Είσαι τα πάντα μού τελικά💕

Κεφάλαιο 10

"Μελίνα μπορώ να περάσω?" άκουσα την Ζέτα να μου μιλάει έξω από την πόρτα του δωματίου "Ναι πέρασε" είπα τόσο σιγά που είμαι σίγουρη πως δεν με άκουσε.

Όταν την είδα να μπαίνει στο δωμάτιο μόλις με είδε ήρθε και με αγκάλιασε σφιχτά "περαστικά" ευχαριστώ έλα κάθησε"της είπα καθώς της έδειχνα να κάτσει στο κρεβάτι.

"Σου έφερα της σημειώσεις και της ασκήσεις του σχολείου μιας και δεν ήρθες σήμερα"ευχαριστώ πολύ σορρυ αν σε έβαλα σε κόπο" σιγά τον κόπο καλέ χαρά μού να σε βοηθήσω άσε που ήθελα να σε δω κιόλας" είπε γλυκά καθώς μου έπιασε το χέρι.

"Μελίνα θέλω να σου πω κάτι δεν ξέρω πως θα το πάρεις αλλά θέλω να το μάθεις από εμένα και όχι από τους άλλους"τι έγινε?με τρομάζεις" Αφού πήρε μία βαθιά ανάσα είπε "εγώ..." τότε έκανε μια παύση "απτσου εσύ απτσου τι?"γιτσες"ευχαριστώ"εγώ είμαι..." ξανά έκανε μια παύση "τι είσαι? απτσου"γιτσες"ευχαριστώ αλλά πες μου μην με σκας" τότε πήρε μία βαθιά ανάσα και είπε γρήγορα"εγώ είμαι η αδερφή του Άρη".

Εγώ είχα μείνει να την κοιτάζω με το στόμα ανοιχτό "τι ήταν αυτό που είπε μόλις τώρα?" σκέφτηκα "Μελίνα είσαι καλά?" με ρώτησε καθώς κουνουσε το χέρι της μπροστά στο πρόσωπο μου για να με βγάλει από της σκέψεις μου.

"Απτσου καλά είμαι"κοίτα αν δεν θες να κάνουμε ποια παρέα το..." τότε την διέκοψα "κοίτα εγώ δεν συμπαθω την μαϊμού αλλά..." τότε με διέκοψε εκείνη και είπε γεμάτο απορία "ποιά μαϊμού καλέ?"Αααααα... ναι δεν στο έχω πεί τον αδερφό σου τον φωνάζω μαϊμού" είπα και μου ξέφυγε ένα μικρό γελακι το ίδιο και εκείνης "ναι όπως σου έλεγα δεν συμπαθω την μαϊμού αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν θέλω να κάνω παρέα μαζί σου"αλήθεια το λες αυτό?"ναι αλήθεια απτσου"γιτσες"ευχαριστώ".

Η ώρες πέρασαν γρήγορα με την Ζέτα την συμπαθω πολύ και ας την ξέρω λίγο. Η ώρα είχε πάει είδη 5:00 το απόγευμα και η μαμά έχει πάει σούπερ μάρκετ ενώ εγώ ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και κοίταζα τηλεόραση όταν με πήρε ο ύπνος.

"ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΜΗΝ ΦΕΥΓΕΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ" τότε ξύπνησα από τον συνηθισμένο εφιάλτη "Αααααααα...."Σσσσ...ηρέμησε" τότε έτριψα τα μάτια μου είναι αδύνατον ήταν μπροστά μού "τι καν απτσου κάνεις απτσου εδώ απτσου?"Γιτσες ηρέμησε ήρθα να δω αν είσαι καλά" είπε γλυκά η μαϊμού και με πλησίασε.

"Πως μπηκες μέσα?"Από το παράθυρο"Τι???Πλάκα κάνεις?" Όχι" είπε καθώς γελαγε το γουρούνι "πως γίνεται να ανεβηκες είναι ψηλά?"γιατί φώναζες βοήθεια τι έβλεπες?" είπε χωρίς να δώσει μια απάντηση στην ερώτηση μου "Άρη κάτι σε ρωτησα"το ξέρεις πως ώρες ώρες γίνεσαι ενοχλητική?"και εσύ το ξέρεις πως ώρες ώρες είσαι πολύ μαλάκας?"Μελίνα πρόσεχε πως μού μιλάς"γιατί ρε?όπως θέλω θα μιλάω και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να ερχεσε στο δωμάτιο μου χωρίς την θέληση μου και να με βρι..." δεν πρόλαβα να ολοκληροσω την πρόταση μου και είχε ενώσει τα χιλι μας με ένα γλυκό και τρυφερό φιλί στην αρχή προσπαθούσα να τον σπρωξω όμως τελικά αφέθηκα στο φιλί του.

Όταν ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται από το πουθενά ή μαμά μου "όχι ρε γαμοτο" σκέφτηκα. Εκείνη είχε μείνει να μας κοιτάει με γουρλομενα μάτια τότε εγώ έσπρωξα την μαϊμού "μαμά πως μπαινεις έτσι?και δεν είναι αυτό που σκέφτεσαι"εμείς θα τα πούμε" πετάχτηκε η μαϊμού και έφυγε αυτή την φορά από την πόρτα.

"Μελίνα τι ήταν αυτό?"δεν θέλω να το συζητησω"ΜΕΛΙΝΑ ΕΙΜΑΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΩ. ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΩΡΑ" είπε φωνάζοντας.Εγώ δεν έδωσα σημασία και γύρισα από την άλλη πλευρά. Τότε εκείνη σηκώθηκε από το κρεβάτι που καθόταν και έφυγε τσαντισμενη κοπανοντας την πόρτα πίσω της.

Ύστερα από λίγο ήρθε ένα μύνημα από έναν αριθμό το άνοιξα για να δω τι γράφει.
<<θα έρθω και αύριο να σε δω μπισκοτακι μου>>
αμέσως κατάλαβα πως το μύνημα είναι από την μαϊμού
<<Μην τυχόν και έρθεις θα γίνει χαμός>>
<<Ηρέμησε μπισκοτάκι μου μην ανησυχεις είσαι και άρρωστη >>
<<Μην με λες έτσι>>
<<Οκ μωρό μού>>
"Θεέ μου τι τραβάω με αυτο τον ανθρωπο"
<<Ούτε έτσι μην με λες>>
<<Και πως να σε λέω?>>
<<Μελίνα>>
<<Σύμφωνη αλλά και εσύ δεν θα με λες μαϊμού>>
<<Οκ>>

Όταν ξαφνικά χτύπησε το κινητό μου "ναι" είπα με τα χίλια ζόρια "Μελίνα"τι είναι?" είπα αυτή την φορά βαριεστημενα "τσακωθηκες με την μάνα σου?" να μην σε νοιάζει.ΜΗΝ ΞΑΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΜΗΝ ΜΕ ΞΑΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙΣ ΜΗΝ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΗΣΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ"είπα φωνάζοντας και του το έκλεισα. "Μήπως δεν ήταν σωστό έτσι όπως του μιλησα μα με εκνευρίζει αυτός ο άνθρωπος παρόλο που τον σκέφτομαι συνέχεια.Αχ θεέ μου τι έχω πάθει?" σκέφτηκα όταν μου ξανά έστειλε μύνημα
<<Καληνύχτα μικρή μου ;)>>
δεν του απάντησα άφησα το κινητό στο κομοδινο και έπεσα για ύπνο.