↬Χτυπάω

3.3K 391 37
                                    

Chapter 12

Skylar

«Μπορούμε να φύγουμε;»

Ρώτησα τον Shane, την ώρα που ο Ace φώναζε στην μικρή του αδερφή. Η παρουσία τους μου θυμίζει όσα έχω περάσει εδώ τους τελευταίους μήνες και δημιουργείται ένα περίεργο συναίσθημα μέσα μου.

«Τι έπαθες; Εσύ δεν ήθελες να δεις τους γονείς σου;»

Ρώτησε, αλλά δεν είχα πάρει το βλέμμα μου επάνω από τα δύο αδέρφια.

«Skylar!»

Ύψωσε τον τόνο της φωνής του για να αποσπάσει την προσοχή μου. Τον κοίταξα απορημένη και μου έκανε νόημα να φύγουμε. Έδειχνε ελάχιστα θυμωμένος, λες και του ζήτησα κάτι δύσκολο. Λίγο πριν διασχίσω την έξοδο, κοίταξα ξανά προς το μέρος τους. Ο Ace είχε πάρει την Melissa στην αγκαλιά του και χάϊδευε απαλά τα μακριά, ξανθά μαλλιά της. Η εικόνα του Ace αυτή δεν μπορούσε να εγκαταλείψει το μυαλό μου.

Προχωρήσαμε μέχρι την στάση του λεωφορείου, όπου επικράτησε μια άβολη σιωπή μεταξύ μας. Ήμασταν και οι δύο χαμένοι στις σκέψεις μας μέχρι να φύγουμε.

«Από που γνωρίζεστε με τον Ace;»

Ρώτησε κατά την διάρκεια της σύντομης διαδρομής και έκλεισα τα μάτια μου.

«Από το σχολείο. Ήμασταν στο ίδιο τμήμα αγγλικών και μαθηματικών.»

Είπα και προσπάθησα να διώξω κάθε ανάμνηση που πάλευε μανιωδώς να τρυπώσει το μυαλό μου.

«Πως; Αφού είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος. Νόμιζα πως είχε τελειώσει το σχολείο.»

Πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Ήμουν σε προχωρημένο τμήμα. Έμεινε για δεύτερη χρονιά στην τρίτη τάξη.»

Του έδωσα σύντομες απαντήσεις και στράφηκα προς το παράθυρο. Ελπίζω να καταλαβαίνει πως δεν θέλω να μιλήσω παραπάνω γι'αυτό.

«Εντάξει, με κάλυψες.»

Γέλασε πνιχτά και προσπάθησα να χαμογελάσω, αλλά δεν είχα καθόλου όρεξη. Θέλω πίσω την οικογένεια μου όσο τίποτα άλλο. Μου λείπουν τα πάντα. Όλα, κάθε μικρή στιγμή που τότε θεωρούσα ασήμαντη. Τώρα εκείνα τα μικροπράγματα έχουν ανεκτίμητη αξία. Μακάρι να το έβλεπα και τότε, γιατί πλέον είναι αργά..

«Φτάσαμε.»

Με σκούντηξε ελαφρά και ξύπνησα από τον λήθαργο μου. Ήμουν έτοιμη να κοιμηθώ σε μια δεκάλεπτη διαδρομή.

«Κουράστηκες αρκετά, ε;»

Ρώτησε και έγνεψα θετικά, δίνοντας την ξεκάθαρη απάντησή μου με ένα χασμουρητό.

Φλογερές ΨυχέςΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα