YANLIŞ NUMARA | TEXTING *Tamamlandı*

5.8

537623828 yıl sonra merhaba!
Biliyorum çok erken bölüm attım jgcskhdsf

Neysem iyi okumalar...

Çok öpt<3

       

Seviyordu! Seviyordum!

O veya ben değildik artık, dostlarım!

Bundan sonra sadece biz vardık!

Biz!

Şaşkınlığın, mutluluğun, heyecanın, neşenin, güzel olan tüm duyguların içinde ğöğe yükseliyordum sanki! Şu an içinde boğulduğum an o kadar güzeldi ki hiç bozulmasındı! Onun kolları arasında, yanında bıraksalar bir ömür kalabilirdim! Bu... O kadar güzeldi ki hiçbir kelime yaşadığım bu hissi tam anlamıyla karşılayamazdı!

Saniyeler aramızda su misali yavaş yavaş akarken sessizce birbirimize sarılı şekilde bekledik bir süre. Ne o benden gidebildi ne de ben ondan. Arada Egemen'in başıma kondurduğu minik buseleri hissediyordum. Dudaklarımdaki tebessüm daha bir genişliyor, kollarım daha bir kuçaklıyordu onu. Mutluydum! Çok fazla...

"Şu an ne kadar mutlu olduğumu tarif edemem!" diye mırıldandı, Egemen.

Sesindeki tını kalbimi çarptırmaya yetmişti. Öyle güzel hissettiriyordu ki demesine gerek bile yoktu. Sanki hasret kalmışcasına uzunca soluklandı son kez. En sonunda ise yavaşça kendini geri çekip benden ayrıldı. Nemli, ışıl ışıl parıldayan kahveleri, yüzümün en ince ayrıntısında gezinip en sonunda gözlerimi bulduğunda beni mest edecek bir gülümseme sundu bana.

Eli sanki beni incitmekten korkarmışcasına usulca saçlarıma değindi. Narince, şefkatle saçlarımın arasında gezindi bir süre parmakları. Her bir dokunuşunda yüzündeki gülümseme daha da genişliyordu. Onun her bir hareketinde ise içimde açan çicekler çoğalıyor, bu anın bitmemesi için canla sayıklıyordu. Uzunca soluklanıp, titrek bir nefes verdim.

Tam da şu an, onunla sonsuz olabilirdik, dostlarım! Sonsuz olalım ve bu an bitmesindi!

Egemen'in eli usulca saçlarımdan ayrılıp bu sefer yüzüme değindi. "Şu anın bir rüya olmasından çok korkuyorum." diye içinde korku barındıran kısık bir sesle mırıldandı. Parmak uçları yanaklarıma dokunduğunda istemsiz gözlerimi kapattım ve iç geçirdim. "Ama rüya olamayacak kadar gerçeksin. Buradasın. Yanımdasın."

"Buradayım." dedim onu yanıtlayarak.

Parmakları bu sefer göz kapaklarıma ulaştığında orada gezindi bir süre. Ardından yüzümün her yerinde dolaştı. Her bir dokunuşu içimi titretmeye yetti. En sonunda ise boş kalan ellerimi hapsetti, sımsıcak avuçları arasına. Bakışları bir süre birbirine kenetli olan ellerimizde takılsa da geri bana döndü. Derince nefeslendi.

Öyle güzel bakıyordu ki ölme sebebim olabilirdi!

Yutkundum. "Yani şimdi sen de," dedim mırıltıyla, dilimin ucundaki soruyu usul usul çıkarırken. Aslında cevap zaten belliydi ama yine de duymak istiyordum ondan.

Fakat ne demek istediğimi anlamış olmalıydı ki devam etmeme izin vermeden sözümü kesti.

"Seni seviyor muyum?" diyerek asıl soracağım soruyu yöneltti bana.