Κεφάλαιο 30

104 21 2
                                    

Μελίνα POV

Άνοιξα με μεγάλη δυσκολία τα μάτια μού. Ένιωθα τα χέρια μου και τα πόδια μου σφιγμένα και τότε παρατήρησα πως ήμουν δεμένη και βρισκόμουν σε ένα περίεργο μέρος. "Ώπα ξύπνησες μικρή;" άκουσα μια φωνή και γύρισα να δω ποιός είναι.Ήταν ένας άντρας με καστανά μαλλιά και καφέ μάτια φαινόταν γυμναζμενος και ήταν ντυμένος στα μαύρα.

"Που είμαι;Γιατί με έχετε δεμένη;Τι θα μου κάνετε;Τι θέλετε από εμένα;" ρώτησα "Μια μια της ερωτήσεις μικρή" είπε και με πλησίασε έβαλε το χέρι του στο πηγούνι μου για να τον κοιτάξω. "Μυρίζεις ωραία" είπε και άρχισε να μυρίζει το λαιμό και με κοίταξε τότε χωρίς δεύτερη σκέψη τον εφτισα.

Γέλασε σηκώθηκε όρθιος και σκουπισε το πρόσωπο του "Αυτό που έκανες θα το πληρώσεις μικρή"Μικρό να πεις αυτό που έχεις στο παντελόνι σου και αν έχεις φυσικά" είπα γεμάτο ειρωνία και ήταν έτοιμος να με χτυπήσει όταν μπήκε μέσα ένας άλλος άντρας ήταν και αυτός ψηλός και γυμνασμενος με ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια "Αστιν ο βασιλιάς είπε να μην την ακουμπησουμε" είπε και αυτός που ήταν κοντά μου απομακρύνθηκε.

"Γιατί είμαι εδώ τι θα μου κάνετε;" ρώτησα "Πολλά ρωτάς και δεν θα σου βγει σε καλό μικρή" είπε ο ξανθουλης τότε εγώ δεν απάντησα και κοίταξα κάτω.Ενα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου "Και τι δεν θα έδινα τώρα για να ήμουν με τα παιδιά και περισσότερο με τον Άρη θα έχουν ανησυχήσει όλοι για μένα αχ μακάρι θεέ μου να με βρούνε" σκέφτηκα.

Προσπαθουσα να λύσω τα χέρια μου όμως μού τα είχαν δέσει πολύ σφιχτά. Τους είδα να είναι καθισμένη σε ένα τραπέζι και να τρώνε "Πως τρώνε έτσι;" σκέφτηκα και γύρισαν να με κοιτάξουν "Τι είναι μικρή;" ρώτησε ο καστανουλης "Να μωρέ μου έχετε δέσει τα χέρια και τα πόδια τόσο σφιχτά που ποναω λίγο" είπα "Δεν μπορούμε να σε λύσουμε" είπε ο ξανθουλης "Γιατί φοβάστε πως θα σας διρο και θα φύγω;" ρώτησα γεμάτο ειρωνια "ΟΧΙ ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ" φώναξε ο καστανουλης και με πλησίασε.

Άρχισε να μου λύνει τα σκοινιά "Το βλέπεις οτι δεν φοβόμαστε" είπε και αφού ετριψα το καρπό μου για να περάσει ο πόνος τότε σηκώθηκα όρθιο."Ευχαριστώ πολύ " είπα και τον αγκάλιασα εκείνος ξαφνιάστηκε αλλά ανταπέδωσε στην αγκαλιά μου.Εκείνη την στιγμή με όση δύναμη είχα τον χτύπησα με το γόνατο στο σημείο ανάμεσα στα πόδια "Βλάκα" είπα και τον έσπρωξα εκείνος δυπλωθηκε στα δύο.

Είσαι τα πάντα μού τελικά💕Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα