Dayan Kalbim - RayEmma [DEVAM ETMEYECEK]

💫Bölüm 15:Neşeli Akşam💫

İkimizi de derin uykusundan uyandıran bir gürültü vardı dışarıda. Davullar,zurnalar,bağıra çağıra söylenen sloganlar.

Afyonum patlamamıştı. Hala uyku sersemiydim. Ray'in yanımdan kalkmasıyla içerideki sıcaklık yerini soğukluğa bırakmıştı

''Üff! Sabah sabah ne bu gürültü be?''

''BÜYÜK BİR GELECEK İÇİN! WİLLİAM MINERVA'YA OY VERİN!''

''GELECEĞİMİZİ BİRLİKTE İNŞA EDECEĞİZ!''

''YAŞA WILLIAM MINERVA!'' gibi sloganlar duyuyordum.

Ray bir ara odadan çıktı. Gürültünün uzaklaşmasını dileyerek uyumaya devam ettim. Yastığımı iki ucundan tutup kafamın üzerine örtecek şekilde çevirdim. Ama faydasızdı. Sanki gürültüyü çıkaranlar burada uyumaya çalıştığımı biliyormuş gibi inadına daha çok bağırıp çağırmaya başladılar

''Susun artık ya!'' diye söylendim

Bir süre sonra gürültü uzaklaştı. Ray de geri geldi. Yanıma yattığını hissettiğim sıcaklıktan anlamıştım

''Ray? Geldin mi?''

''Geldim''

''Norman'ın reklamını yapanlar mı?''

''Hiç sorma. Sabahın köründe bando mızıka takımını toplamışlar, reklam yapacağız diye milleti uyandırıyorlar. Gel de çıldırma''

''Hakkaten. Şunu sabah saatinde yapmak zorundalar mı?''

Arkamdan biraz daha yaklaşıp belimi sardı

''Onların bu saatte yapmak zorunda olup olmadıklarını bilemem ama ben şu an sana sarılıp yatmak zorunda olduğumu bilirim''

Omzumdan öptü ve başını enseme yaslayıp uyumaya devam etti

''Sen vazgeçemediğim sabah uykumsun. Seni sevmek uykuya dalmak gibi,derin ve yavaş.''

Enseme de bir öpücük bıraktıktan sonra uykuya daldı.

''İyi uykular küçük meleğim''

Bunu kulağıma fısıldarken karnımı okşamayı da ihmal etmemişti.

Öğlene kadar uyuduk. Birbirimizin yanındayken ne kadar da derin uyuyorduk öyle.

Uyandığımda Ray'i yanımda bulamadım. Bu sefer de gürültücüleri susturmaya gitmiş olamazdı herhalde. Yataktan inip terliklerimi giydim. Tam yatak odasının kapısını açmak için uzanmışken Ray kapıyı açıverdi. Elinde bir tepsi, üzerinde de suya konulmuş mor bir çiçek vardı.

''A-Ah? Ray?''

''Sana öğlen yemeği hazırladım. Kahvatlı kaçtı madem'' dedi göz kırparak

''Ya. Neden zahmet ettin ki şimdi?''

''Senin için. Sen yorulma diye, bebeğimiz de yorulmasın diye.''

Yanaklarım kızarmıştı. Ama o kadar mutlu oluyordum ki bana ve çocuğumuza olan sadakatini gösterdikçe...

Anlatılamaz duygular hissediyordum.