Didem Akgül, bir şirkette müdür yardımcısıydı. Paris'e iş için giden Didem hayatının aşkıyla, Şahin Giray Eroğluyla tam da orada tanışmıştı. Ünlü Eyfel Kulesinin zirvesinde. Her şey harika gidiyorken Şahin Giray'ın aniden ortadan kaybolmasıyla hayat...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Didem sıkıntılı bir iç çekerek yemeğine odaklanmaya çalıştı. Şeyma Hanım'ın kötü bakışları eşliğinde bu pekte mümkün olmuyordu.
Attilanın kucağındaki oğluna bakıp gülümsedi. Amcasının kucağında usluca oturuyordu. "Yatırımlar iyi baba merak etme." diyen Giray'a verdi dikkatini. Bu sıralar işleriyle çok meşguldü.
Emin Bey yemeğini yiyip tatlıyı beklemeden sofradan kalktı. Torununu kucağına alıp koltuklara oturdu. "Buğra. Paşam. Tosunum. Deden kurban olsun sana."
Şeyma Hanım eşine doğru bakıp yemeğine geri döndü. Buğra'yı hala daha bir kez bile kucağına almamıştı. Didem'i sevmiyor olabilirdi ancak o torunuydu. Herkes yemeğini bitirdiğinde hizmetliler kurulu sofrayı topladı.
"Şeyma şuna bak şuna. Aynı Giray."diyen Emin Beye yan gözle bakan kadın bakışlarını bebeğe çevirdi. Sıkıntılı bir iç çekip önüne döndü.
Şahin Giray durumun farkındaydı. Annesi Buğra'ya bir kez bile dokunmamıştı. Genç adam babasının kucağından aldığı oğlunu annesinin kucağına doğru getirdi.
"Birazda babaannesi sevsin oğlumu." diyen Giraya "Ay tutamam ben al şunu." dedi Şeyma Hanım.
Attila "Sen mi tutamazsın anne? Üç çocuk büyüten sen?" dedi alaycı bir tavırla.
Şeyma Hanım sessiz kalıp kollarını açtı. Buğra yaşlı kadının kucağındaydı şimdi. Bebek ilk kez gördüğü babaannesini dikkatlice incelemeye başladı. Şeyma Hanım da onu inceliyordu. Gerçekten oğluna benziyordu. Kaşları, burnu, kirpikleri.
Buğra sesler çıkarıp gülümserken Şeyma Hanım da farkında olmadan gülümsedi. "Çirkin şey. Baban da çirkindi senin." diyerek güldü.
Emin Bey eşinin torununa biraz da olsa ısınmasına sevinmişti. Herkes onları izlerken Didem ve Giray birbirlerine baktılar.
Dünyadaki en güzel şeyi yapmışlardı.
Kaan sigarasını içerken bir yandan da müzik dinliyordu. Evde yapayalnız bir halde oturuyordu. Kaan Beyhan. Dört çocuklu Beyhan ailesinin üçüncü çocuğu. İki abisi, bir erkek kardeşi vardı belki ama yapayalnız hissediyordu. Küçüklükten beri gördüğü onca ders, kardeşlerine olan uzaklığı...
Herkes gibi ailesel sorunlarla boğuşuyordu. Büyük abisi şirketin başına geçmiş ikinci abisi ise aynı şirkete müdür olmuştu.
Kaan'a gerek yoktu. Ona kimsenin ihtiyacı yoktu. O da şimdiye kadar kimseye ihtiyaç duymamıştı. Giray'ın yanında yıllardır çalışıyordu ve halinden memnundu.
Elinde aldığı telefonda WhatsAppa girip Busenin numarasının üstüne bastı. Fotoğrafını açıp her gün yaptığı gibi incelemeye başladı. Kendisine ne oluyordu emin değildi. Bu arzu değildi. Ya da tanıdık bir başka duygu değildi.
