Alles wat hij is ✓

7. Niet jaloers, ik heb gewoon geen eetlust

Woensdag

De volgende dag begint school alweer vroeg. De dag verloopt zoals alle andere dagen. Ik volg de saaie lessen, soms samen met Jacqueline of een andere aardige klasgenoot, maar bij sommige vakken zit ik ook alleen. Afgelopen nacht heb ik slecht geslapen. Ik voelde me eenzaam en alleen.

Ik moet echt stoppen met mijn aanhankelijke gedrag. Ik heb Chris helemaal nergens voor nodig, dus ik moet hem van me af zetten. Ik zal het verslag waarschijnlijk verder zelf af moeten maken.

Als de bel gaat, pak ik mijn spullen bij elkaar en snel ik het lokaal uit. Scheikunde is een van de weinige vakken die ik niet met Jacqueline heb. Gelukkig heb ik nu wiskunde, een vak dat we wel beiden hebben.

Ik slenter met de stroom van leerlingen mee naar de eerste verdieping. Ik hou mijn blik op de grond gericht en probeer zo min mogelijk mensen aan te kijken. Als je niet wilt opvallen, is dat de beste tactiek om de dag door te komen. Als je oogcontact met mensen maakt, willen ze al gauw een praatje met je maken, of op zijn minst gedag zeggen.

En laat ik daar nou geen behoefte aan hebben.

Als ik een hoog gegiechel hoor, kan ik het toch niet laten om mijn kin op te heffen. Mijn ogen zoeken de gang rond, tot ze blijven hangen bij twee personen. Of eigenlijk één, want de twee lijken haast samen te smelten in een intense tongzoen.

Ik ga bijna over mijn nek als ik Chris en Denise daar zo zie staan, nauwelijks ruimte tussen hun lichamen en hun lippen tegen elkaar geplakt. Ik kan me haast niet voorstellen dat ik enkele dagen geleden nog hetzelfde heb gedaan.

Ik wend snel mijn blik af, maar kan de pijnlijke steek in mijn hart niet negeren. Waarom doet het me pijn om hem met iemand anders te zien zoenen? Wat had ik dan verwacht? Dat hij vanaf nu alleen maar aandacht voor mij zou hebben?

Onze zoen was gewoon een impulsieve actie nadat we beiden vol zaten van spanning en adrenaline. Het betekende verder niets.

Chris is een klootzak, altijd al geweest. Afgelopen dinsdag was gewoon een uitzondering. Ik had moeten weten dat hij gewoon weer in zijn oude patroon zou vallen.

En met die Chris wil ik niets te maken hebben.

Ik probeer zo ver mogelijk uit de buurt van het stelletje te blijven. Ik kijk recht naar voren, focus me op de deur van het juiste lokaal. Tot mijn geluk zie ik Jacqueline nog buiten het lokaal staan wachten.

"Hey, wat is er?" vraagt ze vrijwel direct als ik bij haar kom staan.

Ze heeft het altijd meteen door als er iets met iemand aan de hand is. Alsof ze een soort zesde zintuig heeft.

"Niets ergs," antwoord ik en ik haal mijn schouders op. "Chris en Denise hebben alleen mijn eetlust voor de komende dagen verpest," leg ik uit.

Ik slenter het lokaal binnen en hoor dat Jacqueline achter me aanloopt. We nemen plaats op onze vaste plek en leggen onze spullen klaar.

"Wacht, zeg je nou dat je jaloers bent?" plaagt ze me grinnikend.

Ze kijkt me met haar fonkelende, groene ogen aan.

Ik rol mijn ogen en schud mijn hoofd, waardoor een pluk rood haar voor mijn ogen valt. Geïrriteerd schuif ik mijn haar weer achter mijn oor. Ik probeer op een goed antwoord te komen.

"Nee. Ik zeg alleen maar dat mijn eetlust bedorven is. En ik wil liever niet verhongeren," kaats ik terug.

Jacqueline lijkt me niet te geloven en trekt haar wenkbrauw op. Er hangt een ondeugende glimlach rond haar smalle lippen.