Never Enough

Deel 11

Ik kijk in de spiegel. Ik zie er echt uit als bloody shit. Ik zucht, maak ene kommetje van mijn handen, stop mijn handen onder de kraan en gooi dan al het water in mijn gezicht. Ik doe mijn gezicht droog. Mijn haar doe ik in een messy bun bun en mijn make-up is eraf. Niet dat ik veel make-up draag. Ik heb me omgekleed in een kerst jogging broek en grijze trui die ene deel van mijn buik openlaat.

Ik doe ook grijze konijnen sloffen aan. Mijn ogen zijn rood van het huilen. Mijn huid onder mijn ogen en neus is schraal. Ik begin weer zachtjes te huilen. Het is bijna kerst. We zitten al in december. Ik duik het bed in en slaap al snel. Het enige wat me wegneemt van de realiteit, maar zelfs mijn dromen zijn niet meer rozenkleur en maneschijn.

Ik word laat wakker de volgende morgen. Ik sta langzaam op en loop naar mijn kast.

Ik doe een donker grijze high waisted skinny aan, een licht groen coltruitje die een deel van mijn buik open laat en een korte donker groene leren jasje. Ik doe witte converse aan. Het valt mee hoe koud het is vandaag. Ik loop het appartement uit. Ik loop over de straten van Londen naar het dichtstbijzijnde café. Ik zie onderweg een Starbucks en daar gaat mijn voorkeur toch heen dus steek ik de weg over en loop de Starbucks binnen. Ik loop naar de kassa. 'Goede morgen. Mag ik warme chocolade melk?' Vraag ik. Het meisje achter de kassa knikt. Ik kijk verdrietig voor me uit. Ik en Harry dronken altijd chocolade melk samen. Ik krijg de mok in mijn handen. 'Gaat het wel?' Vraagt het aardige meisje. Ik knik snel. 'Ja, het gaat prima' ik draai en om en loop naar een tafeltje. Ik neem kleine slokjes van de chocolade melk als tranen zich weer beginnen te vormen. Na 10 minuten hoor ik iets op mijn tafeltje vallen. Het is ene chocoladereep. Ik kijk verbaasd op en zie het meisje van achter de kassa voor en staan. Ze zakt neer. Ik moet lachen door haar zelfverzekerdheid. Niet in een arrogante manier, maar in ene spontane, stoere manier. 'Je ziet eruit alsof je het kan gebruiken' zegt ze alleen maar. Ik glimlach dankbaar en neem een stukje van de reep. 'Jij bent Valerie James toch? Ik ben Annabel van Oosterom' zegt Annabel blijkbaar glimlachend. Ze steekt haar hand uit en ik schud hem. 'Aangenaam' zeg ik terug. 'Je klinkt niet Engels. Waar kom je vandaan?' Vraag ik. 'Nederland. Nou, mijn moeder is Canadees en mijn vader Nederlands en ik ben een mix, maar ben geboren en gevoed door Nederlandse gewoontes' zegt ze trots. Ik lach naar haar. 'Jij?' Vraagt ze dan. 'Ik kom uit een klein plekje in het hoekje van Engeland. Redditch? Holmes Chapel?' Zeg ik. 'Owh ja. Dat ken ik wel' zegt Annabel. Ze heeft donkerbruine krullen en hele groene ogen. Als je goed kijkt als ze lacht heeft ze een kuiltje in 1 wang. Ze lijkt echt op Harry. Weird. 'Hoe oud ben je?' Vraag ik. '14' antwoord ze. 'En hoe oud ben jij?' Vraagt ze dan. '19' zeg ik terug. 'Even een check. Je bent de ex van Harry Styles toch? Ik volg het nieuws niet echt en heb geen idee wie het is maar dat meisje dat nu achter de kassa staat zei wie je bent' zegt ze. Ik lach. 'Ja klop' zeg ik. We kennen elkaar kort maar het lijkt alsof we beste vriendinnen zijn. 'Dus, vertel wat over je familie' zeg ik. Ze glimlach weer. 'Mijn vader en moeder zijn gescheiden. Mijn moeder heeft een nieuwe vriend en 2 kinderen en mijn vader heeft een nieuwe vriendin en 2 kinderen' zegt ze. Ik knik. 