Never Enough

Deel 1

Hai! Ik ben Valerie Elizabeth James en ik ben 19 jaar oud. Eigenlijk heet ik ook Diana, maar niemand weet dat. Behalve Harry. Je weet zo meteen wel wie dat is. Ik heb rode krullen, bruin ogen en sproetjes.

Niet zo heel bijzonder, behalve dat ik heel rood haar heb, krullen en volle lippen. Mijn vader is 3 jaar geleden overleden en mijn moeder is ziek. Ik ben momenteel niet op school, al zou ik graag naar de universiteit willen. Ik heb drie banen. Serveerster, kokkin en bakker. Sinds mijn vader is overleden hebben mama en ik geen geld meer en nu ze ziek is moet ik genoeg geld bij elkaar schrapen on haar medicatie te kunnen betalen want anders kan ze niet geholpen worden. Mijn vader heeft veel schulden achtergelaten toen hij een overdosis nam aan drugs. Hij heeft zichzelf dood gedronken. Ik en mijn vader waren vroeger heel erg close. Het ging verder dan vader en dochter, hij was mijn beste vriend. Hij beschermde me, plaagde me, praatte met me en het belangrijkst, hield van me. We waren de perfecte familie en misschien is daarom alles fout gegaan. Toen ik 15 was begon ik met drinken. Ik had namelijk zorgen. 4 jaar geleden had mijn beste vriend me verlaten, Harry Styles. Ja, DE Harry Styles. We kennen elkaar sinds onze geboortes en we waren onafscheidelijk. Maaaaar, hij koos werk boven familie en vrienden. Maar weer even terug bij het onderwerp. Ik begon te drinken, roken, drugs te gebruiken en te feesten alsof er geen morgen was. Ik werd opstandig, boos en deed alsof niks me meer uitmaakte. Ik was mezelf niet. Een avond had ik tegen mijn vader geschreeuwd dat ik hem haatte. Dat hij dood neer mocht vallen en dat ik geen eens om zou kijken. Dat hij een egoïstische, zelfingenomen klootzak was en dat hij mocht branden in hel. Ik heb me dat nooit vergeven. Ik wist alleen niet dat hij ongelukkig was. Een keer vond ik drugs in zijn kamer. Hij rookte en dronk en ik deed er niks aan. Alleen had hij ook een verslavende hobby, gokken. Hij had blijkbaar ook nog eens geen baan meer waardoor hij ons achterliet met schulden. Sinds mijn vader dood is ben ik gestopt met drinken en roken. Ik wou niet zoals hem worden. Harry had een deukje in mijn hart achtergelaten en papa ook. Maar toen mijn moeder ook nog ziek werd, was mijn laatste redding vervallen. Mijn muren en wereld stortte in.

Nou, dat is mijn levensverhaal. Ben ik vergeten te zeggen dat ik nog nooit gezoend heb en nog maar 1 keer ene vriendje heb gehad? nee ?. Nou, dat is zo. Ik was een hele tijd verliefd op Harry, maar dat is nu wel over. Dat was al snel over eigenlijk. Harry was altijd al het tegenovergestelde van mij. Een echte womanizer, charmeur, en een flirt. Hij is wel ontiegelijk knap. En-

'Valerie! Tafel zeven' roept mijn baas boos en ik merk dat ik weg zat te dromen. 'Kak kak kak' fluister ik. Ik haast me snel naar tafel zeven. Ik heb een flair spijkerbroek aan en mijn Rollingstones T-shirt die is verschuild onder mijn schort van het café. Er zitten vijf jongens aan de tafel met zonnebrillen en 1 heeft zo een haarband ding in om zijn bruine krullen naar achter te houden. Ik bestudeer hem even. Hij lijkt verdacht veel op Harry. Ik schud de gedachte van me af. Harry is er niet. Harry zit in het verleden, waar hij hoort. 'Zouden jullie wat willen bestellen?' Vraag ik met een vriendelijke glimlach. Ik zie de jongens mij bestuderen met hun ogen. Die ene met bruine krullen kijkt me intens aan en ik doe moeite om niet weg te kijken. 'Groene thee graag' zegt hij langzaam. Ik knik en schrijf het grinnikend op. Dat dronk Harry ook altijd. De andere zeggen wat ze willen en ik loop terug. Na een klein kwartier is mijn shift klaar en die ik mijn schort af en mijn leren jas aan. Mijn haren laat ik over mijn rug vallen en ik draai me om en loop naar buiten. Ik moet nu naar mama en voor haar zorgen. Ik begin al te lopen als de jongens van net naar buiten komen. De jongen met krullen doet zijn bril af en lacht om wat zijn vriend zegt terwijl hij een hand door zijn haar haald. Mijn ogen worden groot. Dit kan niet. 'Harry?' Vraag ik. Mijn stem slaat over. Harry's hoofd schiet mijn kant op en zijn ogen vergroten. 'Valerie' zegt hij. Ik blijf staan. Niet wetend wat te doen. De 4 andere jongens kijken elkaar aan. Waarschijnlijk zijn ze bang dat ik keihard ga roepen en dat de fans dan achter ze aankomen. Nou daar hoeven ze niet bang voor te zijn. Ik draai me om en loop stug door. Mama wacht op me. Ik kom na een minuutje aan bij mijn huis. Harry heeft nog mijn naam geroepen maar ik keek niet om. Ik doe mijn sleutel in de deur en wil hem open doen als Harry achter me verschijnt. Ik zucht en ga door. Waarom past de sleutel jouw eer niet? Harry blijft achter me staan. 'Wat moet je Harry?' Vraag ik dan en draai me om. Ik zie dat we erg dicht bij elkaar staan. Gevaarlijk dichtbij elkaar. Ik probeer naar achter te stappen maar de deur zit al in mijn rug. Harry lijkt wakker te schrikken en stapt snel achteruit. 'Ik wou je graag zien' zegt hij en ik lach. Ik lach hem uit in zijn gezicht. 'Owh ja? Was dat wat je aan het doen was? Nadat je me had laten vallen en vertrok om de wereld te touren en dan 3 jaar lang niet terugkomt?' Zeg ik boos. 'Het spijt me, ik maakte een fout' zegt hij en kijkt naar beneden. 'Toen jij weg ging is heel veel veranderd Harry. Er is zoveel dat jij niet weet' zeg ik en draai me om en maak de deur open. Voordat ik naar binnen kan lopen pakt hij mijn pols. Hij kijkt diep in mijn donker bruin kijkers met zijn groene. Alsof hij wat zoekt. 'Het spijt me' fluistert hij uiteindelijk. 'Dat draait de tijd niet terug' zeg ik en doe de deur achter me dicht. 'Mam?!' roep ik door het huis. Ik loop naar de keuken. Ik pak een pan en maak een grote maaltijd voor mama. Met groenten, aardappelen en vlees. Ze moet aansterken. Voor mezelf pak ik een appel. Die zijn heel goedkoop en vullen, dus daar moet ik het mee doen. Ik hoor voetstappen en mama loopt de kamer in. Ze kijkt naar haar volle bord en dan naar mijn appel. Ze schud haar hoofd. 'Je valt te veel af zo Val' zegt ze en gaat zitten. Ik haal mijn schouders op en kijk naar beneden. 'Valt wel mee. Eet maar op want jij bent degene die kracht nodig hebt, niet ik' zeg ik en forceer een glimlach. Mama begint te eten. 'Wat heb je gegeten vandaag?' vraagt ze zonder op te kijken. Ik kijk weer weg en bijt op mijn lip. 'Dat is wat ik dacht' zucht ze. Ik eet snel mijn appel op en ga naar boven om me om te kleden. Ik moet vannacht werken in een club/kroeg. Het is een lokale bar. Ik doe een wit kort jurkje aan. (De gucci riem is een normale zwarte riem).

