Why am i alone? ~deel 1, voltooid (dutch)~

Hoofdstuk 1

Pov jade

Ik zuchte diep, ik plofte op mijn bed en begon na te denken. Waarom ben ik hier nog? Waarom wil niemand mij adopteren? Eigenlijk is het antwoord simpel, ik ben te oud. Ik ben onderhand 16 jaar oud en al die jaren wil niemand mij adopteren. Een keer, een keer was het me bijna gelukt, bijna had iemand me geadopteert, maar op het laatste moment kozen ze toch voor een jonger meisje omdat die leuker en schattiger was dan dat ik ben. Ik dacht er nog een tijdje aan maar ik werd er steeds verdrietiger van. om me even af te leiden besloot ik muziek te gaan luisteren, ik stond op om mijn oortjes te pakken toen er opeens op mijn deur werd geklopt. Sven een klein jongetje van nog geen 6 jaar oud kwam binnenrennen "JADE! JADE!" riep hij blij, ik keek hem vragend aan. "IK MAG WEG! IK BEN GEADOPTEERD!" Blij keek hij me aan. Ik kon niet veel uitbrengen en wist er slechts een mager glimlachje uit te persen. "Sven wat leuk" riep ik zonder teveel enthousiasme. ik probeerde er oprecht bij te kijken, het was niet dat ik niet blij voor hem was want dat was ik wel, ook was het niet zo dat ik het hem niet gunde. het was alleen zo dat Sven een van de weinige mensen was om wie ik gaf, hij voelde als een broertje voor me. Ik had nooit een broertje gehad, ik had sowieso nooit famillie of uberhaupt vrienden gehad en er waren ook geen mensen die om mij gaven. Ik heb alleen bts, bts is mijn steun en toeverlaat. ik hou van ze en ik weet dat ze ook van mij houden. ik was tenslotte een army en de jongens houden van al hun fans. Ik had nog urenlang kunnen dagdromen als ik niet uit mijn gedachte werd gehaalt omdat er op mijn schouder werd getikt. met een ruk draaide ik me om en keek ik in de blauwe ogen van Tobias, Tobias was een van de vrijwilligers die in het weeshuis werkte, hij was niet zo heel veel ouder dan dat ik was en hij was opzich wel aardig. "Tobias?" Zei ik verbaasd "wat doe jij hier?" "Jade, eindelijk!" zei Tobias "ik riep je al een kwartier lang!" ik grinnikte. "tobias een kwartier lang is wel een beetje overdreven vind je ook niet?" Vroeg ik. "hij begon te lachen en zei: "okeeee 5 minuten dan mischien." ik lachte, "zat je weer aan je koreaans jongens te denken?" Vroeg hij, ik knikte. "ooit ga ik ze ontmoeten" zei ik, "ik weet het zeker!" Hij knikte "dat zal wel ja" zei hij "maar dat is eigenlijk niet de reden dat ik hier ben."

Pov Tobias

"Maar dat is eigenlijk niet de reden dat ik hier ben" zei ik "oh, uh wat is er dan?" Vroeg jade me, ze klonk bezorgt. Uhg, hoe moet ik haar dit gaan vertellen dacht ik bij mezelf. "Jade ik uhhhhh" "ja?" Vroeg ze, ze keek me verwachtingsvol aan. omg haar ogen zijn zo mooi dacht in bij mezel. Oke tobias, focus!

Pov jade

"Jaa?" Vroeg ik, jeetje het duurde wel erg lang voordat hij iets zei. ik heb niet de hele dag de tijd dacht ik bij mezelf. "tobias zou je alsjeblieft door kunnen gaan met je verhaal? Ik heb eigenlijk niet de hele dag de tijd." "oh uh sorry jade maar ik uh".

Pov Tobias

Oke, hier gaan we dan. dit is het moment dat alles fout of juist goed kan gaan. "Jade ik vind je leuk, en niet een beetje leuk maar echt leuk leuk" zei ik.

Pov Jade

"Jade ik vind je leuk, en niet een beetje leuk maar echt leuk leuk" verschrikt keek ik Tobias aan, zei tobias net nou echt dat hij me leuk vind!? ik voelde mijn wangen langzaam rood worden.

