Dayan Kalbim - RayEmma [DEVAM ETMEYECEK]

💫Bölüm 7:Gittiğin Zaman...💫

İkimiz de huzursuz uyumuştuk. Sabah uyandığımızda da keyifsiz uyanmıştık. O gün kahvaltıyı ben hazırladım. Ray'in masaya oturduğundan beri ağzını bıçak açmadı. Ben sormasam asla dün gece olanları anlatmayacaktı

''Ray?''

İlk sefer adını seslendiğimde duymadı. Birkaç kez tekrarlamak zorunda kaldım. Kendine geldiğinde irkilmiş gibi bana baktı

''Huh? E-Efendim Emma?''

''Neyin var Ray? Oturduğumuzdan beri ağzını bıçak açmıyor''

''Uyuyamadım ondan.''

''Gergin görünüyorsun? Bana neler olduğunu anlatmayacak mısın?''

Elini gece kadar siyah saçlarında gezdirdi. Bıkkınlıkla tuttuğu nefesini verdi

''Ratri Klani, generali esir alarak darbe girişimini başlatmış''

''Ne istiyormuş?''

''Norman'ın Musica'yı öldürdüğünü öğrenmiş. Şimdi onun peşinde''

''Olamaz...Böyle olacağı belliydi zaten. Keşke Norman'ı en başından durdurabilseydik. Keşke o lanet olası pislik beni yaralamasaydı da komada yatmasaydım. Dünya yine savaşa sürüklenecek ne yapacağız?'' dedim panikle

''Tanjirou ve ben Ratri Klani'nin bölgesine gidip sorunu çözeceğiz''

''Ne dedin sen! Hayır...Hayır Ray buna izin veremem! Ya sana bir şey olursa?''

Telaşla oturduğum yerden fırlarcasına ayaklanmıştım. Ray'i de endişelendirip ayaklandırmıştım

''Emma sakin ol...''

''Ray gitme ne olur! Eğer gidersen ben de seninle gelirim''

''Hayır sen burada kalacaksın. Evimize sahip çıkman gerek''

''Buralara kadar beraber geldik! Şimdi mi senin yoldaşın olamayacağımı düşünüyorsun!''

''Ne alakası var? Orası senin için çok tehlikeli!''

''Benim için tehlikeliyse senin için de tehlikeli Ray! Hayır yok! Gitmene izin veremem''

Ray elini beline koydu ve sabır dilenir gibi iç geçirdi

''İyi. O zaman burada elimiz kolumuz bağlı oturalım. Ratri Klani ve askerleri de gelsin dayansın kapımıza! Sonra bizim gelecekte doğacak olan çocuklarımızı istesinler. Köydeki masum bütün çocuklar doğar doğmaz canlarından olsun! Bunu mu istiyorsun?! Ben Norman'ın dünyayı sürüklediği kaosa bir son vermeye çalışıyorum sen ise-''

''Oraya seni gerçekten anlaşma için çağırdıklarını mı sanıyorsun? Ya bu bir tuzaksa Ray? İlle de gideceğim diyorsun, inadından vazgeçsen de beni de yanına alsan? Yoksa artık bir işe yaramayacağımı mı düşünüyorsun?''

''Saçmalıyorsun Emma. Senin ne kadar cesur bir kız olduğunu en iyi ben biliyorum. Canın pahasına şeytanlarla savaştığını da. Ama bu sefer durum farklı. İç savaşa girmiş durumdayız''

Her ne sebeple olursa olsun Ray'i bu kapıdan asla gönderemezdim. Bu kez içimde kötü bir his vardı. Onu sonsuza kadar kaybedeceğimden korkuyordum.

Belinden tutup kendime doğru çekerek sıkıca sarıldım göğsüne

''Gidip de dönemeyeceğinden korkuyorum Ray. Ya bu sefer hiç dönemezsen?...ya seni sonsuza kadar kaybedersem? Gelmezsem, seni dualarım korur mu sanıyorsun?''

O da bana sarılıp,başımın üzerine çenesini koydu

''Geleceğim. Sana hiçbir zaman döneceğim deyip de dönmediğimi hatırlamıyorum.''