Φλογερές Ψυχές

↬Τρέχω

Chapter 7

Ace

«Πόσο βλαμμένο παίζει να είσαι;»

Ρώτησε η Riley αγανακτισμένη. Χαμήλωσα το κεφάλι μου, νιώθοντας αρκετά μαλάκας που κατέστρεψα οτι κατάφερα να χτίσω ανάμεσα σε μένα και την Sky.

«Μου ξέφυγε γαμώτο. Δεν μπορώ να το σώσω με τίποτα.»

Είπα και εκείνη κούνησε απογοητευμένη το κεφάλι της.

«Τώρα θα πιστεύει πιθανότατα πως της κάνουν κάποια φάρσα από το σχολείο μας. Είναι τόσο μπερδεμένη και τα έκανες χειρότερα. Ίσως θα ήταν καλύτερη η κατάσταση εάν δεν ανακατευόσουν καθόλου.»

Ξεφύσηξε και την αγριοκοίταξα.

«Εγώ φταίω που σε βοηθάω τόσα χρόνια. Αυτό είναι το ευχαριστώ σου; Δες πόσο αχάριστη γίνεσαι τώρα.»

Σηκώθηκα για να φύγω από το γραφείο της, πριν εκνευριστώ περισσότερο.

«Δεν είπα αυτό Ace. Απλά τα διέλυσες όλα, δεν θα επιστρέψει ποτέ. Μόλις της έδωσες έναν παραπάνω λόγο για να μείνει μακριά.»

Είπε και ένιωσα τις τύψεις να με κατακλύζουν. Γιατί συμπεριφέρομαι έτσι; Έχω χάσει τον εαυτό μου. Ή μάλλον τον βρήκα. Ξέθαψα την καλή πτυχή του εαυτού μου που έθαβα τόσα χρόνια με τόσο κόπο.

«Μπορούμε να μην το συζητάμε άλλο; Θα δω τι θα κάνω. Θα το διορθώσω.»

Είπα αποφασισμένος και σηκώθηκα όρθιος.

Πάντα ολοκλήρωνα τις αποστολές μου με επιτυχία. Έχω περάσει από άπειρα σχολεία και έχω αποτρέψει δεκάδες παιδιά από την αυτοκτονία και όλα αυτά με την βοήθεια της Riley, για να τελειώσω την δουλειά που άρχισε η μητέρα μου σε αυτόν τον κόσμο.

Δεν θα αφήσω κανέναν να με εμποδίσει να την ικανοποιήσω. Ξέρω ότι αυτή την στιγμή με βλέπει και είναι περήφανη για εμένα.

«Ace!»

Φώναξε η Riley, ξυπνώντας με.

«Το κουδούνι.»

Είπε σπρώχνοντας με ελαφρά για να επανέλθω.

«Το κουδούνι!»

Επανέλαβα ψιθυριστά και την αγνόησα. Βγήκα από το ιατρείο της, αλλά και από το σχολείο. Τα πόδια μου κινούνταν χωρίς δική μου εντολή.

Περπατούσα ασυναίσθητα προς το ψυχιατρείο της περιοχής, απορώντας εάν αυτό που πάω να κάνω τώρα είναι το μεγαλύτερο μου λάθος. Μπορεί και να 'ναι, αλλά δεν με νοιάζει πλέον. Έχω πεισμώσει τόσο πολύ αυτήν την στιγμή.