Pov Tobias

Ik zag haar wangen langzaam naar rood verkleuren, zal ze me dan toch leuk vinden? Zou er dan toch een kans voor "ons" zijn? "Tobias" zei Jade, "het het spijt me maar ik eh...." "nee maak je zin niet af" zei ik " ik weet al wat je wilt zeggen, maar het is te pijnlijk om de woorden uit je mond te horen komen. Ik had het nooit moeten zeggen het spijt me." na die woorden gezegt te hebben rendde ik haar kamer uit. Ik rende de gang op. ik moest weg, weg van hier. Ik rende naar buiten. ik stopte bij een muurtje en liet me vallen. Langzaam voelde ik mijn wangen natter en natter worden, maar het maakte me niks meer uit.

Pov Jade

Hij rende weg en liet me verschrikt achter. Nog nooit had iemand bekend dat die me leuk vond dus ik wist niet zo goed wat ik moest doen. Ook had ik nog nooit liefde ervaard, behalve op televisie had ik nooit gezien dat mensen echt van elkaar houden. ik besloot weer even wat muziek te gaan luisteren als afleiding. ik stond op en zette fake love op.

Pov Jungkook

"SEOKJIN" "KIM SEOKJIN" Jesus, is hij doof ofzo!? Dacht ik bij mezelf. Namjoon kwam binnenlopen. "jungkook moet je nou echt zo hard schreeuwen? Mijn oren doen pijn en dat komt door jou" zei Namjoon geërgerd. "sorry joonie maar ik zoek jin, weet jij waar hij is?" vroeg ik. "ja, hij is volgens mij in de studio met jimin en taehyung, maar hoezo heb je hem nodig?" Vroeg hij. "O dan moet ik hem even bellen." "wat is er zo belangrijk dat je zijn training moet storen?" Vroeg namjoon. "Wat is er belangrijk?" Vroeg jhope die een stukje van ons gesprek had opgevangen en de kamer net binnenkwam lopen. "Uhg, niks laat maar" zei ik geërgerd. "ik ga jin bellen" zei ik en ik liep de kamer uit.

Pov jin

1,2,3, shit! het lukt me nog steeds niet om de danspasjes van idol onder de knie te krijgen. ik besloot even een pauze te nemen en zo weer door te gaan. ik liep naar mijn tas om wat te drinken te pakken toen ik zag dat jungkook me belde. "hey Jungkookieee, waarom bel je?" "Hey jin, eindelijk je neemt op! " "ja sorry ik ben aan het trainen dus ik hoorde de telefoon niet, maar whats wrong?" "Er is een brief voor je afgeleverd en hij lijkt me belangrijk kan je plzzz naar huis komen?" "Maar Jungkook, ik ben aan het trainen kan het niet later!?" "Hij is echt belangrijk jin plzz." ik zuchte, niemand kon nee zeggen tegen onze maknae, hij was gewoon té schattig. Ik zuchte alweer en pakte mijn spullen om naar huis te gaan, op naar de 'belangrijke' brief.

Pov jungkook

"Oke Jungkook omdat jij het bent" zei Jin en hij hing op. yess! ik was allang blij dat Jin niet boos op me was geworden, ik weet hoe serieus hij danstrainingen neemt.

Pov jin

Ik liep naar binnen en gooide mijn spullen op de grond. Jungkook sprong op van de bank en liep op een drafje naar me toe. "Waar ligt dat ding?" Vroeg ik, de irritatie in mijn stem viel niet te missen. jungkook wees op de keukentafel, "daar" antwoordde hij. Ik liep naar de tafel en pakte de brief op, er stond to: kimseokjin. verder stond er niks bij, niet eens van wie hij was. er stond wel "belangrijk" op de brief, ook zat er een nederlandse postzegel op. Een nederlandse postzegel? Wie uit nederland stuur mij nou een brief? Ik had de neiging om de brief weg te gooien maar besloot het niet te doen, mischien was hij wel van een fan ofzo. Ik opende de brief er stond:

Omgg! Het eerste hoofdstuk zit er al op, dit is mijn eerste boek die ik ooit schrijf, laat even in de comments wat je tot nu toe van het boek vind! ik hoop dat jullie het een leuk boek vinden :) ik ga proberen elke week een deel of meerdere delen te plaatsen. xx me❤