Είσαι τα πάντα μού τελικά💕

Κεφάλαιο 14

Νίκος POV

Ήμουν στην σχολή και ετοιμαζομουν για να πάω στην Μελίνα έμαθα για αυτό που έπαθε χθες και κόντεψα να τρελαθω η Μελίνα είναι μικρή και δεν φταίει σε κάτι.

Ήταν λάθος που ήρθε στην Θεσσαλονίκη και γράφτηκε σε ένα σχολείο όπου είναι η μόνη θνητή. Αφού είχα πλέον ετοιμαστεί μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα για το σπίτι της.

Σήμερα είναι Σάββατο οπότε θα κατέβει Αθήνα όπως κάνει κάθε σαββατοκύριακο έχω να την δω από τότε που τσακωθηκαμε όμως μαθενα από τα κορίτσια αν είναι καλά η όχι.

Και ειδικά χθες όταν μου είπε η Μαρίνα τι έγινε κόντεψα να τρελαθω ήμουν έτοιμος να πάω να τον σκοτώσω τον μαλακά τον Άγγελο. Ύστερα από λίγο έφτασα στο σπίτι της αφού παρκαρα το αυτοκίνητο χτύπησα το κουδούνι.

Η ώρα ήταν 9:00 περίμενα να έρθει να μου ανοιξη κάποιος όμως κανείς δεν ερχόταν άρχισα να χτυπάω τό κουδούνι επίμονα μέχρι που άκουσα την φωνή της να βρειζει από μέσα "Σκασε" είπε και άνοιξε την πόρτα.

Μάλλον την ξύπνησα μόλις με είδε ήρθε κατευθείαν και με αγκάλιασε σφιχτά "Νίκο τί κάνεις εδώ?" είπε καθώς με αγκάλιαζε τότε εγώ της χαειδεψα την πλάτη και είπα "Είσαι καλά?"Ας πούμε καλά" είπε καθώς με άφησε από την αγκαλιά της "Έμαθα για αυτό που έγινε χθες" της είπα καθώς έκλεισα την πόρτα και πήγα στο σαλόνι.

"Να βάλω καφέ?" ρωτησε"Ναι αμε" είπα. Τότε έφερε δύο κούπες με καφέ "Νίκο να σε ρωτησω κάτι?" είπε καθώς ήπιε μια γουλια καφέ "Ναι πες μου" είπα  "Υπάρχουν βρικόλακες?" είπε σοβαρά

"Εσύ τι λες Μελίνα υπάρχουν?" την ρωτησα "Όχι δεν υπάρχουν" είπε τότε εγώ πήγα και εκατσα δίπλα της "Μελίνα θα σου πω κάτι και θέλω να είσαι ψυχρεμη" Ωχ είναι κάτι σοβαρό τι έγινε?"Μελίνα..."τότε έκανα μια παύση "Τι???" είπε τότε εγώ το πείρα απόφαση θα της το πω και οτι γίνει έγινε.

"Μελίνα υπάρχουν βρικόλακες" μόλις της το είπα άρχισε να γελάει"Έλα ρε Νίκο και εγώ νόμιζα πως έγινε κάτι σοβαρά"Δηλαδή ξέρεις ότι υπάρχουν βρικόλακες?"Έλα Νίκο σοβαρά τώρα μού κάνεις πλάκα έτσι? Το ξέρουμε και η δύο πως δεν υπάρχουν βρικόλακες"είπε και με κοίταζε τότε της είπα "Υπάρχουν και είμαι ένας από αυτούς" τότε της κόπηκε το γέλιο "Έλα σταμάτα να μου κάνεις πλάκα" Δεν σου κάνω πλάκα Μελίνα σου μιλάω σοβαρά"τότε σηκώθηκε από τον καναπέ και απομακρύνθηκε.

"Μην φοβάσαι δεν θα σου κάνω κακό"Δεν σε πιστεύω πως είσαι βρικόλακας"Θες να στο αποδείξω?"την ρωτησα και κούνησε το κεφάλι της καταφαπορία
εκείνη την στιγμή εβγαλα τους κυνόδοντες μου.Πλησίασε και άρχισε να τα κοιτάει"Νίκο αυτή είναι αληθινή" είπε χωρίς ερωτηματικό στο τέλος "Ναι" της είπα "Μα πως?"Θα σου εξηγήσω έλα" είπα και καθησαμε τότε της είπα τα πάντα και αφού τελείωσα άρχισε να με ρωτάει.

