Ο Κύκλος που κλείνει

Κεφάλαιο 61: Ο κύκλος που κλείνει

Ο Ναρσής γύρισε προς τα πίσω. Με τα μάτια διάπλατα ανοιγμένα από έκπληξη αλλά και τρόμο είδε μια φιγούρα στα δύο μέτρα πίσω του. Ένα πιστόλι τον σημάδευε ίσια στο πρόσωπο.

"Εσύ;" Κατάφερε να ψελλίσει. Η Θάλεια παρακολουθούσε σαν σε όνειρο μαζεμένη σε μία γωνία πεσμένη στο πάτωμα.

"Πέτα το όπλο τώρα!" ακούστηκε η φωνή με ύφος παραμορφωμένο. Ο Διονύσης Ναρσής έβλεπε έναν εφιάλτη. Μπροστά του, δίπλα του. Δεν πίστευε ότι, αυτός που τον σημάδευε με το όπλο απέναντί του με ύφος αγγέλου θανάτου, ήταν η ίδια η γυναίκα του, η Βέρα Ναρσή!

"Τι θες εσύ εδώ;" Της φώναξε.

"Πέτα το όπλο κάτω τώρα" Του είπε κάνοντας ένα ακόμα βήμα προς το μέρος του.

Ο Ναρσής ζύγισε την κατάσταση. Εκτίμησε ότι και χωρίς όπλο θα μπορούσε να κερδίσει χρόνο και να ελέγξει τον απρόσμενο επισκέπτη του.

"Βέρα! Είσαι τρελή; Tι κάνεις;"

Εκείνη αρπάχτηκε απ τις λέξεις του σαν να τις περίμενε καιρό. Άρχισε να κάνει γύρω του έναν κύκλο σαν το χορό του θανάτου με τη φωνή της παραμορφωμένη από το μίσος.

"Δεν με περίμενες ε; Έλεγες ότι τα έχεις όλα του χεριού σου;"

"Μα τι θέλεις εδώ; πως ήρθες εδώ; Ποιος σε ειδοποίησε;" Της είπε.

"Ποιος;" Γέλασε με έναν τρόπο δαιμονισμένο "Η κυρία Βέρα Ναρσή δεν ξόφλησε κάθαρμα. Ο αγαπημένος σου νεαρός συνεργάτης...."

"Τι είπες;"

"Ο Μιχάλης Ιγνατιάδης! Μμμμ ωραίος άντρας. Το κορμί μου και τα ανοιχτά μου πόδια μετράνε ακόμα Ναρσή! Το είχες ξεχάσει εδώ και χρόνια. Η γυναίκα του αφεντικού, ω τι τρόπαιο!"

Ο Ναρσής ένιωθε το πάτωμα στα πόδια του να γίνεται κινούμενη άμμος.

"Δικό σου το σκουλαρίκι βρώμα;" Της είπε αγριωπά αλλά απελπισμένα.

"Δικό μου αξιαγάπητε σύζυγε. Ίσως έπρεπε να αφήσω τρόπαιο και το εσώρουχό μου αλλά συγκρατήθηκα..."

"Γιατί; Τι ήθελες;"

"Με νόμιζες για ηλίθια έτσι; Από το βράδυ της Πρωτοχρονιάς κατάλαβα ότι την έβαλες στο μάτι. Ένα ακόμα τρόπαιο στη συλλογή σου. Από τότε ξεκίνησε να με τρώει η έγνοια. Μέχρι που άρχισα να μαθαίνω"

"Πως;" Ψέλλισε απέναντί της.

"Ένα προς ένα Διονύση Ναρσή. Τι έκανες, που πηγαίνατε; Τι κάνατε. Οι συναντήσεις στη θαλαμηγό, το ραντεβού στη Θεσσαλονίκη, όλα!"
"Γέμισε η ζωή μου φίδια ολόγυρά μου..." Της είπε πνιχτά. Η Θάλεια παρακολουθούσε στο πάτωμα χωρίς να έχει τη δύναμη καν να σηκωθεί. Όλα άλλαζαν μπρος στα έκπληκτα μάτια της. Το δράμα έπαιρνε άλλη μορφή και εξέλιξη με νέα παρουσία επί σκηνής.