ARKADAŞ +18

36○

Bayağı oldu yazmayalı. İlginiz için teşekkürler.

İyi okumalar arkadaşlar.

-

Yorgunca gözlerimi kırpıştırıp Serhat'a baktığımda yüzümü inceleyip kafasını kendi kendine iki yana salladı.

Ayağa kalkıp yatağa ilerlediğimde hareket etmediğini hissediyordum. Yavaşça yatağa uzanıp gözlerimi dinlendirmeye çalıştım. Bazen başım aşırı ağrıyordu tıpkı şuan olduğu gibi.

Adım seslerinden yaklaştığını anlarken onu ne kadar özlediğimi farkettim. Her şeyi hatırlayamamış olmam buna etki etmiyordu. Az önce anlattıklarından sonra zihinsel olarak yorgun hissediyordum.

Saçlarımda bir baskı hissedince gözlerimi araladım. Işığı kapatmıştı ve yüzüne vuran loş ışık içimi ısıttı. Eliyle saçlarımı okşarken bana bakmıyordu.

Annem ve babam evde olmadığı için rahattık. Aslında onu neden affedemediklerini anlıyordum ama benden uzaklaştırmaları çok saçmaydı.

Uykumun ağırlığına rağmen yavaşça doğrulup yüzümü yüzüne yaklaşırdım. Kısa bir an şaşırsa da sonra gülümsedi. Kollarımı boynuna sarıp kendimi ona yaklaştırdığımda bakışları yüzümden ayrıldı. Diken üstündeymiş gibi görünüşüne gülme isteğimi bastırıp dudaklarımızın arasında minicik bir mesafe bırakıp "Bunu yapmak istiyorum." dedim. Sesim yumuşaktı.

Ellerimle saçlarını okşamayı sürdürürken "Ben de yapmak istiyorum. Daha fazla dayanabileceğimden şüpheliyim."dedi. Sırıtıp ellerimi yavaşça göğsüne indirdim.

"Aynı şeyleri düşünmemiz ne hoş."

"Senden teklif almak ve hevesini görmek kadar..." dediğinde yavaşça dudaklarımı yaladım. Dikkati dudaklarıma kayınca sırıtıp öpmeye yeltendi. O sırada kafamı ondan uzaklaştırıp ceketini çıkartmaya çalışmamla sırıtışı genişledi ve yardımcı oldu. Ceketi yere bıraktığımda tekrar dudaklarıma yönelmişti. Ondan tamamen uzaklaşıp "Artık uyuyabiliriz." dediğimde kaşları çatıldı ve dudakları aralandı.

İmayla gülerek kaşlarımı kaldırdım. "Sen ne düşünmüştün ki?" Sorumla huysuzca dudaklarını büküp "Az önceki durumda aklımda sevişmekten başka bir şey yoktu. Uyku sorunsa sonrasında uyuruz."dedi ve gülüp belimden kendine yaklaştırdı.

"Ben hastayım biliyorsun değil mi?"

Bana üstten bakıp "Ne yani hastasın diye sevişmek yok mu?"diye dalga geçti.

"En azından ben seni gerçekten affedene kadar yok!" Sitemimle kaşlarını çatıp "Gerçekten affetmek nasıl oluyormuş?"diye sordu.

"Her şeyi hatırlayıp seni affettiğime karar verirsem tekrar birlikte olursak bütün sorunlar ortadan kalkar."

"Ee biz az önce de sevi-" İki yanağına bastırıp dudaklarını büzdüğümde konuşması yarıda kesildi. Kızgınca ona baktığımda gözlerini devirince kucağından uzaklaşıp yatağa uzandım.

"Uyumak istemiyorsan bir şey diyemeyeceğim." Arkamı ona döndüğümde sırıttım. Onu 'gerçekten' affetmediğim falan yalandı.

Derin nefes aldığını duyduktan kısa bir süre sonra arkamdan vücuduma sarıldı. Gözlerimi huzurla kapattığımda "Hâlâ sevişmek ilk tercihim."diye homurdandı. Dirseğimi karnına geçirdiğimde inleyip saçımı hafifçe çekti.