0.8

155K 7.4K 4.4K
                                    

Akşam eve geldiğimde yorgunluğum artık hat safhadaydı. Bütün gün okul olsun, etüt dersleri ve okuldan sonra Ece ile küçük gezmelerimiz olsun oradan oraya koşuşturup durmaktan başka bir iş yapmamıştım. Ee tabi bunun getirisi de bütün vücudumu saran koca bir yorgunluk olmuştu!

Lanet zımpırtılar!

Oflayarak kolumdaki düşmekte olan çantayı gelişi güzel şekilde masamın oraya atıp kendimi de yatağa fırlattım direk. Saat çoktan dokuz olmuştu bile. Daha vakit erken olsa da gözlerim kapanmak adına cebelleşiyordu benimle. Vücudum 'uyku uyku', vicdanımsa ona inat 'ders ders' diye çığlık atıyordu resmen. 

Oflayarak birkaç dakika kendime gelmek için bekledim. Her ne kadar uyku şu an için çok cezbedici olsa da maalesef lanet dersleri de aksatmamam lazımdı. Bu yüzden derslere söve söve doğruldum yataktan.

Okula sokayım!

İlk baş üzerimdeki okul kıyafetlerini çıkarıp gündelik kıyafetlerimi geçirdiğimde az da olsa rahatlamıştım şimdi. 

İçim kan ağlaya ağlaya masanın başına geçtiğimde ise el mecbur kenara koyduğum matematik kitabını elime alıp çözmeye başladım. Yaklaşık iki saatimi de buna harcadığımda ise  saat artık çoktan gece yarısına yaklaşmıştı bile.

Mutlulukla kitabı kapatıp fırlatırcasına kenara attım. Sonra annem düzeltirdi nasıl olsa! Esneyerek ayağa kalkıp ışığı kapattım ve her zamanki gibi yatmadan önce sosyal medya hesaplarıma bakmak adına telefonumu elime alıp doğrudan yatakta yerimi buldum.

Ekran kilidini açıp wifi'ye bağlandım. İlk Twitter'a girmek için elim hareket etse de kenardaki Whatsapp'ın yeşil logosu dikkatimi çekince ikilemde kaldım. 

Her hangi bir bildirim yoktu! 

Bir daha mesaj atmamıştı bana! 

En son attığı mesaj aklıma geldiğinde içimi yine karamsarlık kapladı.  Neden öyle şeyler demişti ki bana? Bu düşünce zihnimde cirit ataya devam ederken bıkkınca oflayıp dayanamayıp en sonunda Whatsapp'a girdim. 

Anonimin daha doğrusu onun dediği ile Ege Adamı'nın mesaj atmasının üzerinden neredeyse on saat geçmişti. En son attığı mesaja da cevap verememiştim üstelik acaba ne yapmıştı bu sürede. Düşüncelerimden sıyrılarak direk mesaj sohbetlerinde üst sırada olmasıyla üzerine tıklayıp son sohbetimize girdim. 

Dikkatimi ilk son görülmesi çekmişti.

22:32.

Yakın zamanda aktifti! İstemsiz kaşlarım çatıldı. En son konuşmamızın ardından tekrar girmişti. Hem de ben mesaj atmadığım halde. Ne yani başka birisi ile mi konuşuyordu yoksa?

Ya da senin mesaj atıp atmadığını kontrol etmek için girmiştir, ne dersin geri zekalı?

İç sesimin önüme attığı bu düşünce ile o daha mantıklı gelmişti. Bundan ötürü onu tebrik ettim. Sağ ol kardeş.

Öd.

Anonime cevap verme gereği hissetmemden dolayı zihnimi boşalttım ve ellerim hızla klavyenin üzerinde dolaştı. Ama ona kibar davranmayacaktım. Benden nasıl bir cevap bekliyordu bilmiyorum ama istediğini vereceğimi pek sanmıyordum. Kaba olacaktım ama gerçeği anlaması lazımdı sonuçta.

Fazla beklemeden mesajı gönderdim.



M : Bana alışma!

M : Ben bugün varım yarın yokum.

M : Hayatına yabancıyım.

M : Bu yüzden, bana alışmasan iyi edersin.

YANLIŞ NUMARA | TEXTING *Tamamlandı*Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin