Είσαι τα πάντα μού τελικά💕

Κεφάλαιο 61

Η μέρες περνούν η Αγάπη όσο πάει και μεγαλώνει και τα πράγματα έχουν ηρεμήσει από τότε που δεν έγινε ο πόλεμος.

Ο Νίκος με την Μαρίνα παντρεύτηκαν το ίδιο και ο Ντάνιελ με την Σμαράγδα αν και δεν το περιμέναμε εννοώ η Ζετα γέννησε ένα όμορφο αγοράκι μαζί με τον Αλεξ και μας το κρατούσαν για έκπληξη αλλά με όλα όσα έγιναν το μάθαμε τελευταία στιγμή όταν γέννησε ευτυχώς όλα πήγαν καλά.

Αυτή την στιγμή βρίσκομαι στο σαλόνι και κοίτα από το παράθυρο την Αγάπη να παίζει με τον Νίκο και την Μαρίνα. Ξαφνικά αισθάνομαι ένα χέρι να τυλίγετε γύρω από την μέση μου και ένα απαλό φιλί στο μάγουλο μου.

"Μωρό μου" ακούω την φωνή.

"Κοίτα τους" είπα και έκανα νόημα μετά ματιά μου να κοιτάξει από το παράθυρο.

"Ναι τους βλέπω είναι πολύ χαρούμενη" λέει και ξαφνικά με γυρίζει απότομα και με τυλίγει στην αγκαλιά του και ενώνει τα χείλη μας με ένα παθιασμένο φιλί και να βάζει το χέρι του κάτο από την μπλούζα μου.

"Τι κάνεις εκεί;" τον ρώτησα καθος του έβγαλα το χέρι.

"Τι?" λέει πονηρά και γελάει και ενώνει τα χείλη μας με ένα παθιασμένο φιλί τότε με σηκώνει όρθια και τυλίγω τα πόδια γύρω από την μέση του.

"Σαγαπω" τον άκουσα να λέει και αφού κλειδώσει την πόρτα με ξαπλώνει σιγά σιγά στο κρεβάτι λες και ήμουν γυαλί και φοβόταν να μην σπάσω άρχισε να κατεβαίνει στο λαιμό μου και να αφήνει υγρά φιλιά αναστεναγμη γέμιζαν όλο το δωμάτιο.

Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα δυνατά και τότε τρομάζουμε και οι δύο.

"ΑΡΗ" ακούμε την φωνή του Νίκου.

Τότε ο Άρης ανοίγει γρήγορα την πόρτα.

"Τι έγινε ρώτησα?" τρομαγμένη.

"Η Αγάπη" είπε.

"ΤΙ ΈΠΑΘΕ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ?" φώναξα.

"ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΜΑΧΑΙΡΩΣΕ ΌΤΑΝ ΓΎΡΙΣΑ ΓΙΑ ΛΊΓΟ ΝΑ ΜΙΛΉΣΩ ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΑΝΙΕΛ" τον άκουσα να λέει.

"ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ?" φώναξα και έφυγα γρήγορα από το δωμάτιο κατέβηκα κάτω και έτρεξα γρήγορα κοντά της.

" Αγάπη Αγαπη μου κοριτσάκι μου" έλεγα καθώς έκλαιγα.

"Μελίνα πρέπει να την πάω στο νοσοκομείο" είπε ο Ντάνιελ και την πήρε από κοντά μου.

"Ηρέμησε θα γίνει καλά έλα πάμε" είπε η Ζετα τότε ήρθε ο Αρης.

"Μωρό μου πάμε" είπε και φύγαμε γρήγορα από εκεί.

Ήμαστε εδώ και δύο ώρες εδώ μέσα και ο Ντάνιελ ακόμα να βγει τα δάκρυα δεν έλεγαν να σταματήσουν αν πάθαινε κάτι ή μικρή μου δεν θα το άντεχα.

Ξαφνικά βλέπω τον Ντάνιελ και τρέχουμε γρήγορα κοντά του.

"Πως είναι?" ρώτησα.

"Ευτυχώς την γλύτωσε αν και είχε τραυματιστεί πολύ" τον άκουσα να λέει.

"Είναι καλά όμως?" ρώτησε ο Αρης.

"Ναι ευτυχώς ναι" είπε.

"Ποτέ μπορούμε να την δούμε?" ρώτησα.

"Σε λίγο πρέπει να ηρεμήσει πρώτα" είπε και έφυγε.

"Πρέπει να βρω ποιος το έκανε" είπε θυμωμένος ο Άρης και χτύπησε την πόρτα του στον τοίχο.

"Ηρέμησε αδερφέ" είπε ο Αλεξ και τον έπιασε.

"Θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια" τον άκουσα να λεει και τότε να με αγκαλιάζει το ίδιο και εγώ.

Ύστερα από λίγο αφού είδαμε την μικρή και ήταν πλέον καλά φύγαμε για το σπίτι.

Πλέον ήμασταν στο σπίτι μαζεμένη κοντά στο τζάκι.

"Ποιος λέτε να το έκανε;" ρώτησε ο Αλεξ.

"Δεν ξέρω" είπε ο Αρης.

"Πάνω που είχαν φτιάξει όλα έγινε αυτό" είπε η Σμαράγδα.

"Τέλος πάντων θέλω να σας πω κάτι" είπε ο Ντάνιελ καθώς εγώ χαϊδευα τα μαλλιά της μικρής.

"Τι είναι?" ρώτησε η Ζετα.

"Σιγά σιγά πρέπει να φεύγουμε από δω δεν έχουν συμβεί και λίγα στην Θεσσαλονίκη" λέει και ο Νίκος τον κοίταξε περίεργα.

"Τι εννοείς που να πάμε?" ρώτησε ο Νίκος.

"Λογικά Αθήνα έχουμε ένα τεράστιο σπίτι εκεί οπότε θα χωρέσουμε όλοι εκεί εδώ όσο πάει κινδυνεύουμε" είπε.

"Δεν είναι άσχημη ιδέα" είπε ο Άρης και με κοίταξε.

"Συμφωνώ" είπε ο Αλεξ.

"Εσείς?" ρώτησε ο Ντάνιελ.

"Εμ ενταξει μέσα" είπαν και οι άλλοι.

"Ωραία οπότε σιγά σιγά να ετοιμαζόμαστε για να φεύγουμε" η Ζετα καθος φίλησε τον Φίλιππο τον γιόκα της.

"Ωραία" είπε η Μαρίνα.

Ύστερα από πολύ ώρα συζητήσεις το διαλύσαμε και ο κάθε ένας πήγε στο δωμάτιο του.

Είχα ξαπλώσει στην αγκαλιά του Άρη και εκείνος μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

"Ανησύχησα" είπα και γύρισα να τον κοιτάξω.

"Μην ανησυχείς δεν θα αφήσω σε κανέναν να μας κάνει κακό" είπε και μου έδωσε ένα απαλό φιλί τότε εγώ τον έσφιξα στην αγκαλιά μου.