Didem Akgül, bir şirkette müdür yardımcısıydı. Paris'e iş için giden Didem hayatının aşkıyla, Şahin Giray Eroğluyla tam da orada tanışmıştı. Ünlü Eyfel Kulesinin zirvesinde. Her şey harika gidiyorken Şahin Giray'ın aniden ortadan kaybolmasıyla hayat...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Genç adam viskiyi kafasına dikip koltukta yan yana oturan iki sevgiliye baktı. Buse ve Kaan bugün onu yalnız bırakmamaya karar vermişti. Didem gittiğinden beri Şahin Giray pekte iyi değildi. Evdeyken sürekli içiyor ve uyuyordu. Tek tesellisi o Bedirhan denen şerefsiz istediği cezası almasıydı. Dediğini yapmış en iyi avukatla en ağır cezayı aldırmayı başarmıştı. Girdiği hapishaneden asla geri çıkmaması için her şeyi yapacaktı. Koyu gözlerini arkadaşına çeviren Giray "Yahu siz sevgili değil misiniz? Gezin dolaşın. Beni yalnız bırakın." dedi.
Kaan ise başını olumsuzca sallayıp viski şisesini alıp kaldırdı. "Bana bak Giray. Didem şu halini görse çok üzülür. Bir aydır kendini tükettin."
"Sen hissettiklerimi anlayamazsın. Karım ve oğluma olan hasretim çekilmez bir halde. Eve gelince boğuluyorum. Sürekli oğlumun odasına girip duruyorum. Sürekli Didem'in yastığını kokluyorum. Ve ne zaman geri gelecekleri belli bile değil."
Buse iç çekerek "Ama her akşam görüntülü görüşüyorsunuz." dedi.
Fakat bu adama yetmiyordu. "Uzak mesafe ilişkisi."
"Evet. Ama çok kısa bir süreliğine. Bak Didem de durumdan çok rahatsız emin ol." dedi Buse.
Giray arkasına yaslanıp derin düşüncelere dalarken Didem de ondan farksız değildi. Tabi Giray gibi sürekli onu düşünecek vakti bulamıyordu. Eve sürekli bir akrabası geliyor, kadının Şahin Giray Eroğlu ile evli olduğunu duyan ona yaranmaya çabalıyordu.
Didem bu durumu hiç sevmemişti. Pastasını, böreğini kapan kadının yanına geliyordu. Yüzündeki morluklar ve izler nihayet gitmişti. Vücudunun farklı yerlerindeki morluklar duruyordu.
"Maşallah oğlunuzda pek tatlıymış." diyen uzaktan bir akrabası ile gülümsemeye çalıştı. Babası ne zaman gitmesine izin verecekti merak ediyordu. Resmen onlara işkence ediyordu. Giray'ı o kadar özlemişti ki.
Ona sarılmak, kollarında uyumak, sıcaklığını hissetmek istiyordu. Evlilik onun için böyle bir şeydi. Belli bir yaştan sonra insanın ihtiyaç duyduğu bir yakınlıktı. Genç kadın kucağında oyuncak oynayan Buğra ile birlikte bir köşede otururken kız kardeşi gelene gidene çay koyuyordu.
"Ee Didem kızım İstanbuldan sonra buraları beğenmezsin şimdi sen."
"Burası memleketim elbette burayı çok seviyorum." dedi Didem.
Bir süre sonra sorulardan bunalınca oğluyla birlikte apartmanın bahçesine çıktı. Kız kardeşi de ona eşlik ediyordu.
"Of abla valla bıktım bu misafirlerden." dedi Derin.
"Ben daha çok bıktım. Vallahi bunaldım." dedi sinirle Didem.
Telefonunu çıkarıp galeriye girdi. Kocasının bir fotoğrafını açıp iç çekerek ona bakmaya başladı. Evli fakat ayrı bir çifttiler. Giray'ın Aleyna denilen kadınla aynı şehirde bulunmasına katlanamıyordu. Kocasına güveniyordu fakat o kadın her şeyi yapabilirdi. Oğluna fotoğrafı gösterip "Baba." diyen kadın Buğranın yanaklarını öptü.
