Kate była młodą lekarką. Niedawno skończyła studia i pod okiem ukochanego wuja odbywała początki zawodu w szpitalu w Londynie.
Była zawsze pomocna, mimo że wydawała się bardzo pewna siebie. W środku jednak była ogromnie wrażliwą osobą. Wiedziała, że nigdy nie można pokazywać całej siebie, ponieważ ludzie to wykorzystują.
Zrobił to Daniel - jej były chłopak. Do niedawna wciąż leczyła rany do złamanym sercu. W końcu przyłapać swojego chłopaka z najlepszą przyjaciółką to mimo, że dość popularny rodzaj zdrady nie sprawia, że jest on mniej bolesny.
Nie chciała stać się zgorzkniała dla ludzi, nie wszyscy popełniają błędy, wiedziała to tym. Dlatego próbując w każdej sytuacji znaleźć dobre strony poszła na przód. Zostawiając tą dwójkę samym sobie.
Praca w szpitalu od zawsze było to dla niej spełnieniem marzeń. Pomaganie ludziom i uśmiech na ich twarzach to najlepsza nagroda za tyle lat studiów, poświęcenia swojego czasu, nawet kosztem rozrywek.
Jej rodzina jest z niej niezwykle dumna. Jest przykładną córką oraz wnuczką - kimś kim można się pochwalić przed znajomymi. Nie łaknęła pochwał chciała tylko wiedzieć, że jest komuś potrzebna. I widząc uśmiech na twarzy kolejnego z jej pacjentów - pustka w jej sercu była stopniowo zaklejana. Może nie dokładnie, ale to zawsze jakieś wypełnienie, odebranie bólu.
Znasz to uczucie kiedy mimo tego, że czujesz że masz wszystko to brakuje Ci najważniejszego? Kate czuła to za każdym razem, kiedy patrzyła na pary idące ulicą. Starała się nikomu nie zazdrościć i zawsze kibicować miłości, ale to było trudne kiedy tak bardzo chciała być na ich miejscu.
Chciała kochać i być kochana.
Kate nigdy nie sądziła, że właśnie w tym szpitalu może spotkać ją coś najpiękniejszego i najboleśniejszego za razem. Nikt nie wiedział..
Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.
***
następny we wtorek.