'Ik heb de meerde the lift van mijn leven bij mijn moeder gewoond maar toen ik 11 was verhuisde ik naar mijn vader. Toen ik 15 was ging ik hier wonen bij mijn oma. Mijn opa is overleden. Ik heb dus 4 broertjes. 2 zijn 13, 1 is 11 en de ander is 8' zegt ze. 'Veel broertjes' lach ik. Ze lacht mee. 'Ja klopt' 'En heb je een vriendje?' Grijns ik. Ze bloost en kijkt weg. Dit is de eerste keer dat ik haar verlegen zie. 'Ik vind iemand leuk. Hij heet Alex en is echt heel knap en aardig' zegt ze en peutert dans haar nagels. Ik knik. 'En vertel jij is wat over je familie' zegt ze dan en kijkt me geïnteresseerd aan. 'Mijn vader is overleden. Mijn moeder is ernstig ziek. De jongen van wie ik hou haat me. Ik heb geen vrienden meer en ik heb geen geld' zucht ik. Ze lacht. 'Hahaha, owh wacht. Je bent serieus' vraagt ze. Ik knik. 'Het spijt me' 'geeft niks' ik haal mijn schouders op. 'Je kan er niks aan doen. Wat moet dat moet' ik kijk weg. 'Ehm, ik ben klaar met mijn shift. Wil je even wat rondlopen? Shoppen misschien?' Vraagt ze. Ik glimlach weer. 'Lijkt em leuk' we staan op en lopen naar buiten. We komen langs ene park en lopen daar even rond. Ik ben toch nieuwsgierig waarom ze zo op Harry en zijn zus Gemma lijkt. 'Ben je geadopteerd?' Vraag ik. Ze schud haar hoofd. 'Niet dat ik weet' grijnst ze. 'Hoezo?' Vraagt Bel. 'Oh gewoon. Je lijkt erg op iemand die ik ken.' Wuif ik het weg. Ze kijkt bedenkelijk. 'Ik heb dit niemand ooit verteld, maar ik heb ene keer adoptie papieren gevonden' zegt ze. Ik kijk op. 'Echt? Wat stond erop?' Vraag ik. 'Er stond mijn echte naam en dan daaronder mijn naam nu' zegt ze. 'Wat was je echte naam?' Vraag ik ongeduldig. 'Ehm, Annabel Sties? Sticks? Sales?' 'Styles?' Vraag ik dan. 'Ja! Dat was het. Er stond Annabel Styles en daaronder Annabel van Oosterom' vertelt ze. Mijn ogen worden groot. Denk Valerie, denk. Je kent Harry al sinds hij een peuter was. Als Annabel zijn zusje zou zijn dan moest er iets met Anne, de moeder van Harry, zijn geweest. Miskraam ofzo. 'Ik weet dat dit raar overkomt maar ik denk dat ik weet wie je familie is!' Zeg ik. 'Echt?' Vraagt ze. 'Ja, kom mee!' Ik trek haar mee naar ene zwarte taxi. 'Naar ***** graag' zeg ik. Na een klein halfuurtje zijn we bij het huis van Harry's familie in Holmes Chapel. Ik neem Annabel bij haar hand mee naar de deur en klop aan. De deur gaat open en een vrolijke Anne staat in de deuropening. 'Valerie! Zo goed je weer te zien' ze knuffelt me. 'Wat die je hier?' Vraagt ze dan verbaasd. Ze wuift ons naar binnen. 'Ehm, dit is Annabel en ik denk dat je misschien even moet gaan zitten' Anne knikt bezorgd. We lopen de woonkamer binnen en zie dat Gemma en Harry op dr bank zitten. Ik slik en kijk naar benden. 'Valerie.' Zegt Harry verbaasd. 'Valerie!' Roept Gemma en vliegt me in de armen. Ik lach en knuffel haar terug. 'Ik heb je gemist' zeg ik. 'Ik jouw ook' zegt ze terug. 'Ik moet even wat uitleggen aan jullie.' Begin ik. Iedereen gaat zitten en ik blijf staan om het uit te leggen. Harry, Gemma en Anne kijken allemaal raar op van de gelijkenis tussen hun en Annabel. 'Dit is Annabel van Oosterom en ze is 14 jaar. Ze heeft adoptie papieren gevonden en zo ben ik puzzelstukjes bij elkaar gaan zoeken. Op het papier stond Annabel van Oosterom als adoptie naam en Annabel Styles als echte naam' zeg ik. Iedereens ogen vergroten. Bij Anne beginnen puzzelstukjes bij elkaar te vallen. Ze kijkt met tranen naar Annabel. 