Ο Κύκλος που κλείνει

Κεφάλαιο 37: Σε θέσεις αναμέτρησης

Τα μάτια του Τίμου έλαμψαν.

"Και τι θα πούμε στον Γέρο;"

"Σιγά μην πούμε. Δοσμένο θα το βρει σαν του δώσεις τα στοιχεία σου"

"Είσαι μοναδική, δεν έχω λόγια"

"Καλύτερα γιατί λες πολλά...." του απάντησε αφοπλιστικά με χιούμορ εκείνη. Κανόνισαν να κατέβουν αύριο βράδυ πάλι στη "Μαύρη Κορόνα", έστω για μια απλή παρουσία. Καθένας σε λίγο έσκυβε πάνω από το γραφείο του να συνεχίσει τη δουλειά του.

IΙ.

Σάββατο βράδυ η "Μαύρη Κορόνα" πάντα είχε κόσμο και ζωντάνια. Η Νύχτα προσφερόταν για κάθε είδους καταφυγή και περιπλάνηση. Έτσι και απόψε αρκετός κόσμος ήταν διασκορπισμένος στο μαγαζί.

Είτε στα τραπέζια, είτε στη μπάρα. Είτε διάφορες παρέες είτε άνθρωποι μόνοι. Πάντα σε ένα μπαρ και μάλιστα αυτής της ατμόσφαιρας μπορούσες να βρεις και να δεις πολλά.

Ο πολύς κόσμος και η φασαρία της μουσικής ήταν ότι έπρεπε για να περάσει κάποιος απαρατήρητος στο χώρο. Δύο ποτήρια ουίσκι έστεκαν στο γραφείο του ιδιοκτήτη του μαγαζιού. Ένα μπροστά στον Ζησιμάκο που καθόταν στο γραφείο του και έναν μπροστά στον άντρα που καθόταν απέναντί του. Οι δυο τους στο γραφείο με τους καπνούς των τσιγάρων να κάνουν διάφορα σχήματα στο δωμάτιο.

"Πως τον βλέπεις;" ρώτησε ο άντρας τον Ζησιμάκο.

Εκείνος σούφρωσε τα χείλη του σε μια σφιγμένη γκριμάτσα.

"Έχει πανικοβληθεί....!" απάντησε εκείνος βαριά.

"Δηλαδή;"

"Είναι φανερό ότι από εκείνο το βράδυ της πρώτης επίσκεψης των δημοσιογράφων έχει πανικοβληθεί..." ο άλλος τον έκοψε.

"Είπες της πρώτης επίσκεψης, δηλαδή είχαμε συνέχεια;"

"Ναι, χθες βράδυ ξανάρθαν"

Ο άλλος στριφογύρισε βλαστημώντας στην πολυθρόνα.

"Οι ίδιοι;"

"Ναι, η γυναίκα με τον νεαρό"

"'Εβγαλες τίποτα;"

"Ο μπάρμαν λίγα πράγματα. Κάτι του είπαν, κάτι κουβέντιασαν, κάποια στιγμή έγινε πράσινος σαν το λεμόνι, μετά έφυγαν"

"Σου είπε τίποτα;"

"Ναι, ήρθε και μυξόκλαιγε, ήταν ανήσυχος, ζήταγε πράγματα, προστασία, φώναζε, έβριζε..."

"Τι έβριζε;"

"Αναθεμάτιζε την ώρα και τη στιγμή που το έκανε, έλεγε μάλιστα ότι δεν θα τα ξαναπάρει άλλη φορά όλα στη πλάτη του".