"Merry Christmas, siel apo" nakangiting sambit ni papang sa akin.
Nasa terrace ako ng bahay namin. Nakatulala ako sa kawalan at blangko ang laman ng isip ko.
Tinignan ko lang siya at umalis na papunta sa aking kwarto.
Ang ingay.
Gusto kong sunugin ang speaker ng kapitbahay. Gusto kong lagyan ng tape ang mga bunganga ng mga bata na nangangaroling.
Why can't they just be quiet?
Respeto sa hindi masaya.
Bakit ganun? Pag masaya ang isang tao nirerespeto para hindi mawala ang kasiyahan pero pag malungkot bawal?
Napatalukbong ako at binalewala nalang ang nasa utak ko.
Wala rin naman akong makukuhang matinong sagot eh. Iba iba tayo ng pananaw pero para sakin,
Lahat ng taong positibo ay uto-uto.
Their gullible minds makes them so naive to the point na akala nila lahat mag wo-work out kahit hinde.
