Dayan Kalbim - RayEmma [DEVAM ETMEYECEK]

💫Bölüm 5: İlk Sabahımız💫

UYARI: Feels geçirmekten ölürsünüz de haberiniz olmaz. Uyarmadı demeyin

Güneş ışığının yüzüme vurmasıyla uyandım. Gözlerimi ovuşturarak doğruldum. Kollarımı iki yana açıp gerindim. Ray yanımda yoktu. Komodinin yanındaki saate baktığımda 07.15 olduğunu gördüm. Daha erken değil miydi? Ne vardı biraz daha sarılıp uyusaydık? Tıpkı dün olduğu gibi.

Üzerimdeki yorganı attım ve inerken terliklerimi giydim. Dolabı açıp üzerime en sevdiğim kazağımı ve siyah pantolonumu geçirdim. Mutfağa doğru ilerlediğimde burnuma nefis kokular geliyordu. Ray'in niçin erkenci kuş gibi davrandığını şimdi anlamıştım. Kahvaltı hazırlamak için erken uyanmıştı.

Sessizce arkasından yaklaştım ve beline sarıldım. Geldiğimi fark etmemişti ki aniden sarılınca irkildi

''Günaydın bebeğim''

Başımı kaldırıp ensesine bir öpücük kondurdum

''Emma? Korkuttun beni'' dedi gülerek

Yaptığı işi bırakıp bana döndü ve kollarını boynuma sardı.

''Çok sessiz yaklaşıyorsun. Tıpkı bir kedi gibi''

Bana hissettirmeden kulak mememi hafifçe ısırdı.

''Ray! Yapmasana! Bu tür ani hamlelere alışık değilim''

''Madem artık benim karımsın, bunlara alışmak zorundasın güzelim''

Yüzüne pis bir sıtırış yerleşmişti baş parmağıyla alt dudağımı okşarken

''Çok kötüsün'' deyip şakadan omzuna vurdum

''Öyleyim. Ben ormandaki kötü kurdum. Sen de kırmızı başlıklı kız. Roarr!'' dedi kollarını açıp beni yakalamak isterken

''Aaa sizden korkmuyorum bay kurt. Beni kaçırmanızı istiyorum''

''Buna inanmıyorum. Yani benden korkmuyorsunuz ha küçük hanım?''

''Hayır. Çünkü siz çok başkasınız. Büyüleyicisiniz ve çok yakışıklısınız. Kaçırın beni, kurbanınız olmak istiyorum'' dedim elimi yanağına koyarken

Söylediklerim hoşuna gitmişti belli ki. Beni belimden tutup kaldırdı. Destek almak için bacaklarımı onun beline sardım. Ellerimle de omuzlarından tuttum

''Demek avım benden korkmuyor. O zaman...''

Burnunu burnuma dokundurdu. Nefesi dudaklarıma değiyordu

''Ben de onu yiyebilirim demektir bu''

Yanağımdan öptü ve beni tezgaha oturttu. Kazağımın yakasını indirip boynuma sıcak nefesini verdi ve küçük öpücükler bırakmaya başladı. Onu daha sıkı sardım. Öpücükleri masumiyet duvarlarını kırmaya başlıyordu ki, aniden bir yanık kokusu burnumuzun etrafını sardı

''Aman! Ray yağ yandı!''

''Haydaa! Olamaz!'' dedi beni bırakıp ocağın başına dönerek

Tezgahtan indim ve tabakları çıkarmaya başladım

''Eh benimle oyalanırsan böyle olur işte''

''Bu kadar sevimli olmak senin suçun'' dedi sırıtarak

''Çok komik'' deyip somurttum

İki saniye ocak başından ayrılıp bana yaklaştı ve alnımdan öptü

''Güzelim benim. Sen bu dünyadaki her şeyden daha güzelsin''

Yüzüm kızarmıştı. Ne diyeceğimi bilememiştim