Φλογερές Ψυχές

↬Εξευτελισμός

Chapter 6

Skylar

Μπαίνοντας στο άδειο σπίτι, ένιωσα υπέροχα γνωρίζοντας πως είναι Τετάρτη.

Η Τετάρτη είναι η αγαπημένη μου μέρα για έναν και μοναδικό λόγο, ο θείος μου δουλεύει μέχρι αργά το απόγευμα. Αυτό σημαίνει οτι κανένας δεν πρόκειται να με ενοχλήσει.

Ανέβηκα βιαστικά στο δωμάτιο μου, έτοιμη να κάνω κάτι που ήθελα να κάνω εδώ και πολύ καιρό. Άνοιξα τον υπολογιστή μου, έτοιμη να εκφράσω κάθε σκέψη και πρόβλημα μου. Από μικρή λάτρευα την συγγραφή και την ποίηση. Είναι ένας τρόπος για να ξεφύγεις από την πραγματικότητα.

Η μητέρα μου ήταν συγγραφέας. Έγραφε υπέροχα μυθιστορήματα και της είχα υποσχεθεί πως μια μέρα θα την κάνω περήφανη. Ίσως κάποτε τα καταφέρω.

[...]

Κεφάλαιο 1

Αγαπητοί άγνωστοι αναγνώστες, καλωσορίσατε στον κόσμο μου.

Μιας και δεν έχω κανένα άτομο στην ζωή μου που να εμπιστεύομαι απόλυτα, αποφάσισα να μιλήσω για τα προβλήματα μου εδώ, σε εσάς, διατηρώντας την ανωνυμία μου.

Αρχίζω να πιστεύω οτι είναι καλύτερο να κρύβεσαι πίσω από έναν ανώνυμο λογαριασμό. Έτσι νιώθω πως δεν πρόκειται να εξευτελιστώ περισσότερο.

Μπορεί αυτό το κεφάλαιο να μην διαβαστεί από κανέναν, μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Μπορεί και να μην πιστέψετε τίποτα από όλα όσα θα γράψω, μπορεί να μην σας ενδιαφέρει καθόλου τι περνάω εγώ καθημερινά—το βρίσκω φυσιολογικό—αλλά γράφω αποκλειστικά για μένα και για νιώσω καλύτερα. Κάτι σαν ένα προσωπικό ημερολόγιο, το οποίο ίσως να μην είναι τόσο προσωπικό από την στιγμή που το δημοσιεύω.

Όλα ξεκίνησαν μερικά χρόνια πριν, όταν η ζωή μου άλλαξε τελείως.

Εκείνη το βράδυ που σκοτώθηκαν οι γονείς μου σε ένα τραγικό ατύχημα θα μείνει χαραγμένο για πάντα στην μνήμη μου.

«Δεν θέλω να πάμε στον θείο.»

Μίλησα σταυρώνοντας τα χέρια μου.

Η μητέρα μου ξεφύσηξε για χιλιοστή φορά.

«Είναι ο αδερφός μου αγάπη μου, δεν μπορούμε να μην τον επισκεπτόμαστε. Ξέρεις οτι είναι σοβαρή η κατάσταση του.»

Είπε ο πατέρας μου.

«Σταμάτα, θέλω να κατέβω.»

Υπήρχαν φορές που ο θείος μου συμπεριφερόταν περίεργα μπροστά μου και δεν το άντεχα αυτό. Με χτυπούσε, μου μιλούσε άσχημα. Είναι ψυχικά διαταραγμένος. Το αστείο είναι οτι μετά τον θάνατο τους μένω μαζί του.

Μετά από τις τελευταίες αυτές κουβέντες μας δεν θυμάμαι πολλά. Ακολούθησε ένας μικρός καυγάς στο αυτοκίνητο και ο πατέρας μου έχασε τον έλεγχο. Μερικές φωνές αρκούσαν για να στερήσουν την ζωή των γονιών μου. Βρεθήκαμε αναποδογυρισμένοι σε κάτι χωράφια εκτός δρόμου, όπου το αυτοκίνητο πήρε φωτιά.

Όπως καταλάβατε επέζησα μόνο εγώ και πιστέψτε με θα έδινα τα πάντα για να έχανα εγώ την ζωή μου και όχι οι γονείς μου. Είχαν μια υπέροχη ζωή, μια πολυπόθητη επαγγελματική καριέρα, πολλούς φίλους —τίποτα από τα οποία δεν πρόκειται να αποκτήσω.

Η δική μου ζωή ήταν πάντα μονότονη και βαρετή, αν εξαιρέσουμε ελάχιστους φίλους μου που τώρα πλέον μου ασκούν ψυχολογική βία—θα μιλήσουμε αναλυτικότερα σε κάποιο άλλο κεφάλαιο για αυτούς.

Τώρα θα απορείτε που κολλάει το ατύχημα με τον λόγο για τον οποίο ξεκίνησα αυτό το ημερολόγιο, σωστά;

Όλα ξεκίνησαν μετά από αυτό το ατύχημα που θα έδινα τα πάντα για να το αποτρέψω.

[...]

Δημοσίευση. Παρατηρούσα το κουμπί αρκετή ώρα. Υπέκυψα και δημοσίευσα το πρώτο κεφάλαιο προσπαθώντας να χαμογελάσω, επειδή έκανα το πρώτο βήμα.

Αποσυνδέθηκα και έκλεισα τον υπολογιστή βιαστικά, εξαιτίας των βημάτων που ακούστηκαν από τον κάτω όροφο. Γιατί γύρισε τόσο νωρίς;