"Άρα η μαμά ερωτεύτηκε έναν βρικόλακα?Για αυτό δεν με αφήνει να βλέπω τον μπαμπά επειδή φοβάται μην μου κάνει κακό?Και τα παιδιά στο σχολείο που πάμε είναι όλοι βρικόλακες εκτός από μένα? Και αυτός που με δάγκωσε είναι ο Αγγελος αδερφός του Άρη? Και γιατί εγώ βλέπω συνέχεια αυτό τον εφιάλτη? Πρέπει να γίνω και εγώ βρικόλακας?" είπε γεμάτο απορία

Τότε της είπα "Ναι εκτός από δύο δεν ξέρω γιατί βλέπεις αυτό τον εφιάλτη και δεν ξέρω αν πρέπει να γίνεις και εσύ μια από εμάς πρέπει όμως αυτό να μείνει μεταξύ μας μυστικό δεν πρέπει να μάθει κανείς τίποτα και πρέπει να είσαι πολύ προσεκτική τώρα" Εντάξει θα κάνω ότι μου πεις ουαου δεν το πιστεύω οτι υπάρχουν βρικόλακες στα αλήθεια"είπε ενθουσιασμένη ναι εγώ με την Μελίνα είχαμε κόλλημα με τους βρικόλακες.

"Όπως είπαμε κουβέντα σε κανένα" είπα "Μάλιστα" είπε και εγώ την αγκάλιασα μετά από λίγο είπε "Νίκο με πας μέχρι το αεροδρόμιο για να μην χάσω την πτήση μου"Ναι σήκω ετοιμασου" είπα και τότε έφυγα τρέχοντας χαίρομαι που τό πείρε χαλαρά άλλα φοβάμαι πως θα κινδυνεύσει.

Μετά από λίγο ήρθε με την βαλίτσα της και πήγαμε για το αεροδρόμιο σε όλοι την διαδρομή πειραζομασταν "Νίκο φοβάμαι" Μην ανησυχεις Μελίνα είμαι εγώ εδώ πρέπει όμως να είσαι πολύ προσεκτική εντάξει?"Ναι"είπε.

Είχαμε φτάσει πλέον στο αεροδρόμιο αφού έκανε το τσεκιν με χαιρέτισε και έφυγε. Αν και δεν ένιωθα και πολύ καλά που έφευγε.

Μετά από λίγο είχα φτάσει στην σχολή όταν ξαφνικά ήρθε η Ζέτα και άρχισε να με χτυπάει τότε της έπιασα τα χέρια και την κόλλησα στο τοίχο "Γιατί πηρατε αιχμάλωτο τον Άρη ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ?" είπε φωνάζοντας"Τι έγινε ηρέμησε και πες μου" είπα ήρεμα όταν εκείνη με κλώτσησε στο σημείο ανάμεσα στα πόδια και με έσπρωξε.

"ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΤΕ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟ ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΩΡΑ" είπε φωνάζοντας "Ηρέμησε και πες μου τι έγινε"Ο πατέρας σου πήρε αιχμάλωτο τον Άρη"Τι?" είπα ξαφνιασμένος "Δεν το ήξερες?" με ρώτησε "Όχι" είπα "Σορρυ τότε"Δεν πειράζει πάντως βαρύ χέρι και πόδι έχεις" είπα "Λοιπόν τι θα κάνουμε με τον Άρη?"Θα πάω να επισκεφτω τον πατέρα μου να δω τι συμβαίνει" Νίκο νομίζω πως δεν θα το αφήσει έτσι ο πατέρας μάς"είπε "Ηρέμησε δεν θα συμβεί τίποτα εγώ πάω να βρω τον πατέρα μου τώρα αν έχω νέα θα σού πω"Οκ" είπε και έφυγα όταν ξαφνικά είδα να με πλησιάζει ο/η...