'Ik begrijp het niet' zegt Harry verward. 'We zijn ouder dan zei en ik herinner me niks van een tweede zusje' zegt hij. Ik kijk Anne aan en ze knikt. 'We waren allemaal te klein om het te herinneren en toen jullie ouders uit elkaar gingen had Anne niet zoveel geld om voor jullie allemaal te zorgen. Ze deed dr jongste voor adoptie omdat zij niks zou herinneren' zeg ik. Dan begint de drama. Annabel begint te snikken, Anne begint te snikken, Gemma heeft tranen en Harry knuffelt ze allemaal. Annabel maakt zich los van ze en springt in mijn armen. 'Dankjewel Val. Je weet niet wat je net voor me hebt gedaan. Je staat bij me in het krijt' ik lach. 'Geen probleem Bellie' zeg ik.
Een half uur later is iedereen gekalmeerd. Ik heb wat afstand genomen om ze hun tijd te gunnen. Ik wist niet dat Harry hier zou zijn en eerlijk, het doet pijn. Zijn gezicht zien en weet je? Hij is niet alleen gekomen. Kendall is er ook. Wat ik super irritant vind. Ze maakt me ook nog eens super onzeker. Ze is namelijk wel 1 van de mooiste modellen ter wereld en ik ben gewoon, ik. We zitten samen in de keuken omdat we de familie Styles wat privacy willen geven. Kendall zit op een kruk aan de keuken terwijl ik wat drinken inschenk. Het is ook al de miljoenste keer dat ik hier kom en voor haar de eerste keer. Ik geef haar ene glas water terwijl ik frisdrank neem. Kendall zucht verlangend als ze ziet wat ik drink en kijkt dan smakeloos naar haar water. Ik geef haar mijn glas. 'Hier' zeg ik. Ze kijkt twijfelend. 'Ik mag niks waar calorieën en koolhydraten in zitten' zegt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Dus?' Vraag ik. 'Kan het jouw wat schelen wat al die mensen denken. Je word hier echt niet dik van hoor' ga ik verder. Ze knikt en drinkt het. Ik pak dan ook nog een glas voor mezelf met frisdrank. 'Wat moeten modellen normaal eten' vraag ik. 'Weinig. Soms een salade of een spinazie Shake.' Vertelt Kendall. Ik lach. 'Als het aan mij lag bestelde ik 5 XXL pizza's en eet ze in mijn eentje op. 3 cheeseburgers erbij en al het snoepgoed in de wereld' grijns ik. Ze zucht. 'Ik wou dat ik net als jouw was' ik spuug mijn drinken terug in het glas. Hoorde ik dat nou goed? 'Wat?' Zeg ik meteen. Ze kijkt me aan alsof het logisch is. 'Je bent echt super mooi. Je bent uniek. Je bent echt heel aardig en sympathiek. Je word niet dik. Je hebt het figuur van een goddess en je bent jezelf. Wie zou niet zo willen zijn' zegt Kendall. Haar woorden raken me. Ze kijkt naar beneden. 'Harry houd zo veel van je. Ik ga nooit kans maken. Ik wist al vanaf het begin dat ik zijn tweede keus ben. Ik kan daar niet mee leven denk ik. Ik kan nooit naar zo iemand als jouw streven. Ik ga nooit zijn wat hij nodig heeft, want ik ga jouw nooit zijn. Hij denkt alleen maar aan je. Ik weet dat jullie nog van elkaar houden dus ik ga daar niet van in de weg staan. Wat jullie hebben is ware liefde. Dat vind je maar zelden' ze glimlacht naar me. Ik knuffel haar. 'Dankjewel' fluister ik. Ze legt haar hoofd op mijn schouder. 'Ik denk dat ik maar is ga' zegt ze en staat op. 'Hier is mijn nummer. Het lijkt me leuk om samen is wat te doen' zegt ze. Ik glimlach enthousiast. 'Ja, leuk! Ik bel je zo snel mogelijk' zeg ik. Ik laat haar eruit. 'Tot snel' zeg ik. 'Forum dan doe ik de deur dicht. Kendall is echt aardig. Wie had dat gedacht?