Είσαι τα πάντα μού τελικά💕

Κεφάλαιο 7

Ήταν πρωί εγώ είχα σηκωθεί και έκανα ένα ζεστό μπάνιο μετά από λίγο ετοιμάστηκα για το σχολείο φόρεσα μια μαύρη μακριμανηκη μπλούζα μιας και ο καιρός είχε χαλάσει φόρεσα ένα σκούρο μπλε τζιν με λίγα σχησιματα τα γκρι σταρακια μου και ήμουν έτοιμη. Πήρα τσάντα κινητό ακουστικά και κατέβηκα κάτω.

"Καλημέρααααα μαμά μου"Καλημέρα κορίτσι μου σου έχω φτιάξει πρωινό φάε ότι θες εγώ πρέπει να φύγω γιατί έχω αργήσει θα τα πούμε μετά το βράδυ αν δεν έχεις κοιμηθεί"Εντάξει μαμά" Τότε την φίλησα στο μάγουλο και εκείνη έκανε το ίδιο.

Αφού έφαγα τρία κρουασάν και ιπεια το χυμό πορτοκάλι πήρα τα υπόλοιπα κρουασάν για το σχολείο τότε πήρα τα κλειδιά και κινητό και τσάντα και αφού κλείδωσα ξεκίνησα για το σχολείο.

Διαφορά ερωτήματα είχαν γεμίσει το κεφάλι όμως αυτό που με απασχολούσε περισσότερο ήταν αυτό το σημάδι που είχα στον λαιμό μου. Πρέπει να ρωτήσω το Νίκο αυτός σίγουρα θα ξέρει.

Μετά από λίγο είχα φτάσει πλέον στο σχολείο και είδα τα κοριτσια να κάθονται σε ένα παγκάκι τότε της πλησίασα"Καλημερααα"Ει καλημέρα πώς ήταν η πρώτη μέρα στο καινούριο σου σπίτι?"ρώτησε η Μαρίνα γεμάτο ενθουσιασμό και απορία εκείνη την στιγμή εγώ πείρα μια βαθιά ανάσα" Με λίγα λόγια ήταν υπέροχα"είπα γρήγορα και η Μαρίνα έμεινε να με κοιτάει"Τι είπες καλέ? Γιατί εγώ δεν κατάλαβα τίποτα. Κατάλαβες εσύ Ζετα τι είπε?"Όχι δεν κατάλαβα αλλά άστην τώρα πρωινιατικα μην την ρωτάς"Μα θέλω να μάθω"

Είπε σαν μωρό η Μαρίνα τότε εμείς σκασαμε στα γέλια. Εκείνη την στιγμή η Ζετα σταμάτησε να γελάει και μου έκανε νόημα να δω και είπε όσο πιο γρήγορα μπορούσε"Νατα μας τα μάτια μας τα δύο δεν αρχίζει καλά η μέρα σου"

Τότε εγώ γύρισα να κοιτάξω και είδα μπροστά μου τον Άγγελο"Γαμωτο γαμωτο" σκέφτηκα και έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα μέχρι που κάποια στιγμή παραπατισα και μόλις πήγα να πέσω στο έδαφος ένιωσα δύο παγωμένα χέρια να με πιάνουν πράγμα που με έκανε να ανατριχιάσω ολόκληρη. Εκείνη την στιγμή σήκωσα το κεφάλι μου για να δω ποιος με έσωσες και μιας και είμαι κοντή βλέπω ένα ψηλό και γυμνασμένο Άρη να είναι μπροστά μου.

"Θεέ μου είναι τόσο όμορφος" "Συνελθε Μελίνα εσύ τον μισής"ακούστηκε μια φωνούλα από μέσα μου. Από της σκέψης μου με διέκοψε η φωνή του Άρη

"Καλά τυφλή είσαι δεν βλέπεις που πας μικρή?"Αααα δεν θα τα πάμε καθόλου καλά πρωινιατικα"Αι στο διάολο πρωινιατικα βλακα"ειπα με μια φωνή και πήγα να φύγω εκείνος με σταμάτησε και με πήγε στην θέση που βρισκόμουν πριν λίγο.