εγκαύματα σου, θα χρησιμοποιείς ειδικές κρέμες που θα σου δώσουμε.»

Δεν είχα συνειδητοποιήσει οτι είχε αποχωρήσει ήδη από το δωμάτιο μου, αφήνοντας με να παρατηρώ τον ορό στο χέρι μου.

Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου, όταν μια νεαρή νοσοκόμα μου τον αφαίρεσε και μου έδωσε τα φάρμακα μου.

Ήμουν εξαντλημένη. Είχε νυχτώσει ήδη και δεν μπόρεσα να κοιμηθώ αρκετή ώρα εδώ μέσα. Ο χώρος είναι μικρός και τρομακτικός.

Μου θυμίζει την ημέρα του τραγικού δυστυχήματος. Τις φλόγες, τον πόνο, τον φόβο και περισσότερο από όλα τα παραπάνω, τους γονείς μου.

[...]

«Είσαι σίγουρη οτι θέλεις να πας στο σχολείο;»

Ρώτησε ο θείος μου, ο οποίος είχε στηρίξει το σώμα του επάνω στην πόρτα μου.

«Ναι θείε. Χρειάζομαι λίγο καθαρό αέρα.»

Εκτός από αυτό, φοβάμαι να μείνω μαζί του. Συνήθως μετά από τα διαστήματα που μου συμπεριφέρεται φιλικά, επιστρέφει πιο θυμωμένος από ποτέ.

Μάζεψα την τσάντα μου και τον κοίταξα.

«Μπορείς να φύγεις;»

Ρώτησα διστακτικά και απομακρύνθηκε από την έξοδο του δωματίου μου. Γνέφοντας καταφατικά, βγήκε από τον χώρο και κατέβηκε τις σκάλες.

Πλησίασα τον καθρέφτη και εφάρμοσα στο πρόσωπο μου την αλοιφή για να μην μείνει κάποιο σημάδι.