Ik doe er zwarte hakken onder. Ik doe een bordeau lippenstift op en eyeliner met mascara. Mijn lippen zijn erg dik en mijn donkere ogen komen er mooi door uit. Mijn haar doe ik in een rommelige knot met een paar plukken los. Perfect, denk ik en haast me naar beneden met een zwart handtasje. 'Ik ga!' roep ik en loop naar de bar. Er staat al een rij. Ik ga door de ingang en loop meteen door naar de bar waar Kylie staat. Kylie ziet me en zucht opgelucht. 'Jouw beurt' zegt ze en loopt al weg. Ik ga meteen aan de slag. De tijd raast voorbij wanneer ik een bos met donkerbruine krullen zie. Al snel verschijnt Harry dronken in beeld. 'Nog een maar tequila shots graag love' zegt hij met dubbele tong. Ik rol mijn ogen. 'Het enige wat jij krijgt is water' zeg ik en geef hem een flesje water. Hij herkent me niet, denk ik grinnikend. Hij rolt zijn ogen. 'Water laat je niet vergeten' zegt hij. 'En alcohol ook niet. Sterker nog, de realiteit komt nog harder binnen de volgende ochtend dan dat het nu doet' zeg ik. Hij kijkt me intens aan. 'Je doet me denken aan iemand' zegt hij en begint te drinken van het flesje water. 'oh ja? Aan wie' vraag ik. 'Aan een speciaal iemand' zegt hij en kijkt voor zich uit. 'Bloedmooi, intelligent, slim, aardig, sympatiek, zorgt voor iedereen, niet op haar mondje gevallen en.....' hij stopt even. 'perfect' zegt hij dan en ik bloos. Hij schud zijn hoofd. 'Ik had een vreselijke fout gemaakt drie jaar geleden. Ik bedoel, welke idioot laat het mooiste, perfecste meisje nou weer achter voor een iets dat langzaam aan je leven verpest' zucht hij. 'Nee, je verliet haar om je dromen waar te maken' zeg ik en geef een aspirine aan hem zodat hij geen hoofdpijn krijgt. 'Zij is de ware weet je?' zegt hij. Ik kijk op. 'Ik weet het gewoon. Als ik in haar betoverende ogen kijk zie ik mijn toekomst.' hij zucht. 'Ik hou van haar. Na al die jaren hou ik nog steeds van haar. Vroeger waren we beste vrienden en ik sloeg elke jongen in elkaar met wie ze praatte, flirtte, date. Elke jongen die naar haar perfecte figuur keek schoot ik af. Ik dacht dat ik dat deed omdat we vrienden waren.' hij schud zijn hoofd. 'Nee, ik deed het omdat ik hopeloos verliefd op haar ben' Ik glimlach. 'Iedereen verdient een tweede kans, wacht maar af. Ze gaat het wel zien. Je moet gewoon voor haar vechten. Haar laten zien dat je van haar houd en dat je alles voor haar zou doen' zeg ik. Hij knikt. 'Denk je?' vraagt hij. 'Ik weet het zeker' glimlach ik. 'En nu moet je naar huis. Het is laat en mijn shift is voorbij, deze tent gaat zo sluiten' zeg ik en klop hem op de schouder. 'Dankjewel' zegt hij sinceer. Ik knik. 'Graag gedaan' en met dat loop ik terug naar huis om een halfuur later in een diepe slaap te vallen vol nachtmerries.