YANLIŞ NUMARA | TEXTING *Tamamlandı*

7.5

Dediğim gibi geldim ;)

Buradan da ne kadar doğru dürüst
bir insan olduğumu anlamış olduk bjcdbhidvjihibdss

İyi okumalar

Çok öpt<3

   

(Ece'nin anlatımından, Cumartesi)

Can'ın beni kucaklayarak kendi etrafında döndürmesi üzerine nihayet geri ayaklarım yere bastığında kahkahalar atarak geri çekildim. Şu an resmen yaşadığım mutluluktan dolayı diğer tarafa gidebilirdim. Yahu aylardır hatta ve hatta yıllardır hoşlaştığım beye sonunda açılmıştım. Var mıydı bundan daha güzeli?

Kıkırdayarak bir adım gerilediğimde Can ondan fazla uzaklaşmama izin vermeden sağ elimden tuttuğu gibi beni kendisine çekti. Bir anda çekmesinde dolayı hızlı şekilde bedenine çarpmam yüzümü ekşitmeme sebep olsa da aynı hızla kayboldu. Gülerek ona baktım. O ise bir kolunu boynuma atıp yarım şekilde sarıldı bana.

"Ece," dedi, neşe ile.

Tabii bunu derken bana doğru eğilmek zorunda kalmıştı. Nalet olsun boy farkı! Görüyor musunuz arkadaşlar? Resmen mesafe aşkı yaşıyorduk!

"Hmm?" dedim, düşüncelerimden sıyrılarak.

"Şimdi biz neyiz?"

Yüzünü net görebilmek adına hafifçe ondan uzaklaştım. Sorduğu saçma soruyu bir beş saniye falan kendi içimden tarttım. Bir o kadar süre de boş boş yüzüne baktıktan sonra, "sana ilanı aşk yaptığıma göre bacanak olmamız lazım!" diyerek sorusunu dalgaya aldığımda, dudaklarını büzse de hemen ardından genişçe gülümsedi.

"Yok," dedi, aramızda koyduğum mesafeyi tekrar sıfıra indirirken. "Ben sevgilim demeni tercih ederim. Hadi denesene bi'!"

Sırıtarak bana baktığında muzırca gülümsedim.

"Yok moruk ya! Hiç benlik değil onlar biliyor musun? Böyle iyi!"

Can kurduğum saçma cümleyi işitmesi ile bir anda yürümeyi kesip durduğunda istemsiz ben de durmak zorunda kaldım. Boyumda bana sarılı olan kolu usulca yere düştüğünde ona doğru dönüp baktım. Dudaklarını büzmüş kısık gözlerle bana bakıyordu.

Bu haline gülmemek adına kendimi zorlarken, "ne oldu?" dedim. "Yürüsene hadi!"

"Sayende almış olduğum kararı sorguluyorum." diyerek iki kolunu da gögüs hizasında birleştirdi. Bakışları ani bir hareketle benden kayıp yana çevrildiğinde sağ ayağı ise hafif öne gitmiş yere hızla vurup vuruyordu.

Şaşkınlıkla birkaç saniye onu izledim. Yok artık! Yine mi trip? Hadi ama!

"Can?" dedim, yüzüne bakabilmek için başını çevirdiği yere geçerken. Ama oralı bile olmayıp bu sefer diğer yöne çevirdi.

"Ya Can!"

Bu sefer diğer yöne geçtiğimde ise çok kısa bir an yandan bana bakıp tekrar eski yöne çevirdi bakışlarını. Allah'ım resmen çocuktu bu, minik bir çocuk! Yanaklarımı şişirip bıkkınca nefes verdim. "Bana bak çocuk," dedim kolunu hafifçe vurarak. "Ne çok alıştın bakayım sen bana trip atmaya!"